Φοιτητές ή «σύγχρονοι σκλάβοι»;

«Φοιτητική ζωή». Δυο λέξεις που για σχεδόν για κάθε μαθητή Λυκείου, που έχει όνειρο να περάσει στο Πανεπιστήμιο, σηματοδοτεί, ή τουλάχιστον πρέπει να σηματοδοτεί, την έναρξη μιας από τις πιο όμορφες και γεμάτη εμπειρίες περιόδους της ζωής του. Αυτό όμως σε ένα καθαρά θεωρητικό επίπεδο γιατί η πραγματικότητα δυστυχώς απέχει έτη φωτός. Εν έτει λοιπόν 2021 με μία πανδημία η οποία παρά τις διαβεβαιώσεις δεν έχει κοπάσει αλλά βρίσκεται στην κορύφωση της με 100 νεκρούς κάθε μέρα και μια δεκαετή κρίση που πριν καλά καλά τελειώσει ξαναδείχνει τα δόντια της, το να είσαι φοιτητής Ελληνικού Δημοσίου Πανεπιστημίου δεν είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση.

Στον χώρο της Παιδείας συντελείται μια σειρά από μεταρρυθμιστικές αλλαγές, όπως η επαναφορά της βάσης του 10 και η κατάργηση των πράσινων σχολών οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να μείνουν 40229 μαθητές εκτός Πανεπιστημίων. Παιδιά που αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα θα ξαναδώσουν Πανελλήνιες ή θα γίνουν πελάτες των Ιδιωτικών – εξισωμένων με τα ΑΕΙ – Κολλεγίων ή αν δεν υπάρχει θα μείνουν χωρίς πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ας πάρουμε όμως και το “καλό” σενάριο τα παιδιά εκείνα που κατάφεραν και πέρασαν στη σχολή επιλογής τους. Τα παιδιά αυτά και κυρίως η συντριπτική πλειοψηφία που η σχολή τους είναι σε άλλη πόλη καλούνται να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους και παράλληλα να συντηρήσουν, αυτά και οι γονείς τους, ένα νέο σπιτικό με μηδαμινή ως ελάχιστη Κρατική βοήθεια.

Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν στα έξοδα τους, μόνο το ενοίκιο τα τελευταία χρόνια έχει εκτινάξει στα μεγάλα αστικά κέντρα τον προϋπολογισμό στα ύψη, αναγκάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους να αναζητήσουν εργασία. Ήδη στη χώρα μας, τα περισσότερα τμήματα έχουν απαιτητικά προγράμματα σπουδών με πλήθος μαθημάτων και εργαστηρίων ενώ δεν προσφέρεται η δυνατότητα μερικής φοίτησης. Αυτή η συνθήκη σε συγκερασμό με τις εργατοώρες μια μέσης φοιτητικής εργασίας, έρευνες στην Ευρώπη την υπολογίζουν σε 20ώρες/εβδομάδα, κατ’ ουσία στερούν από τον σύγχρονο φοιτητή κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου.

Παράλληλα οι συνθήκες εργασίας κάθε άλλο παρά ικανοποιητικές θεωρούνται. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της Γ.Σ.Ε.Ε σε έρευνα του 2019 το 24% των φοιτητών του δείγματος δούλευαν σε συνθήκες επισφαλούς-αδήλωτης εργασίας, ενώ πάνω από το 55% απασχολούνταν σε εργασία παντελώς άσχετη με το αντικείμενο των σπουδών τους.

Είναι σαφές ότι οι φοιτητές πέραν του Πανεπιστημίου, που πρέπει να αποτελεί κύριο μέλημα και απασχόλησή τους έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν ελεύθερο χρόνο χωρίς το άγχος της επιβίωσης και της ανάγκης εργασίας ακόμη και με συνθήκες Εργασιακού Μεσαίωνα. Η στήριξη τους από την πολιτεία όσον αφορά τη στέγαση, το μεγαλύτερο αγκάθι που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια, την απρόσκοπτη αποπεράτωση των σπουδών τους και τις πληρωμένες, όχι με όρους χαρτζιλικιού , πρακτικές στο αντικείμενο των σπουδών τους είναι βασικό τους δικαίωμα και απαίτηση ώστε η γενιά μας να μην είναι μια ακόμη γενιά του brain drain και να μπορέσει να σπουδάσει, να δημιουργήσει και να χτίσει στον τόπο της.

Η Ντούτση Παναγιώτα, είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια/ ιδιωτική υπάλληλος