Νότια Κορέα: Γιατί θεσπίζει ψηφιακή νομαδική βίζα

H κυβέρνηση της Νότιας Κορέας εισάγει ένα νέο είδος βίζας «εργασίας» από εφέτος. Η βίζα ισχύει για δύο χρόνια κατ’ ανώτατο όριο και απευθύνεται σε απομακρυσμένους εργαζόμενους.

Οι βίζες «ψηφιακών νομάδων» κατέστησαν όλο και πιο δημοφιλείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ξεφυτρώνοντας παντού από το Ντουμπάι μέχρι τα νησιά Κέιμαν.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Korea Herald, το υπουργείο Δικαιοσύνης της Νότιας Κορέας λέει ότι η βίζα ψηφιακών νομάδων θα κάνει την απομακρυσμένη εργασία και τις διακοπές πιο ομαλές για τους επισκέπτες.

Ασιατικά χρηματιστήρια: Ισχυρά κέρδη «έδωσε» η Νότια Κορέα

Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια, ορισμένοι ειδικοί στη Νότια Κορέα πιστεύουν ότι αυτές οι βίζες δεν αφορούν απλώς την διευκόλυνση ταξιδιωτών, αλλά ίσως είναι μια πιθανή λύση για την αύξηση του εργατικού δυναμικού σε μια χώρα με καταστροφικά χαμηλό ποσοστό γεννήσεων.

Ο καθηγητής Τζούνγκο Σου, διευθυντής έργου του Κορεατικού Ινστιτούτου Διαχείρισης στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον, πιστεύει ότι η βίζα εργασίας είναι μια «ήπια εκκίνηση» για ένα μεγαλύτερο σχέδιο να φέρει περισσότερους ξένους στην Κορέα, και όχι μόνο για λόγους εργασίας.

Το δημογραφικό χάσμα

Η Νότια Κορέα έχει το χαμηλότερο ποσοστό γεννήσεων στον κόσμο. Το ποσοστό γονιμότητας της χώρας, το οποίο μετράται ως ο αριθμός των μέσων γεννήσεων ανά γυναίκα στη διάρκεια της ζωής της, αναμένεται τώρα να μειωθεί από 0,78 το 2022 σε 0,65 το 2025, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία της Κορέας.

Η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανακοίνωσε τα αποτελέσματα μιας μελέτης τον Μάρτιο του 2020 που δείχνουν ότι 7 στους 10 μετανάστες απάντησαν πως υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις στην κορεατική κοινωνία.

Οι διαφυλετικές σχέσεις στη Νότια Κορέα εξακολουθούν να είναι αρκετά αντισυμβατικές ώστε αρκετά κανάλια στο YouTube με πρωταγωνιστές «διεθνή ζευγάρια» έχουν γίνει δημοφιλή και κερδοφόρα.

«Ίσως επιβάλλοντας αυτή τη νέα πολιτική θεωρήσεων», είπε στο CNN ο Σου, «η κυβέρνηση προσπαθεί να οδηγήσει την ατζέντα ή τη συζήτηση για την ομαλοποίηση του κοινωνικού μείγματος μεταξύ εθνοτήτων ή μεταξύ Κορεατών και μη Κορεατών».

Ο Τζεόνγκ Χιουν Τσο είναι ο ιδρυτής της Hoppers, μιας κοινότητας για απομακρυσμένους εργαζόμενους και αλλοδαπούς που ζουν στη Νότια Κορέα. Όπως είπε στο CNN, μόλις ανακοινώθηκε η βίζα εργασίας, έγινε «το πιο καυτό θέμα» στην ομάδα Digital Nomads Korea WhatsApp και σε άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες του Hoppers.

Σε μια έρευνα με 1.300 ερωτώμενους, ο Τζεόνγκ αναφέρει ότι το 83% εξ αυτών εξέφρασε ενδιαφέρον να υποβάλει αίτηση για τη νέα βίζα.

Ενώ η Νότια Κορέα παίρνει υψηλό βαθμό σε υποδομές, δημόσια συγκοινωνία, Wi-Fi και άλλες ανέσεις,  το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι Κορεάτες είναι το υψηλό κόστος διαβίωσης, σύμφωνα με την έρευνα.

«Η περιοχή της πρωτεύουσας στην Κορέα είναι πυκνοκατοικημένη», αναφέρει, πράγμα που «… οδηγεί σε υψηλό κόστος διαβίωσης, έντονο ανταγωνισμό και επίπεδα άγχους που επηρεάζουν τις αποφάσεις για τον γάμο και τη δημιουργία οικογένειας.

Ο ίδιος αναφέρει ότι: «Πιστεύω ότι η αποκέντρωση του πληθυσμού και η παροχή καλύτερης ποιότητας ζωής στην περιφέρεια θα μπορούσε ενδεχομένως να το μετριάσει και να ξεκινήσουν οι ψηφιακοί νομάδες μια περιφερειακή κοινότητα, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα σημείο εκκίνησης».

Ξένοι στη Νότια Κορέα

Ενώ οι βίζες «εργασίας» είναι ένα κρίσιμο βήμα για το άνοιγμα της Νότιας Κορέας σε ξένους εργαζόμενους, κάποιοι ξένοι πιστεύουν ότι οι απαιτήσεις είναι «πολύ αυστηρές».

Για να λάβουν τη βίζα, οι αιτούντες πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι βγάζουν τουλάχιστον 85 εκατομμύρια γουόν ($65.000) ετησίως από μια μη κορεατική εταιρεία, να προσκομίσουν αποδεικτικά ασφάλισης υγείας και να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο.

Η InterNations, η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη διαδικτυακή κοινότητα στον κόσμο για εγκατεστημένους σε χώρες εκτός της πατρίδας τους, έδωσε στη Νότια Κορέα χαμηλούς βαθμούς στην κατηγορία «Ευκολία εγκατάστασης».

Ωστόσο, ο Τζεόνγκ πιστεύει ότι θα υπάρχουν πολλοί αιτούντες που πληρούν τα κριτήρια για τη βίζα «εργασίας».

Για όσους αλλοδαπούς έρχονται στη Νότια Κορέα προκειμένου να εργαστούν, το Digital Nomad World, ένας ιστότοπος που παρακολουθεί τις τάσεις για τους απομακρυσμένους εργαζόμενους, λέει ότι ο μέσος άνθρωπος θα ξοδεύει $2.050  το μήνα για να ζήσει στη Σεούλ, αριθμός που επηρεάζει το κόστος στέγασης, τροφής και εργασίας.

Ο ιστότοπος κατατάσσει τη Νότια Κορέα σε υψηλά επίπεδα αναφορικά με τη νυχτερινή ζωή και την κουλτούρα της νεολαίας, αλλά δίνει χαμηλότερους βαθμούς για την αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ και την ομιλία της αγγλικής γλώσσας.