Φορτηγά, πλοία, ταξί, λεωφορεία και γενικώς επαγγελματικά οχήματα κινούνται με πετρέλαιο.
Η τιμή ανά λίτρο έχει ξεφύγει και έχει ξεπεράσει τα 2 ευρώ. Οι ιδιοκτήτες των επαγγελματικών οχημάτων αλλά και των πλοίων που κυρίως μεταφέρουν προϊόντα αντιμετωπίζουν τη ξέφρενη πορεία της τιμής των καυσίμων με προβληματισμό και εκ των ουκ άνευ θα αυξήσουν τα κόμιστρα.
Όσοι παραλαμβάνουν προϊόντα θα πληρώσουν την αύξηση και εκ των πραγμάτων αυτόματα το επιπλέον κόστος θα κληθεί να πληρώσει ο καταναλωτής.
Ο πληθωρισμός θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο και το διαθέσιμο εισόδημα θα μειωθεί κι άλλο.
Τα νοικοκυριά θα υποχρεωθούν να περικόψουν την κατανάλωση και να περιοριστούν στα απολύτως απαραίτητα. Οι λογαριασμοί για το ηλεκτρικό ρεύμα θα παραμένουν υψηλοί και αρκετοί απλήρωτοι.
Οι μικρομεσαίοι θα αρχίσουν να στενάζουν -ξανά- αφού θα βλέπουν πελάτη με το «κιάλι».
Θα αρχίσουν και πάλι τα λουκέτα, θα μειωθούν οι θέσεις απασχόλησης -δηλαδή θα αυξηθεί η ανεργία- και θα μειωθούν οι μισθοί ή θα αυξηθεί η «παράνομη ημιαπασχόληση.
Τα δάνεια θα αρχίσουν πάλι να κοκκινίζουν, αφού το εισόδημα δεν επαρκεί για τα απολύτως απαραίτητα ενώ θα αυξάνεται ταυτόχρονα η δόση αφού οι κεντρικές τράπεζες θα αυξάνουν τα βασικά επιτόκια.
Οδεύουμε ολοταχώς για αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν ύφεση, το 2023, εκτός εάν γίνει «θαύμα» και ο Πούτιν «ξεθυμώσει», σταματήσει τον πόλεμο και ανοίξει τις στρόφιγγες του αερίου. Προς το παρόν είναι «όνειρο θερινής νυκτός», όπως συμφωνούν όλοι οι διεθνείς αναλυτές.
Όλοι θα κλαίνε με «μαύρο δάκρυ» και το οικονομικό επιτελείο θα ισχυρίζεται ότι δεν έχει «δημοσιονομικό χώρο», πως μόνο έτσι η χώρα θα πάρει «πιστοληπτική ικανότητα» για να δανείζεται από τις αγορές. Μόνο που τότε δεν θα υπάρχει μεγέθυνση της οικονομίας και οι διεθνείς οίκοι θα μπορούν να καθυστερήσουν.
Οι πολίτες αρχίζουν να ξαναζούν ένα ακόμη μνημόνιο, που όμως, αυτή τη φορά δεν το έφερε η ανάλγητη τρόικα και οι ευθύνες στο «ξανθό γένος» δεν είναι επαρκείς.
Η λύση για να περιοριστεί ο νέος Αρμαγεδδών είναι η επιδότηση των καυσίμων και όχι μια άλλου τύπου εσωτερική υποτίμηση και να ξανακλειστούμε στα σπίτια μας.
Ειδικότερα, για τη νέα γενιά αυτό το μαρτύριο της σταγόνας από το 2010 είναι ότι χειρότερο ενώ ενισχύει την απαξία και την απομάκρυνση από την πολιτική.
Και μια πολιτική επισημείωση: «Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και επωάζεται ευκολότερα «το αυγό του φιδιού».
Latest News
Η οικονομία με τα μάτια των ξένων
Η Ελλάδα, είπε, άλλαξε, αλλά δεν ανθεί
Η συζήτηση που δεν γίνεται για τον προϋπολογισμό
Η Βουλή συζητάει τον προϋπολογισμό, όμως η σοβαρή συζήτηση για την οικονομική πολιτική δεν γίνεται
Βουλιμία
Είναι γνωστό ότι μεταξύ των θανάσιμων αμαρτημάτων περιλαμβάνεται και η βουλιμία…
Μπουλντόζες τη νύχτα
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποφάνθηκε ότι ο νόμος με τον οποίο χτίζουμε στην Ελλάδα από το 2012 είναι αντισυνταγματικός, εξαιρεί όσες οικοδομές έχουν αποδεδειγμένα αρχίσει εργασίες για την ανέγερσή τους
Οι εγκλωβισμένοι, τα ακίνητα και ο… φορέας
Θυμηθήκαμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων που μέσα στην κρίση κοκκίνισαν τα δάνειά τους
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα