Ξεπεράστε τα συναισθήματα ζήλιας στον εργασιακό χώρο

Ο συνάδελφός σας πήρε προαγωγή, ένα φοβερό project, ένα «μπράβο» σε ένα meeting.

Εσείς, γιατί νιώθετε τόσο άσχημα;

Όταν είμαστε στα καλύτερά μας – ασφαλείς, σίγουροι, ικανοί να παραμένουμε συγκεντρωμένοι στη δουλειά μας- είναι εύκολο να δίνουμε τα συγχαρητήριά μας και να συνεχίζουμε την ημέρα μας. Σε άλλες στιγμές, όμως, η ζήλια μπορεί να μας κυριεύσει. Όταν νιώθουμε απειλή από κάποιον συνάδελφο ή βλέπουμε μία στιγμή λάμψης ενός ανταγωνιστή, αμφισβητούμε τα δικά μας όνειρα και ταλέντα και, στη συνέχεια, πέφτουμε στην παγίδα σύγκρισης.

«Είναι απλά ανθρώπινο», αναφέρει η Tanya Menon, καθηγήτρια διοίκησης στη σχολή επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Οχάιο. «Είμαστε κοινωνικά ζώα. Θέλουμε να μάθουμε πού βρισκόμαστε στην ιεραρχία».

Λοιπόν, τι κάνεις όταν η απάντηση είναι: όχι τόσο υψηλά όσο αυτός ο τύπος στο τμήμα λογιστικής που τα σπάει; Πώς θα δουλέψετε, όταν σας κυριεύουν συναισθήματα φθόνου, άγχους, ακόμη και θυμού, και δεν θέλετε τα συναισθήματα αυτά να υπονομεύσουν την καριέρα σας; Μπορεί η ζήλια να φανεί χρήσιμη;

Το πρώτο βήμα είναι απλώς να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά σας, προτείνει η Δρ. Menon, και να μην τα κρίνετε και τα καταπνίγετε. Ορίζει τον πραγματικό φθόνο ως καταστροφικό: Προσπαθείτε να σαμποτάρετε την επιτυχία ενός συναδέλφου, αρνείστε να συνεργαστείτε.

«Πιστεύω πραγματικά ότι μπορεί να αποβεί επικίνδυνο το να αρνούμαστε τα συναισθήματά μας», αναφέρει η ίδια. «Όταν λέμε: όχι, είμαι καλά. Αλλά θα επιτεθώ με μοχθηρό τρόπο στoν συνάδελφο αυτόν».

Το να αισθάνεσαι ανταγωνιστικός με έναν συνάδελφο δεν είναι τοξικό από μόνο του. Το κόλπο είναι να θυμάστε ότι η επιτυχία δεν είναι προνόμιο μόνο του ενός και να αφήσετε τα συναισθήματα να σας καθοδηγήσουν. Το να θέλετε να ξεπεράσετε αξιόλογους αντιπάλους μπορεί να σας βοηθήσει.

Τέτοιες συγκρίσεις μπορεί να «σας δίνουν κίνητρο αλλά είναι και επώδυνες», προσθέτει η Δρ. Menon.

Όταν μία νέα υπάλληλος εντάχθηκε στην ομάδα της Deanna Hutchison στη BBG, ασφαλιστική εταιρεία με έδρα το Κλίβελαντ, η Deanna Hutchison δήλωνε ανακουφισμένη που τη βοήθησε με τον ιδιαίτερα βαρύ φόρτο εργασίας αλλά και «αγχωμένη μήπως η νέα συνάδελφος ήταν καλύτερη από εμένα».

Η κα Hutchison, πρώην δασκάλα, δουλεύει ως account manager, χωρίς να έχει περάσει κάποια επίσημη εκπαίδευση, μαθαίνοντας, απλώς, τη δουλειά στην πράξη. Η νεοπροσληφθείσα είχε χρόνια εμπειρίας και μια δυναμική συμπεριφορά που θαύμαζε η κα Hutchison, η οποία ήταν πιο χαμηλών τόνων. Τι θα γίνει, όμως, αν κανένας στην εταιρεία δεν τη χρειάζεται πια;

Πλησίασε τον εργοδότη της, εξομολογώντας του τις ανησυχίες της. Μιλώντας του για αυτό, την καθησύχασε ότι η εταιρεία εξακολουθούσε να εκτιμά και να χρειάζεται τη βοήθειά της. Ακόμα, όταν η συνάδελφος πρότεινε μερικές έξυπνες ιδέες – όπως ένα νέο σύστημα λογισμικού που θα ενίσχυε την αποδοτικότητα – η ίδια τσίμπησε.

Η κα Hutchison άρχισε να αναρωτιέται: «Αυτό που προτείνει με βοηθάει πραγματικά;»

«Στην πραγματικότητα, ναι» συνειδητοποίησε.

Το να είσαι εκείνος που αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιος σε φθονεί, είναι, επίσης, δύσκολο. Ενώ εργαζόταν για μια εταιρεία ψυχαγωγίας πριν από χρόνια, η Erin Person είχε μία συνάδελφο που συχνά φαινόταν να αγανακτεί όταν η ίδια έκλεινε μία συμφωνία ή λάμβανε κάποιο bonus, όπως εισιτήρια εκδηλώσεων.

Η αντίδρασή της ήταν: “Γιατί να μην ήμουν εγώ στη θέση της;”, αναφέρει η κα. Person, τώρα διευθύνoυσα σύμβουλος του ConnectEO Network με έδρα το Λος Άντζελες, μια διαδικτυακή κοινότητα για επιχειρηματίες. Απογοητευμένη από το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε στο γραφείο, η κα Person αντιμετώπισε τη συνάδελφό της, λέγοντάς της ότι θεωρούσε ότι ήταν συνεργάτες και δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο βρίσκονταν σε αντιπαράθεση.

Ήλπιζε ότι αυτή η συζήτηση θα αναθέρμαινε τις σχέσεις τους, αλλά αντ’ αυτού η συνάδελφος παρέμεινε απόμακρη. (Παρόλο που τα κουτσομπολιά στο γραφείο είχαν, έστω, καταλαγιάσει.)

Η κα. Person αναρωτιέται ακόμη εάν ένα μέρος της έντασης προερχόταν από το γεγονός ότι ήταν και οι δύο έγχρωμες, οι μόνες έγχρωμες στο τμήμα. Ίσως ο εργασιακός χώρος να έδινε στη συνάδελφο την αίσθηση ότι δεν υπήρχε χώρος και για τις δύο, συνεχίζει η ίδια.

Η Melody Wilding, διευθυντικό στέλεχος και κοινωνική λειτουργός στο Τζέρσεϊ Σίτι, NJ, παρατήρησε αύξηση στην αυτoαμφισβήτηση και την υποκρισία μεταξύ των πελατών της κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

«Είναι όλα στο μυαλό μας», αναφέρει η ίδια.

Αυτή η φλεγόμενη ζήλια μπορεί να ωθήσει τους εργαζόμενους να πετάνε καρφιά στους συναδέλφους τους ή απλά να υποχωρούν, αποφεύγοντας συναντήσεις όπου νιώθουν φοβισμένοι. Τέτοιες κινήσεις, όμως, μπορεί να βλάψουν τις προοπτικές εξέλιξης των υπαλλήλων, αναφέρει η κα Wilding, συγγραφέας του βιβλίου “Trust Yourself”, ένα βιβλίο για την καθοδήγηση συναισθημάτων στον τομέα της εργασίας. Συνιστά στους εργαζομένους να διατηρούν ένα  αρχείο με τα επιτεύγματά τους, όπου θα αναφέρουν τις νίκες τους κάθε εβδομάδα.

«Εσύ είσαι ο εαυτός σου», λέει η κα Wilding, «δεν εξαρτάσαι από άλλους ανθρώπους ώστε να θέλεις να σε αναγνωρίσουν και να σου πουν ότι είσαι υπέροχος».

Η Jessica Co, Διευθύνων Σύμβουλος του Playbook.com, μιας εταιρείας cloud-storage με έδρα στο Σαν Φρανσίσκο, επαινεί τους υπαλλήλους της μέσω απευθείας μηνυμάτων (direct messages). Παρατήρησε ότι τα κομπλιμέντα στην εταιρεία τείνουν να προκαλούν άγχος στους εργαζομένους, οι οποίοι πάντα φαίνονταν να αναρωτιούνται: «Αυτό το άτομο θα είναι το αγαπημένο του CEO;», προσθέτει η ίδια.

Ο Rand Fishkin, τώρα Διευθύνων Σύμβουλος της SparkToro, μιας εταιρείας λογισμικού έρευνας αγοράς στο Σιάτλ, πέρασε χρόνια εξιδανικεύοντας ιδρυτές τεχνολογίας υψηλού προφίλ καθώς δημιούργησε μια προηγούμενη startup, την εταιρεία λογισμικού μάρκετινγκ, Moz.

«Κοιτάς και λες, «Θεέ μου, δεν είμαι αρκετά καλός », προσθέτει ο ίδιος. «Γιατί δεν μπορώ να κάνω διαλείμματα;»

Η εμμονή τον έκανε, μερικές φορές, να οδηγήσει την εταιρεία σε λάθος δρόμο, συνεχίζει ο ίδιος, κυνηγώντας επιχειρηματικά κεφάλαια και δουλεύοντας τον εαυτό του και την ομάδα του «μέχρι το κόκκαλο».

Τελικά, παραιτήθηκε από τον ρόλο του Διευθύνοντος Συμβούλου στη Moz και επανεξέτασε τις προτεραιότητές του, όπως την επίτευξη εκθετικών στόχων.

Αυτές τις μέρες, ορισμένες φορές, νιώθει ελαφρώς ζήλια όταν ακούει τις επιτυχίες άλλων ιδρυτών. Αλλά το συναίσθημα αυτό μοιάζει περισσότερο με θαυμασμό, λέει: «Ναι, αυτό θέλω να είμαι».

Μην αφήσετε τον φθόνο να σας νικήσει.

Πώς να δουλέψετε με τα  συναισθήματα ζήλιας και να μην τα αφήσετε να σας επηρεάσουν στο γραφείο:

* Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας: Μην αρνηθείτε ή κρίνετε αρνητικά τα συναισθήματά σας όταν εμφανίζονται. Θυμηθείτε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό – αν και μερικές φορές οδυνηρό – να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους.

*Υποκριθείτε αν πρέπει: Στείλτε συγχαρητήρια, ακόμα κι εάν θα θέλατε να παίρνατε εσείς την προαγωγή. Θα αρχίσετε να βλέπετε τον εαυτό σας ως ανώτερο άνθρωπο, αναφέρει η καθηγήτρια Tanya Menon.

* Αναπτύξτε την αυτοπεποίθησή σας: Δοκιμάστε να δημιουργήσετε ένα αρχείο με τα επιτεύγματά σας και με τα δυνατά σας σημεία, αναφέρει η Melody Wilding, διευθυντικό στέλεχος.

* Αναθεωρήστε τις συνήθειές σας: Τα άτομα που ακολουθείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σας εμπνέουν ή απλά σας κάνουν να νιώθετε άσχημα; Ο διευθύνων σύμβουλος, Rand Fishkin, συνιστά στους χρήστες να αξιολογούν όχι μόνο το τι διαβάζουν στο διαδίκτυο, αλλά ακόμη και μερικούς από τους φίλους και τους συναδέλφους τους με τους οποίους κάνουν παρέα. Εάν οι αλληλεπιδράσεις είναι περισσότερο οδυνηρές παρά χρήσιμες, κάντε unfollow ή κρατήστε μία μικρή απόσταση.