Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά.
Την προηγούμενη φορά που η χώρα μας είχε υψηλό πληθωρισμό, είχε ταυτόχρονα και συνεχείς αυξήσεις στους μισθούς.
Μάλιστα, τότε, μερικοί υποστήριζαν ότι ήταν επειδή αυξάνονταν οι μισθοί που αυξάνονταν και οι τιμές και άρα ο πληθωρισμός.
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι πολίτες βλέπουν τις τιμές να αυξάνονται, όμως δεν έχουν καμία προοπτική να δουν τους μισθούς και συνολικά τα εισοδήματά τους να αυξάνονται.
Δηλαδή, βλέπουν το κόστος ζωής να αυξάνεται και το εισόδημά τους να μειώνεται.
Αυτό, όμως, είναι η διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Είναι η αφετηρία των αυριανών κοινωνικών εκρήξεων.
Μπορεί κανείς να στρουθοκαμηλίζει απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα και να υποστηρίζει ότι με κάποιον μαγικό τρόπο, ο πληθωρισμός θα μειωθεί και όλα θα γίνουν όπως πριν.
Μόνο που αυτό θα σημαίνει απλώς ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.
Με τις τιμές να αυξάνονται διαρκώς, η μία λύση είναι προφανώς να αυξηθούν οι μισθοί.
Όμως, αυτό έχει όρια ως λύση και μπορεί οι τιμές να συνεχίσουν να αυξάνουν.
Η άλλη λύση είναι να σταματήσει η ακρίβεια.
Ξέρω ότι είναι ενάντια στη «λογική της αγοράς», να παρεμβαίνουν οι κυβερνήσεις στις τιμές.
Όμως, είναι ο μόνος τρόπος για να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός, χωρίς απλώς να πούμε ότι αυξάνονται όλοι οι μισθοί στον ίδιο βαθμό.
Και οι κυβερνήσεις έχουν τρόπους να επιβάλουν περιορισμούς στις τιμές.
Έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν ανώτατες τιμές σε κρίσιμα προϊόντα.
Έχουν, επίσης, τη δυνατότητα να περιορίσουν σε αγαθά, όπως τα καύσιμα, τη μεγάλη φορολογία και να μπορέσουν έτσι να ρίξουν τις τιμές.
Έχουν, τέλος, τη δυνατότητα να απαιτήσουν από την Ευρώπη να θέσει ανώτατες τιμές ή να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επιδοτήσεις.
Όλα αυτά φαντάζουν ίσως «υπερβολικά».
Όμως, είναι ο μόνος τρόπος για να μην βρεθούν κυβερνήσεις και πολιτικοί αντιμέτωποι με τη δίκαιη οργή των κοινωνιών.
Latest News
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα