Ένα από τα προβλήματα στην πολιτική είναι να μεγεθύνεις ένα πρόβλημα, ελπίζοντας ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί πιο θετικά η λύση που θα προσφέρεις.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η λεγόμενη «ανομία» στα Πανεπιστήμια.
Δεν αμφισβητώ ότι στα Πανεπιστήμια υπήρχαν πολλά προβλήματα και ότι όντως υπήρχαν ομάδες που μπέρδευαν τη διαμαρτυρία με τον τσαμπουκά.
Όμως, υπήρχε μεγάλη υπερβολή στην εικόνα που παρουσιαζόταν.
Αποτέλεσμα αυτής της υπερβολής το σχέδιο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Ένα σχέδιο κακό εξαρχής. Που ισοδυναμούσε με το να ρίξει κάποιος λάδι στη φωτιά. Που ταυτόχρονα θα προκαλούσε διαρκείς συγκρούσεις μέσα στα Πανεπιστήμια και θα εξέθετε διαρκώς σε κίνδυνο τους αστυνομικούς. Και που βέβαια, στο τέλος, δεν θα έκανε πιο ασφαλή τα Πανεπιστήμια.
Αυτό φάνηκε και από τον τρόπο που η Πανεπιστημιακή Αστυνομία προκάλεσε ένα πραγματικό κίνημα στα Πανεπιστήμια, με φοιτητές και διδάσκοντες να μαζεύονται στις πύλες για να μην έρθουν οι αστυνομικοί.
Την ίδια ώρα οι πανεπιστημιακοί διαρκώς επαναλάμβαναν ότι άλλα μέτρα χρειάζονταν για να γίνουν τα Πανεπιστήμια καλύτερα και πιο ασφαλή.
Κάποια στιγμή πρυτάνευσε η κοινή λογική.
Έγινε σαφές ότι δεν θα προχωρούσε το μέτρο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Αυτό επέτρεψε τα πράγματα στα Πανεπιστήμια κάπως να ηρεμήσουν.
Πλησίασε, άλλωστε, η προεκλογική περίοδος και λογικό ήταν να θέλει η κυβέρνηση να μην έχει ανοιχτά μέτωπα.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναμενόμενο ήταν ένα μέτρο που ήταν αποτυχημένο και σε τελική ανάλυση επικίνδυνο να μην εφαρμόζεται.
Και επίσης λογικό είναι σε προεκλογική περίοδο ένα μέτρο να μην καταργείται, γιατί αυτό θα φαινόταν ως παλινωδία και άρα επικοινωνιακά θα ήταν κακό.
Το καλύτερο, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι τέτοια μέτρα να καταργούνται μετά τις εκλογές, όταν δεν υπάρχει κάποια έννοια πολιτικού κόστους.
Προς στιγμή φάνηκε ότι αυτή ήταν η κυβερνητική επιλογή.
Μπορεί να συνδυάστηκε με τη φαεινή ιδέα για την έφιππη αστυνομία, αλλά καθαυτή η επιλογή να μην υπάρξει Πανεπιστημιακή Αστυνομία ήταν ορθολογική.
Για να ακολουθήσει μετά νέα κυβερνητική τοποθέτηση ότι «όχι, δεν καταργείται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία».
Αφήνω στην άκρη την εικόνα παλινωδίας που αυτό συνεπάγεται.
Και στέκομαι στην ουσία: και αυτή είναι ότι η Πανεπιστημιακή Αστυνομία είναι μια κακή ιδέα και αυτό φάνηκε στην πράξη.
Τα Πανεπιστήμια χρειάζονται πολλά. Σίγουρα το μόνο που δεν χρειάζονται είναι άλλη μια εστία έντασης.
Latest News
Η πρωτοφανής ανθεκτικότητα των ελληνικών νοικοκυριών
Δεν είναι ακόμα σαφές, για πόσο θα υπάρχει η συγκεκριμένη δυνατότητα του ξοδεύειν
Ο καπιταλισμός και οι πλατφόρμες του
Ένα βιβλίο για τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στην ψηφιακή εποχή
Εμανουέλ Μακρόν: Η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει;
Κρίσιμες επισημάνσεις του Γάλλου προέδρου
Το τέλος του πολιτικού πειρασμού
Το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» και ο στόχος της επόμενης πεντατίας
Μεγαλώνει το χάσμα ΕΕ – ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ καλπάζουν οικονομικά, ενώ η Γηραιά Ηπειρος ακολουθεί ασθμαίνουσα
Εάν υπάρχει ακόμη «διεθνής κοινότητα», τώρα πρέπει να παρέμβει για να σταματήσει το φονικό στη Γάζα
Ο πόλεμος στη Γάζα απλώς δεν μπορεί να συνεχιστεί
Το «αγαπημένο» να μισούμε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το νέο μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα προκαλέσει πάλι εντάσεις.
Προσδοκώντας την Ανάσταση σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο σκοτάδι
Το ουσιαστικό μήνυμα της Ανάστασης, είναι ότι η νίκη του Κακού δεν είναι ποτέ οριστική
Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς θέλουμε το μέλλον της χώρας
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!