Μετά δυσκολίας θυμάμαι τον θάνατο του Στιβ.

Οι αναμνήσεις μου από εκείνη τη βάναυση, σπαρακτική ημέρα, πριν από 10 χρόνια, είναι διάσπαρτες και αποσπασματικές. Δεν μπορώ να με θυμηθώ να οδηγάω μέχρι το σπίτι του. Θυμάμαι τον μουντό καιρό του Οκτωβρίου και ότι τα παπούτσια μου ήταν πολύ στενά. Θυμάμαι ότι, μετά, εγώ και ο Τιμ καθίσαμε ήσυχα στον κήπο, για αρκετή ώρα.

Από τότε που εκφώνησα τον επικήδειο του Στιβ, δεν έχω μιλήσει δημόσια για τη φιλία μας, τις περιπέτειές μας ή και τη συνεργασία μας. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με τα εξώφυλλα, τις νεκρολογίες ή τους περίεργους και λανθασμένους χαρακτηρισμούς που έχουν περιέλθει σε δοξασίες.

Αλλά σκέφτομαι τον Στιβ κάθε μέρα.

Η Λορίν και εγώ είμαστε πολύ κοντά. Οι οικογένειές μας διατηρούν στενές σχέσεις εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Υπομείναμε θανάτους και γιορτάσαμε γεννήσεις. Μιλάμε συνέχεια, συχνά για τον Στιβ, αλλά, σπάνια, για τη συνεργασία μου μαζί του. Κυρίως, μιλάμε για το μέλλον και την εξαιρετική και εμπνευσμένη δουλειά της με την Emerson Collective.

Όταν τα πανέξυπνα και φιλοπερίεργα παιδιά της με ρωτούν για τον μπαμπά τους, δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Μπορώ, μετά χαράς, να μιλάω για ώρες, περιγράφοντας τον αξιόλογο άνθρωπο που αγάπησα τόσο βαθιά.

Δουλεύαμε μαζί για σχεδόν 15 χρόνια. Τρώγαμε μαζί τις περισσότερες μέρες και περνούσαμε τα απογεύματά μας στο ιερό του design studio. Ήταν μερικές από τις πιο ευτυχισμένες, δημιουργικές και χαρούμενες στιγμές της ζωής μου.

Μου άρεσε το πώς έβλεπε τον κόσμο. Ο τρόπος που σκεφτόταν ήταν πολύ όμορφος.

Ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο πιο φιλοπερίεργος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Η ακόρεστη περιέργειά του δεν περιορίστηκε ή αποσπάστηκε από τη γνώση ή την τεχνογνωσία του, ούτε ήταν περιστασιακή ή παθητική. Ήταν άγρια, ζωηρή και ανήσυχη. Η περιέργειά του είχε πάντα πρόθεση και συνέπεια.

Πολλοί από εμάς έχουμε αυτή την έμφυτη προδιάθεση να είμαστε περίεργοι. Πιστεύω ότι μετά από την παραδοσιακή εκπαίδευση ή την εργασία σε ένα περιβάλλον με πολλούς ανθρώπους, η περιέργεια είναι μια απόφαση που απαιτεί πρόθεση και πειθαρχία.

Σε μεγαλύτερες ομάδες, οι συνομιλίες μας κινούνται προς το απτό, το μετρήσιμο. Είναι πιο άνετο, πολύ πιο εύκολο και πιο κοινωνικά αποδεκτό να μιλάμε για αυτά που είναι ήδη γνωστά. Το να είσαι περίεργος και να εξερευνείς νέες ιδέες ήταν πολύ πιο σημαντικό για τον Στιβ από το να είσαι κοινωνικά αποδεκτός.

Η περιέργειά είναι αυτή που μας κάνει να μάθουμε. Και για τον Στιβ, το να θέλει να μάθει ήταν πολύ πιο σημαντικό από το να θέλεις να έχεις δίκιο.

Η περιέργειά μας ήταν αυτή που μας ένωσε. Ήταν αυτή που έθεσε τη βάση της ευτυχισμένης και παραγωγικής μας συνεργασίας. Νομίζω ότι μετρίασε, επίσης, τον φόβο μας να κάνουμε κάτι τρομακτικά νέο.

Tον Στιβ τον ενδιέφερε πάντα η φύση και η ποιότητα της σκέψης του. Είχε μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό του και προσπαθούσε σκληρά να σκέφτεται με σπάνια ζωντάνια, κομψότητα και πειθαρχία. Η αυστηρότητα και η επιμονή που είχε τού έθεσαν έναν ιλιγγιώδη υψηλό πήχη. Όταν δεν μπορούσε να σκεφτεί ικανοποιητικά, θα παραπονιόταν με τον ίδιο τρόπο που θα παραπονιόμουν κι εγώ για τον πόνο στα γόνατά μου.

Καθώς οι σκέψεις του εξελίχθηκαν σε ιδέες, όσο πρόχειρες, όσο εύθραυστες κι αν ήταν, αναγνώρισε ότι αυτό ήταν το ιερό έδαφος. Είχε τόσο βαθιά κατανόηση και ευλάβεια για τη δημιουργική διαδικασία. Γνώριζε ότι έπρεπε να υπάρχει σπάνιος σεβασμός για τη δημιουργικότητα- όχι μόνο όταν οι ιδέες ήταν καλές ή οι συνθήκες ήταν οι κατάλληλες.

Οι ιδέες είναι εύθραυστες. Αν είχαν επιλυθεί, δεν θα ήταν ιδέες, θα ήταν προϊόντα. Χρειάζεται επίμονη προσπάθεια για να μην αναλωθούμε από τα προβλήματα μιας νέας ιδέας. Τα προβλήματα είναι εύκολο να διατυπωθούν και να κατανοηθούν, και μας παίρνουν το οξυγόνο. Ο Στιβ επικεντρώθηκε στις πραγματικές ιδέες, όσο μεροληπτικές και απίθανες κι αν ήταν.

Θεωρούσα ότι, μέχρι σήμερα, θα έβρισκα κάποια καθησυχαστική παρηγοριά στη σκέψη του καλύτερού μου φίλου και δημιουργικού συνεργάτη μου, και του εξαιρετικού οράματός του.

Αλλά, βέβαια και όχι. Δέκα χρόνια μετά, συνεχίζει να μην έχει απλώς μία τυπική θέση στη μνήμη μου. H προσπάθειά μου να τον κατανοήσω δεν είναι χαλαρή ή ήσυχη. Αναπτύσσεται και εξελίσσεται.

Πέρα από τις ιδέες και το όραμά του, μου λείπει η διορατικότητά του που έφερε την τάξη στο χάος.

Δεν έχει να κάνει με τη θρυλική ικανότητά του να επικοινωνεί, αλλά με την εμμονή του στην απλότητα, την αλήθεια και την καθαρότητα.

Που, εν τέλει, μιλούσαν σε αυτό το υποκείμενο κίνητρο που τον καθοδηγούσε. Δεν παρασύρθηκε από τα χρήματα ή τη δύναμη, αλλά οδηγήθηκε στο να εκφράσει απτά την αγάπη και την εκτίμησή του για το είδος μας.

Πίστευε πραγματικά ότι, κάνοντας κάτι χρήσιμο, δυναμικό και όμορφο, εκφράζουμε την αγάπη μας για την ανθρωπότητα.

Όταν ο Στιβ έφυγε από την Apple, τη δεκαετία του ογδόντα, ονόμασε τη νέα του εταιρεία NeXT. Ήταν πολύ καλός στο να βρίσκει ονόματα.

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια, έφυγα από την Apple, με κίνητρο την περιέργειά μου να μάθω και να ανακαλύψω νέους τρόπους για να συμβάλλω κάπου με χρήσιμο τρόπο. Είναι το ισχυρό κίνητρο του Στιβ που ενέπνευσε το όνομα της επόμενής μου περιπέτειάς, LoveFrom.

Παρόλο που είμαι απίστευτα τυχερός που εξακολουθώ να συνεργάζομαι με τους αγαπημένους μου φίλους στην Apple, είμαι, επίσης, τρομερά τυχερός που μπορώ να εξερευνήσω και να δημιουργήσω με μερικούς νέους φίλους.

Η Λόριν και εγώ, επιτέλους, δουλεύουμε μαζί. Στην πραγματικότητα, δουλεύαμε μαζί για δεκαετίες.

Τα τελευταία λόγια που μου είπε ο Στιβ ήταν ότι θα του έλειπαν οι συζητήσεις μας. Καθόμουν στο πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι του, με την πλάτη μου στον τοίχο.

Αφού πέθανε, βγήκα στον κήπο. Θυμάμαι τον ήχο από το μάνταλο της ξύλινης πόρτας, καθώς την τράβηξα απαλά.

Στον κήπο, κάθισα και σκέφτηκα πόσο συχνά οι ομιλίες αποτελούν εμπόδιο της ακρόασης και της σκέψης. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που πολύ από τον χρόνο μας τον περνούσαμε χωρίς να μιλάμε.

Μου λείπει απελπιστικά ο Στιβ και, πάντα, θα μου λείπει το να συζητάω μαζί του.

Μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο

Πρόσφατα Άρθρα