Στη συζήτηση για την είδηση μη κρατικών πανεπιστημίων κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα μια ιδιότυπη βιασύνη. Το συγκεκριμένο ζήτημα, καθεαυτό μία από τις μεγαλύτερες θεσμικές τομές που θα μπορούσαν να γίνουν στην ανώτατη εκπαίδευση, αντιμετωπίζεται ως μια εκνευριστική εκκρεμότητα που απλώς πρέπει να ξεπεραστεί.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι υποστηρικτές των ιδιωτικών ΑΕΙ δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διατυπώσουν επιχειρήματα ως προς το γιατί η ίδρυσή τους θα λύσει προβλήματα ή θα αναβαθμίσει την κοινωνική πρόσβαση σε ένα αγαθό όπως η παιδεία που υποτίθεται ότι όλες και όλοι συμφωνούμε ότι είναι κατεξοχήν και εξ ορισμού δημόσιο.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων επανέρχεται η διαπίστωση για όσους πηγαίνουν σε ιδιωτικά ΑΕΙ στο εξωτερικό, παραβλέποντας βεβαίως ότι όχι μόνο δεν συζητάμε το εάν μπορούν να προσφερθούν επιπλέον θέσεις (προφανώς με την ανάλογη ενίσχυση σε εξοπλισμό και προσωπικό) στα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά και ότι η τρέχουσα εκδοχή του συστήματος των πανελληνίων στην πράξη λειτουργεί ως φίλτρο που καταλήγει να μένουν κενές αρκετές από τις προσφερόμενες θέσεις στα δημόσια πανεπιστήμια. Πλευρά της βιασύνης η εκτίμηση ότι μπορεί να παρακαμφθεί η διαδικασία της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, μέσω διακρατικών συμφωνιών.
Ανακοινώθηκε μάλιστα νομοθετική πρωτοβουλία για τη διατύπωση των αυστηρών κριτηρίων με τα οποία θα πιστοποιούνται από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης τα συγκεκριμένα ιδρύματα, παρότι αυτό συνεπάγεται τη θεσμική ιδιοτυπία να θεσπιστούν κριτήρια για εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα εξακολουθούν να μην προβλέπονται από τη συνταγματική και ευρύτερη έννομη τάξη της χώρας.
Μια τέτοια τομή, γύρω από ένα δημόσιο αγαθό, δεν έχει ανάγκη θεσμικής βιασύνης. Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, με την αναλυτική συζήτηση και τις αυξημένες πλειοψηφίες που περιλαμβάνει αλλά και τον χρόνο που προσφέρει για να εκφραστεί η κοινωνία των πολιτών παραμένει η μόνη διαδικασία που μπορεί να κρίνει το ώριμο και το αναγκαίο μιας τέτοιας τομής.
Latest News
Η πρωτοφανής ανθεκτικότητα των ελληνικών νοικοκυριών
Δεν είναι ακόμα σαφές, για πόσο θα υπάρχει η συγκεκριμένη δυνατότητα του ξοδεύειν
Ο καπιταλισμός και οι πλατφόρμες του
Ένα βιβλίο για τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στην ψηφιακή εποχή
Εμανουέλ Μακρόν: Η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει;
Κρίσιμες επισημάνσεις του Γάλλου προέδρου
Το τέλος του πολιτικού πειρασμού
Το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» και ο στόχος της επόμενης πεντατίας
Μεγαλώνει το χάσμα ΕΕ – ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ καλπάζουν οικονομικά, ενώ η Γηραιά Ηπειρος ακολουθεί ασθμαίνουσα
Εάν υπάρχει ακόμη «διεθνής κοινότητα», τώρα πρέπει να παρέμβει για να σταματήσει το φονικό στη Γάζα
Ο πόλεμος στη Γάζα απλώς δεν μπορεί να συνεχιστεί
Το «αγαπημένο» να μισούμε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το νέο μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα προκαλέσει πάλι εντάσεις.
Προσδοκώντας την Ανάσταση σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο σκοτάδι
Το ουσιαστικό μήνυμα της Ανάστασης, είναι ότι η νίκη του Κακού δεν είναι ποτέ οριστική
Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς θέλουμε το μέλλον της χώρας
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!