Κενά

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ομιλία του προέδρου Ζελένσκι στην ειδική συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής ήταν μια ιστορική στιγμή.

Οχι τόσο για όσα είπε. Οσο για εκείνα που συμβόλισε η παρουσία του.

Κακά τα ψέματα, ήταν μια ελάχιστη ηθική συμμετοχή της ελληνικής δημοκρατίας στην άμυνα του δυτικού κόσμου απέναντι στον αυταρχισμό, τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία.

Και η Ουκρανία υπό τον Ζελένσκι βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή αυτής της άμυνας.

Από την άλλη πλευρά είναι αλήθεια πως ο ουκρανός πρόεδρος μας απογοήτευσε ελαφρώς ως προς τη θεματολογία που ανέπτυξε.

Πρώτον, δεν ανέφερε τίποτα για την Κύπρο, όπως του είχε ζητήσει επισταμένως ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.

Πώς μπορείς κύριε να μιλάς για την Ουκρανία το 2022 χωρίς να πεις λέξη για την Κύπρο το 1974; Για το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Πολυτεχνείο;

Για τις «χαμένες πατρίδες» του Ελληνισμού;

Για το έπος του Γουέμπλεϊ; Για το Euro 2004; «Σήκωσέ το, το τιμημένο…» ρε Ζελένσκι!

Δεύτερον, ακολούθησε καταφανώς την ύπουλη τακτική Ανδρουλάκη. Ετσι δεν συντάχθηκε με το αίτημα ΣΥΡΙΖΑ για εκλογές.

Αν πιστέψω μάλιστα τον Ανδρέα Πετρουλάκη δεν είπε τίποτα ούτε για το ασφαλιστικό, ούτε για τη λίστα Πέτσα («Καθημερινή», 6/4).

Τρίτον, δεν απάντησε στο δριμύ κατηγορητήριο του Κουτσούμπα ότι είναι πρόεδρος μιας «αντιδραστικής κυβέρνησης» που «έχει ενσωματώσει στις δομές του κράτους φασιστικές και εγκληματικές οργανώσεις» (Βουλή, 6/4)

Ενδεχομένως ο Ζελένσκι θεώρησε ότι αυτά έχουν απαντηθεί διότι τα ίδια λέει κι ο Πούτιν.

Να διευκρινίσω όμως ότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Παρόλο που ο Ζελένσκι είναι αντιδραστικός, φασίστας, εγκληματίας και διώκει κομμουνιστές, ο Κουτσούμπας δεν έστειλε τανκς στην Ουκρανία.

Προς το παρόν, τουλάχιστον.

Τέταρτον, δεν επέτρεψε να κάνει ερωτήσεις ο Βελόπουλος και να αντιφωνήσει ο Βαρουφάκης.

Κι ερωτώ. Ποιος αρχηγός σοβαρού κράτους δεν θα έτρεχε να πάρει τη γνώμη του Βαρουφάκη;

Ολοι θυμόμαστε ότι την τελευταία φορά που είπε τη γνώμη του ο Βαρουφάκης ψάχναμε τον Πούτιν να τυπώσουμε ρούβλια στη Ρωσία.

Πέμπτον – για να κλείσουμε… Ο Ζελένσκι εμφανίστηκε στο Κοινοβούλιο κι ανέφερε διάφορα για τη Μαριούπολη, την Οδησσό και τη Φιλική Εταιρεία.

Αλλά δεν είπε λέξη για την Πισπιρίγκου. Νομίζω ότι είναι ατόπημα εκ μέρους του.

Διότι μπορεί να ανησυχούμε με τα βιολογικά και τα χημικά του Πούτιν, αλλά εδώ προκύπτει κοτζάμ πρόβλημα με το τάμπλετ της Τζωρτζίνας και τη σπιτονοικοκυρά.

Ο Ζελένσκι σιώπησε.

Υποθέτω άλλωστε πως γι΄ αυτό δεν τον χειροκρότησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ καλά έκαναν.