Το πολιτικό 2021

Η πολιτική τάξη της χώρας βρέθηκε αντιμέτωπη με πλήθος προκλήσεων στη διάρκεια του διαρρεύσαντος 2021. Η κυβέρνηση πάλεψε με το δύσκολο δίλημμα μεταξύ οικονομίας και πανδημίας και εμφανώς έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της πρώτης. Η αλήθεια είναι ότι κέρδισε τη μάχη της οικονομίας, διαμορφώνοντας συνθήκες ισχυρής ανάκαμψης, από τις υψηλότερες στην Ευρώπη, και μαζί τις καλύτερες δυνατές προοπτικές για την επόμενη χρονιά.

Δεν μπορεί ωστόσο να ισχυριστεί το ίδιο για την πανδημία. Το μέτωπο της υγειονομικής κρίσης διογκώθηκε υπέρμετρα το 2021, το εμβολιαστικό κύμα ανακόπηκε επικίνδυνα και έτσι χιλιάδες συμπολίτες μας χάθηκαν στη διάρκεια της χρονιάς.

Μετράμε ήδη 20.000 θανάτους και όλα δηλώνουν ότι η νέα, άκρως μεταδοτική, μετάλλαξη Ομικρον θα μας απειλήσει έντονα από την αρχή του χρόνου. Το πλήθος των θανάτων θόλωσε σε σημαντικό βαθμό την αναμφίβολα μεγάλη επιτυχία στο μέτωπο της οικονομίας και έφθειρε την κυβέρνηση. Ωστόσο οι φθορές κρίνονται ακόμη ελεγχόμενες.

Ο κ. Μητσοτάκης ηγεμονεύει ακόμη στην ελληνική πολιτική σκηνή, δεν απειλείται εσωτερικά, ούτε κινδυνεύει, κατά τα φαινόμενα, να χάσει την πρωτιά. Φθείρεται, κατά βάση, αργά, και αυτό το οφείλει στο ότι εξ αρχής υπερασπίστηκε τα εμβόλια, τοποθετήθηκε με σαφήνεια υπέρ των εμβολιασμών και αρνήθηκε με τρόπο καθαρό, χωρίς παρεκκλίσεις, τις συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις των αντιεμβολιαστών. Αν μάλιστα είχε τηρήσει πιο αυστηρή στάση απέναντι στην Εκκλησία, είχε υποστηρίξει την υποχρεωτικότητα με περισσότερο σθένος και είχε ενισχύσει δεόντως το σύστημα υγείας και δη το κομμάτι των ΜΕΘ, σήμερα δεν θα είχε κανένα, μα κανένα, πολιτικό πρόβλημα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση από την πλευρά της μπορεί να πει κανείς ότι κυριαρχήθηκε επίσης από το αυτό δίλημμα, μεταφέροντας όλες τις προσπάθειές της στο μέτωπο της πανδημίας, καταγγέλλοντας κυρίως την κυβερνητική αβελτηρία να ενισχύσει τα νοσοκομεία και ιδιαιτέρως τις ΜΕΘ. Αλλά συνολικά στο πανδημικό πεδίο δεν υπήρξε εξ αρχής πλήρης και ολοκληρωμένη η προσέγγισή της. Ο κ. Τσίπρας επηρεάστηκε από τις μονομανίες στελεχών του για τα φάρμακα και τα μονοκλωνικά αντισώματα, ταλαντεύθηκε για μεγάλο διάστημα και έτσι δεν υπερασπίστηκε με βεβαιότητα, όπως θα έπρεπε, τους εμβολιασμούς. Κατέληξαν μάλιστα τα στελέχη του να καταγγέλλουν με ακραίο τρόπο τους θανάτους, αναγκάζοντάς τον να διαγράψει τον Κουρουμπλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Επιπροσθέτως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνήθηκε το θετικό σενάριο της οικονομίας, σχεδόν το προσπέρασε, δεν το αποδέχθηκε ποτέ, αφήνοντας όλο το πεδίο ανοιχτό στην κυβέρνηση. Θα περίμενε κανείς μια πιο ανοιχτή προσέγγιση, που θα επέτρεπε μερίδιο στην ευκαιρία και άσκηση της όποιας επιρροής στα οικονομικά πράγματα της χώρας. Η άρνηση ή η αγνόηση των συνθηκών συνήθως απομονώνει και αποξενώνει. Η ευκαιρία ανασύνταξης και ανασυγκρότησης της οικονομίας είναι πραγματική και ικανή να υπερβεί τον ζόφο και τη σκοτεινιά της πανδημίας, γιατί απλούστατα κινητοποιεί τη χώρα και δημιουργεί περιβάλλον υψηλών προσδοκιών στους πολίτες.

Αλλά και οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ μόνο αδιάφορες δεν είναι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο χώρος μετά την εκλογή Ανδρουλάκη εισήλθε σε διαδικασία ανασύνταξης και ανασυγκρότησης και λογικά αν υπηρετηθεί με συνέπεια θα διεκδικήσει διεύρυνση της επιρροής του στην κοινωνία. Πράγμα που εφόσον επιβεβαιωθεί μεσοπρόθεσμα θα πιέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτοντας τα κενά που εκείνος αφήνει.

Κοινώς η χρονιά, πέρα από τον πόνο και τη δυσκολία που μετέφερε στην ελληνική κοινωνία, φανέρωσε πως «τα πάντα ρει», ότι ακόμη και στις δύσκολες πανδημικές συνθήκες, η πολιτική επιμένει να κινείται και να διαμορφώνει διαφορετικές και εξελισσόμενες συνθήκες. Αλλωστε τίποτε στην πολιτική δεν είναι αδιάφορο. Ολα στο τέλος αποτιμώνται. Και πλέον είμαστε σε νέα φάση επαναξιολόγησης των πάντων.