Η ιστορία θα ήταν απλώς αδιανόητη, αν δεν ήταν άθλια. Και κυρίως αν δεν συνιστούσε ευθεία επίθεση εναντίον της χώρας.
Τα περιστατικά. Μια ΜΚΟ ονόματι HumanRights360 ξεκινάει μια φασαρία ότι (δήθεν) σε μια νησίδα του Εβρου βρίσκονται παράνομοι μετανάστες που θέλουν να μπουκάρουν παράνομα στην Ελλάδα.
Ξεσηκώνονται οι διάφοροι «τενεκέδες χωρίς σύνορα» και η ιστορία γίνεται ένα δακρύβρεκτο παραμύθι με νεκρά κοριτσάκια που πέθαναν ή δεν πέθαναν, που θάφτηκαν ή δεν θάφτηκαν, που τα λένε ή δεν τα λένε Μαρία ή Μύριαμ και τα τσίμπησε ή δεν τα τσίμπησε κάποιος σκορπιός…
Γενικώς κλαίνε με τη δυστυχία που βρήκε τους παράνομους και κακολογούν την άκαρδη Ελλάδα που δεν τους περιμαζεύει πριν τους τσιμπήσει και καμία πασχαλίτσα.
Εμπόριο κακομοιριάς και συμπόνιας. Παρ’ όλο που κανείς δεν ξέρει αν οι παράνομοι βρίσκονται σε ελληνική επικράτεια ή στην Τουρκία. Ούτε καν ο σκορπιός!
Ετσι, μια ανεπιβεβαίωτη υπόθεση, χωρίς στοιχεία και με πολλά κενά, γίνεται σημαία από την τουρκική προπαγάνδα σαν τη χθεσινή του Ερντογάν στον ΟΗΕ, από βουλευτές (Κατρούγκαλος, Φίλης, Σπίρτζης) και ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Κούλογλου, Αρβανίτης), από επαγγελματίες ανθρωπιστές, ανθρωπιστές δημοσιογράφους και επαγγελματίες σκέτους.
Ολοι εναντίον της «ανάλγητης Ελλάδας».
Τελικά και μόλις ανέλαβε ένας εισαγγελέας να ξεδιαλύνει το κουβάρι, η ΜΚΟ που ξεκίνησε τη φασαρία ομολόγησε ότι είχε σχηματίσει «εσφαλμένη πεποίθηση» πως όλα αυτά συνέβησαν επί ελληνικού εδάφους κι ότι ο δημοσιογράφος που τα κατέγραφε ήταν απατεώνας (δήλωση HumanRights360, 15/9).
Συνεπώς η υπόθεση αποδείχτηκε μούφα.
Ενα ερώτημα είναι γιατί οι προαναφερθέντες σήκωσαν παντιέρα μια μούφα. Ας πούμε ότι το έκαναν από υπερβάλλοντα αντιπολιτευτικό ζήλο, ιδεοληψία ή απλή βλακεία. Ολες οι εξηγήσεις δεκτές, συμβαίνουν αυτά.
Πάμε παρακάτω. Μόνο που λόγω της φασαρίας η χώρα οδηγήθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σε επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου, ενδεχομένως από τους ίδιους ασυνείδητους που πρωτοστάτησαν στη φασαρία.
Και ταυτόχρονα μερίδα του διεθνούς Τύπου, με επικεφαλής τον «Spiegel», την έστησε στον τοίχο.
Παρεμπιπτόντως, ο ευσυνείδητος αρμόδιος στο «Spiegel» είναι απόφοιτος «διεθνών σπουδών» σε τουρκικό πανεπιστήμιο και χρόνια ανταποκριτής στην Τουρκία. Ο έλληνας συνάδελφός του είναι εκείνος που κατήγγειλε η ΜΗΚΥΟ.
Επαναλαμβάνω. Ολα αυτά για μια ιστορία ανεπιβεβαίωτη, χωρίς στοιχεία, γεμάτη παραμύθια, που τελικά διαψεύστηκε.
Θα μου πείτε, βεβαίως. Και καλά οι φουμαδόροι είναι φουμαδόροι. Αλλά κοτζάμ Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κοτζάμ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασχολούνται με φούμαρα;
Φαίνεται πως ναι.
Στη ΔΕΘ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε:
– Γιατί να ζητήσουμε συγγνώμη;
Κανένα πρόβλημα. Αν δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να ζητήσει συγγνώμη, καλύτερα να μη ζητήσει.
Πηγή: Έντυπη έκδοση «Τα Νέα»
Latest News
Το «αγαπημένο» να μισούμε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το νέο μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα προκαλέσει πάλι εντάσεις.
Προσδοκώντας την Ανάσταση σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο σκοτάδι
Το ουσιαστικό μήνυμα της Ανάστασης, είναι ότι η νίκη του Κακού δεν είναι ποτέ οριστική
Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς θέλουμε το μέλλον της χώρας
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία