Oι τεράστιες κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενάντια στην απόπειρα «μεταρρύθμισης» του συνταξιοδοτικού συστήματος που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη. Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ιδίως όσες δεν υπέστησαν τη βάναυση «κοινωνική μηχανική» των Μνημονίων, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή σύνταξη θεωρείται βασικός και αναφαίρετος πυλώνας κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη κοινωνικής αναδιανομής: οι άνθρωποι δεν πρέπει να εργάζονται όλη τους τη ζωή αλλά θα πρέπει έγκαιρα να παίρνουν σύνταξη για να χαρούν τα υπόλοιπα χρόνια τους, με το κράτος να εγγυάται τη χρηματοδότηση ενός συστήματος που – ας μην το ξεχνάμε – στηρίζεται και στις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων.
Εάν κανείς το σκεφτεί, είναι μια απόλυτα λογική πεποίθηση. Ο όγκος του παραγόμενου – και στην πραγματικότητα διαθέσιμου – πλούτου στις αναπτυγμένες οικονομίες επαρκεί για να συντηρηθούν τέτοιες πρακτικές, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι αποδεχόμαστε μια λογική αναδιανομής, ότι δηλαδή δεχόμαστε ότι ένα σημαντικό μέρος αυτού του πλούτου θα πρέπει να αναδιανέμεται με κριτήρια κοινωνικά. Γιατί, διαφορετικά, όπως πλήθος αποπειρών «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» έχουν δείξει, οποιαδήποτε απόπειρα «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος με όρους αποκλειστικά οικονομοτεχνικούς, απλώς θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο διαρκών αυξήσεων των ορίων ηλικίας. Μόνο που πρέπει να αναρωτηθούμε τι σημαίνει συνολικά για τις κοινωνίες μας να αντιμετωπίζουμε την όποια αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης (καθεαυτή μια μεγάλη πρόοδο) ως λόγο για να αυξάνουμε τα χρόνια που κάποιος πρέπει να εργάζεται.
Το γεγονός ότι πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο οι κυβερνήσεις να θεωρούν πιο εύκολο και κυρίως πιο ορθολογικό να παρατείνουν τα χρόνια που πρέπει κάποιος να εργάζεται, αντί να τολμήσουν π.χ. να αγγίξουν τον τεράστιο πλούτο που σήμερα κυκλοφορεί στη διαρκώς διογκούμενη χρηματοπιστωτική σφαίρα (και που μικρό μέρος του καταλήγει στην «παραγωγική» επένδυση), είναι ενδεικτικό της πραγματικής μετάλλαξης των φιλελεύθερων δημοκρατιών και της αδυναμίας τους να προτάξουν την κοινωνική συνοχή έναντι των πιέσεων της αγοράς.
Latest News
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα