Ξεχάστε την επιστροφή στο γραφείο – Οι υπάλληλοι παραιτούνται

Καθώς φτάνουμε στο τέλος της πανδημίας, το ποσοστό των Αμερικανών που εγκαταλείπουν τις δουλειές τους, για να αναζητήσουν νέες ευκαιρίες, έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δύο δεκαετιών.

Από τις τελευταίες δύο δεκαετίες παρατηρήθηκε ότι φέτος όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ παραιτούνται από τις δουλειές τους. Το γεγονός αυτό δείχνει την αισιοδοξία που επικρατεί μεταξύ των επαγγελματιών, ενώ, όμως, με τον τρόπο αυτό, επιβαρύνονται οι εταιρείες στον αγώνα τους για την οικονομική ανάκαμψη.
Αυτό το κύμα παραιτήσεων σηματοδοτεί την αλλαγή από τις δύσκολες ημέρες της πανδημίας, όταν οι εργαζόμενοι επιθυμούσαν να νιώθουν ασφάλεια στον τομέα της εργασία τους, καθώς αντιμετώπιζαν εθνική υγειονομική και οικονομική κρίση. Τον Απρίλιο, το ποσοστό των Αμερικανών εργαζομένων που εγκατέλειψαν τις θέσεις εργασίας τους ανερχόταν στο 2,7%, σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας, σημειώνοντας, έτσι, αύξηση από το 1,6% πριν ένα χρόνο, σημειώνοντας το υψηλότερο επίπεδο από το 2000.

Η εύρεση νέων θέσεων εργασίας και το ξεκίνημα νέας σταδιοδρομίας από τους εργαζομένους κάνει τους εργοδότες να αυξήσουν τους μισθούς και να προσφέρουν προαγωγές, ώστε να κρατήσουν το εργατικό δυναμικό στις εταιρείες τους. Η επιθυμία για αλλαγή δείχνει ότι πολλοί επαγγελματίες αισθάνονται σίγουροι να κάνουν το μεγάλο βήμα για την εύρεση καλύτερων προοπτικών, παρά τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας.

Ενώ το υψηλό ποσοστό παραιτήσεων αυξάνει τα έξοδα των εργοδοτών και σε, ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπαίτιο για διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, οικονομολόγοι ανέφεραν ότι οι παραιτήσεις αυτές, συνήθως, συνεπάγονται υγιή αγορά εργασίας. Αυτό συμβαίνει διότι, συνήθως, οι εργαζόμενοι έλκονται από θέσεις εργασίας κατάλληλες για τις δεξιότητες τους, τα ενδιαφέροντα τους και την προσωπική τους ζωή.

Τον Μάρτιο του 2020, ο Edward Moses προσλήφθηκε ως IT σε εταιρεία λογισμικού, πιστεύοντας ότι θα ήταν μέρος μιας ομάδας από συναδέλφους από τέσσερα διαφορετικά γραφεία στις ΗΠΑ. Ωστόσο, μετά από έναν γύρο απολύσεων, διαπίστωσε ότι αυτή του η σκέψη για «ομαδικό πνεύμα» ήταν οτιδήποτε άλλο παρά αληθής. «Ήμουν, ουσιαστικά, μόνος μου να παλεύω με τον τεράστιο φόρτο εργασίας στο κέντρο εξυπηρέτησης», ανέφερε ο 37χρονος.

Η Melanie Chavez ξεκίνησε, πρόσφατα, να εργάζεται σε θέση εργασίας που απαιτεί τις δεξιότητές της στον τομέα του networking και το πάθος της για τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη «Αισθάνομαι πραγματικά ότι ήρθε η στιγμή να αποδείξω τις ικανότητές μου».
Οι μέρες ήταν αγχωτικές, προσέθεσε, με λίγες ευκαιρίες για εξέλιξη. Η αύξηση κατά 5% μετά από μια αξιολόγηση επίδοσης δεν τον καθησύχασε. Την άνοιξη, ο Moses γνωστοποίησε την παραίτησή του και ξεκίνησε νέα δουλειά – και καριέρα – ως συντάκτης τεχνικών κειμένων στην εταιρεία ηλεκτρονικής υπογραφής DocuSign Inc.

«Είναι υπέροχο κάνω αυτό που αγαπώ», ανέφερε ο Moses, ο οποίος έχει μεταπτυχιακό στον τομέα της εκπαίδευσης.

Ποιοι λόγοι ωθούν σε παραίτηση

Οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε μία παραίτηση είναι αρκετοί. Πολλοί απορρίπτουν την επιστροφή στο γραφείο, προτιμώντας την ευελιξία της τηλεργασίας, ενώ, ταυτόχρονα, μπορεί και να διστάζουν να επιστρέψουν στα γραφεία πριν εξαφανιστεί ο ιός. Άλλοι νιώθουν εξαντλημένοι από τον επιπλέον φόρτο εργασίας και το άγχος εξαιτίας της πανδημίας, ενώ πολλοί αναζητούν υψηλότερες αμοιβές για να αντισταθμίσουν πιθανές απώλειες θέσεων εργασίας των συζύγων τους. Παράλληλα, αρκετοί παραιτούνται από τις θέσεις εργασίας τους διότι αναθεώρησαν τους στόχους τους και αποφάσισαν να επανεξετάσουν την καριέρα τους και να αλλάξουν την επαγγελματική τους πορεία.

Συνολικά, στελέχη ανθρώπινου δυναμικού και ειδικοί στην εργασία βλέπουν ένα κύμα παραιτήσεων. Σε έρευνα του Μαρτίου σε 2.000 εργαζόμενους από την Prudential Financial Inc., το ένα τέταρτο δήλωσε ότι σκοπεύουν να αναζητήσουν νέα θέση εργασίας.

«Οι εργαζόμενοι βλέπουν τον κόσμο με διαφορετικό μάτι», λέει ο Steve Cadigan, σύμβουλος ταλέντων, που ηγήθηκε του ανθρώπινου δυναμικού στο LinkedIn, κατά τα πρώτα έτη της επαγγελματικής του πορείας. «Θα πάρει καιρό να αναλογιστούν οι εργαζόμενοι, «Πώς μπορώ να φύγω από εκεί που βρίσκομαι και να ξεκινήσω κάτι καινούριο;» Θα δούμε μια τεράστια αλλαγή στα επόμενα χρόνια.»

Πριν από την πανδημία, η Jenica Draney ήταν διαχειρίστρια της Utah Global, μια σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα, που παρέχει υπηρεσίες σε ξένους φοιτητές. Ωστόσο, όταν τα μαθήματα έγιναν διαδικτυακά, λόγω της πανδημίας, ανέλαβε «είδος ρόλου διαχειριστή προϊόντων» για την Utah Global, είπε, επιβλέποντας τη μετάβαση στα διαδικτυακά μαθήματα.

«Μου άρεσε πολύ να εντοπίζω τις δυσκολίες και να βρίσκω τρόπους για τη επίλυσή τους. Δεν το είχα ξανακάνει», ανέφερε η 33χρονη.

Ο ενθουσιασμός αυτός μετατράπηκε σε καριέρα, όταν το Πανεπιστήμιο ζήτησε από το διοικητικό προσωπικό του να επιστρέψει στην πανεπιστημιούπολη. Η Draney ήταν διστακτική, η τηλεργασία της ταιριάζει καλύτερα και εξακολουθεί να ανησυχεί για τον ιό. Παρακολούθησε και κάποια μαθήματα τεχνικών master scrum, οι οποίες βοηθούν τις ομάδες ανάπτυξης λογισμικού να επικοινωνούν και να επιτυγχάνουν τους στόχους τους. Με τον τρόπο αυτό, βρήκε, αμέσως, θέση εργασίας στον τομέα εύρεσης λύσεων για ζητήματα που αφορούν την εταιρεία Pluralsight, έναν πάροχο λογισμικού τεχνολογικής εκπαίδευσης.
«Οι θέσεις εργασίας στον τομέα της τεχνολογίας δεν απαιτούν την επιστροφή στα γραφεία. Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες γύρω μου», προσέθεσε.

Για πολλούς εργαζόμενους που θέλουν μια αλλαγή, φαίνεται να υπάρχουν πολλές επιλογές. Ορισμένοι τομείς, όπως η μεταποίηση, η ψυχαγωγία και τα ξενοδοχειακά, ενισχύονται από κυβερνητικά πακέτα τόνωσης και ενθουσιώδεις καταναλωτικές δαπάνες. Οι εργοδότες ψάχνουν για εργαζόμενους και είναι πρόθυμοι να βρουν υποψήφιους με πολλές δυνατότητες εξέλιξης.

«Η αγορά εργασίας στο Κεντάκι μόλις απογειώθηκε», δήλωσε ο Ian Crawford, διευθυντής προγράμματος, ο οποίος εγκατέλειψε τη δουλειά του σε μια μεγάλη βιομηχανική εταιρεία, τον Απρίλιο, για να εργαστεί στην Fabricated Metals, βιομηχανία στο Louisville.

Ο Crawford δεν ήθελε να μείνει ούτε λεπτό παραπάνω στην παλιά του εταιρεία όταν, απροσδόκητα, έμαθε για ένα νέο εσωτερικό άνοιγμα. Ξεσκόνισε το βιογραφικό του, έκανε μερικές αλλαγές και υπέβαλε αίτηση για τη νέα θέση εργασίας που, απροσδόκητα έμαθε, όταν του στάλθηκε ειδοποίηση από το LinkedIn για άνοιγμα σε εταιρεία, για την οποία είχε δηλώσει ενδιαφέρον.

«Δεν πιστεύω στη μοίρα ή στο πεπρωμένο, αλλά οι αρμοδιότητες για εκείνη τη θέση εργασίας ταίριαζαν απόλυτα στο προφίλ μου», προσέθεσε. Έτσι, μέσω ενός κλικ, έκανε την αίτηση. Μέσα σε λίγες μέρες, ο 33χρονος είχε μια προσφορά με υψηλότερο εισόδημα από αυτό που είχε ζητήσει και ένα τριμηνιαίο μπόνους.

Οι εργοδότες προσπαθούν να αποτρέψουν την απώλεια εργατικού δυναμικού. Στη Schneider Electric, στη Βόρεια Αμερική, το 65% των εργαζομένων που αναγνωρίστηκαν ως υψηλού δυναμικού έλαβε προαγωγές ή νέους ρόλους το 2020, δήλωσε η Mai Lan Nguyen, ανώτερη αντιπρόεδρος της βιομηχανικής εταιρείας για το ανθρώπινο δυναμικό. «Είμαστε προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο. Ο καλύτερος υπάλληλος εκεί έξω έχει πολλές επιλογές», είπε.
Μία τάση που βλέπουν ορισμένοι εργοδότες είναι υψηλά ποσοστά παραιτήσεων μεταξύ των νεότερων υπαλλήλων, πολλοί εκ των οποίων ξεκίνησαν να εργάζονται εξ αποστάσεως και δεν συναντήθηκαν ποτέ με τους συναδέλφους τους αυτοπροσώπως.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Ally Financial Inc., που εδρεύει στο Ντιτρόιτ, απασχολούσε περίπου 2.000 υπαλλήλους «που δεν έχουν εργαστεί ποτέ από τα γραφεία της εταιρείας» και οι παραιτήσεις είναι υψηλότερες μεταξύ αυτών των υπαλλήλων, δήλωσε η Kathie Patterson, επικεφαλής του ανθρώπινου δυναμικού του δανειστή. «Είναι πιο εύκολο να διατηρήσεις μια σχέση αυτή τη στιγμή παρά να χτίσεις μια σχέση», αναφέρει.

Η τηλεργασία έχει, επίσης, αυξήσει δυνατότητες πρόσληψης από αντίπαλες εταιρείες και εταιρείες τεχνολογίας, καθιστώντας τους υπαλλήλους με ψηφιακές δεξιότητες ιδανικούς για τους ανταγωνιστές, δήλωσε η Patterson. Η εταιρεία ελπίζει ότι το πρόγραμμα Ally’s Own It, το οποίο ξεκίνησε το 2019 και χορηγεί 100 μετοχές σε κάθε εργαζόμενο, θα ανακτήσει την πίστη και τη αίσθημα των εργαζομένων ότι «κάπου ανήκουν». Οι μετοχές κατοχυρώνονται μετά από τρία χρόνια.

Ο Cadigan θεωρεί ότι αυτή η τάση για αλλαγή θέσεων εργασίας «ήρθε για να μείνει». «Κάποτε, η ασφάλεια στην εργασία σήμαινε να ήσουν σταθερός σε μία θέση, αλλά, τώρα, ασφάλεια συνεπάγεται την κινητικότητα. Όσο περισσότερο κινούμαι, τόσο πιο γνωστός γίνομαι, τόσο μεγαλύτερο είναι το δίκτυό μου, τόσο πιο πολύ πειραματίζομαι στις διάφορες θέσεις εργασίας, ώστε να καταλάβω σε τι είμαι πραγματικά καλός και πώς θα πρέπει να πληρωθώ» προσθέτει.

Η Melanie Chavez, η οποία αυτοαποκαλείται master networker, έχει αλλάξει δύο θέσεις εργασίας από την έναρξη της πανδημίας. Η πρώτη έγινε παρά τη θέλησή της, καθώς απολύθηκε τον περασμένο Ιούνιο. Η επόμενη θέση εργασίας δεν της ταίριαζε, αναφέρει η 28χρονη.
Στη συνέχεια, εταιρεία εύρεσης ανθρώπινου δυναμικού τής έστειλε μήνυμα στο LinkedIn. Η Chavez ξεκίνησε να εργάζεται εκεί την άνοιξη ως ερευνητική συνεργάτης, βοηθώντας στην εύρεση διαφορετικών στελεχών για μη κερδοσκοπικές εταιρείες. Η δουλειά της αυτή απαιτεί δεξιότητες δικτύωσης και το πάθος της για διαφορετικότητα και συμπερίληψη.

«Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά», λέει. «Αισθάνομαι πραγματικά ότι ήρθε η στιγμή να αποδείξω τις ικανότητές μου».