Ο «νέος» τρόπος φορολογίας των αυτοαπασχολούμενων

Όταν πριν λίγες ημέρες διάβαζα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων προσδιορισμού του εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων έλεγα γελώντας «καλά σιγά μη επιστρέψουν…». Προχθές όμως που άκουσα τη συνέντευξη τύπου της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και του Διοικητή της ΑΑΔΕ αναφορικά με τον προτεινόμενο νέο τρόπο φορολογίας των αυτοαπασχολούμενων κατάλαβα ότι δεν πρέπει να γελάω με ότι παράξενο διαβάζω, βλέπω ή ακούω διότι στις εποχές που ζούμε το μόνο σίγουρο είναι ότι το γέλιο θα μου βγει ξινό.

Το νέο σύστημα που παρουσιάστηκε δεν είναι τίποτε άλλο από μια μερική επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων προσδιορισμού του ελάχιστου φορολογητέου εισοδήματος στηριζόμενο στην παραδοχή ότι δεν είναι δυνατόν ο αυτοαπασχολούμενος εργοδότης να δηλώνει φορολογητέα κέρδη λιγότερα από τις ετήσιες αποδοχές ενός εργαζόμενου ο οποίος αμείβεται με τον βασικό μισθό. Βάσει της ανωτέρω παραδοχής και με τη χρήση συγκεκριμένων άλλων παραμέτρων θα υπολογίζεται το ετήσιο φορολογητέο εισόδημα, το οποίο δεν είναι πραγματικό αλλά «κατά τεκμήριο εισόδημα» και μάλιστα μαχητό. Δηλαδή επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων είναι «φορολογικώς πτωχοί», μη συμβάλλοντας στα φορολογικά έσοδα, ετοιμαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε, μια παραλλαγή αποτυχημένων πρακτικών του παρελθόντος, αποτυχημένων διότι αν όταν ίσχυαν είχαν λυθεί τα προβλήματα δεν θα είχαν καταργηθεί.

Βέβαια μπορεί σωστά να με ρωτήσει κάποιος «δεν γνωρίζεις το πρόβλημα ή εφόσον το γνωρίζεις δεν θέλεις να βρεθεί λύση για να μην πληρώνουν μια ζωή οι ίδιοι και οι ίδιοι;». Φυσικά και γνωρίζω το πρόβλημα, είναι παλιό και διαιωνίζεται μιας και η έννοια της φορολογικής συνείδησης έχει εμπεδωθεί σε ελάχιστο ποσοστό των φορολογουμένων, αλλά η λύση δεν είναι η καθιέρωση ενός «νέου» τεκμαρτού προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος με εσανς εντύπων Ε10 και Ε11 από την ναφθαλίνη, ήτοι ενός «νέου» τρόπου υποκειμενικά αντικειμενικού ή αντικειμενικά υποκειμενικού από τον οποίο εξαιρούνται, άνευ κάποιας πειστικής αιτιολόγησης, συγκεκριμένες δραστηριότητες με μεγάλο μερίδιο φορολογικής παραβατικής συμπεριφοράς.

Το παρόν δεν γράφτηκε από καμία αντιπολιτευτική διάθεση, γράφτηκε μόνο και μόνο γιατί ανησυχώ για την επαναφορά πρακτικών οι οποίες αυξάνουν το κόστος της φορολογικής συμμόρφωσης, ενός εκ των λόγων άλλωστε που καταργήθηκαν, γιατί θα δημιουργήσει άλλα προβλήματα μιας και θα χρησιμοποιηθεί κατά κύριο λόγο ως «αιτιολογία» μείωσης ακαθαρίστων εσόδων σε όλη την αλυσίδα της αγοράς και τα προσδοκώμενα έσοδα σίγουρα θα βαίνουν σταδιακά μειούμενα. Λύσεις υπάρχουν, αξιοποιώντας την υφιστάμενη νομοθεσία, αρκεί να υπάρχει θέληση. Θα επανέλθω με τις προτεινόμενες λύσεις σε επόμενο άρθρο μου.

* Ο Γιώργος Κορομηλάς είναι Φοροτεχνικός – Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών