O όρος «πολιτικό κόστος» διαδόθηκε ευρέως τη δεκαετία του 1990. Τότε που άρχισε δειλά-δειλά να γίνεται αντιληπτό ότι χωρίς μεγάλες τομές η χώρα θα κατευθυνόταν ολοταχώς προς τα βράχια. Ενδόμυχα όλοι διαισθάνονταν ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει, αλλά την ίδια στιγμή ελάχιστοι ήταν πρόθυμοι να ξυπνήσουν από το όνειρο και να πάρουν στα χέρια τους την «ιδιοκτησία» των απαιτούμενων αλλαγών.
Μοιραία, οι πρώτες απόπειρες ξεβολέματος έπεσαν σε τοίχο. Η σύγκρουση των – μετρημένων στα δάχτυλα – θαρραλέων πολιτικών με κατεστημένα συμφέροντα και συντεχνίες ήταν άνιση και έληγε με συντριπτική ήττα των πρώτων. Υπουργοί που επιχείρησαν να «σπάσουν» αβγά δεν είχαν στήριξη ούτε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό τους και οδηγούνταν στην έξοδο με συνοπτικές διαδικασίες. Το πολιτικό κόστος της εναντίωσης στη βούληση της παντοδύναμης κοινής γνώμης ήταν αβάσταχτο.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Μεσολάβησαν κρίσεις, χρεοκοπίες και μνημόνια. Το πάρτι τελείωσε άδοξα. Αποδείχθηκε με επώδυνο τρόπο ότι εύκολες λύσεις και λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Η κοινωνία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας δεν αποτελεί κούφιο τσιτάτο, αλλά αναγκαία προϋπόθεση προόδου.
Η μεταβολή που άρχισε να συντελείται πέρασε αρχικά κάτω από τα ραντάρ των πολιτικών με αποτέλεσμα το εξής παράδοξο: Ενώ η κοινωνία εμφανιζόταν δεκτική σε μεταρρυθμίσεις, οι πολιτικές ηγεσίες δίσταζαν να τις υλοποιήσουν εξαιτίας του αταβιστικού φόβου για το «πολιτικό κόστος».
Το ότι κάτι άλλαξε στην ελληνική κοινωνία το διέγνωσε πρώτη η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και προσάρμοσε κατάλληλα ατζέντα και στρατηγική. Αν και σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται πιο διστακτική απ’ όσο το επιτρέπουν οι προεκλογικές της δεσμεύσεις και οι απαιτήσεις των καιρών, επιβραβεύθηκε εμφατικά από το εκλογικό σώμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, αδυνατεί ή δεν θέλει να αντιληφθεί το νέο περιβάλλον, γι’ αυτό και οι εξελίξεις τον προσπερνούν. Στο εξής, το πολιτικό κόστος θα το υφίσταται όποιος επιδεικνύει αναβλητικότητα και ατολμία στις απαιτούμενες ρήξεις.
Latest News
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις