Το φετινό Πάσχα είναι κάπως παράξενο.
Από τη μια καταλαβαίνω ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη να ζήσουμε ένα Πάσχα όπως παλιά, να μπορέσουμε να κινηθούμε ελεύθερα, τώρα που η πανδημία δείχνει να είναι σε καθοδική πορεία, να πάμε στη φύση, να χαρούμε την επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους.
Από την άλλη, ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί ο φόβος και η αγωνία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έβαλε τέλος στην ψευδαίσθηση ότι είχαμε ξεπεράσει την εποχή του κινδύνου παγκόσμιας ανάφλεξης. Η ακρίβεια και η επιστροφή του πληθωρισμού απειλεί να γκρεμίσει την ελπίδα ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης.
Η κλιματική αλλαγή υπενθυμίζει πόσο επείγον είναι να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο.
Μέσα σε όλα αισθανόμαστε χωρίς προσανατολισμό και αναζητούμε να βρούμε σημεία αναφοράς και εργαλεία για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τη συγκυρία στην οποία ζούμε.
Και πολλές φορές την αίσθηση έλλειψης σημείων αναφοράς και προσανατολισμού επιτείνει και το γεγονός ότι η δημόσια συζήτηση δεν στέκεται στο ύψος των προκλήσεων.
Ώρες-ώρες είναι σαν να επιδιώκουμε να ασχολούμαστε με το δευτερεύον για να μη χρειαστεί να αναμετρηθούμε με τα πραγματικά προβλήματα.
Παρότι, όλα αυτά δεν μειώνουν τελικά ούτε την αγωνία, ούτε το φόβο.
Και ξέρουμε καλά ότι ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Αυτός που οδηγεί στις χειρότερες επιλογές. Αυτός που ενισχύει τους πολιτικούς και τις ιδεολογίες που επενδύουν στον φόβο.
Όμως, πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε τη δύναμη και αντί να προσπερνάμε τον φόβο, να τον κοιτάξουμε κατάματα και να τον νικήσουμε.
Για να το κάνουμε αυτό χρειάζεται να θυμηθούμε τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία δυνατή.
Αυτό δεν είναι η επίφαση ευμάρειας. Δεν είναι απλώς η καταναλωτική δύναμη. Δεν είναι κάποια ευφάνταστα συνθήματα, ή οι υποσχέσεις των πολιτικών.
Η δύναμη μιας κοινωνίας είναι η ενότητά της. Είναι η αλληλεγγύη της. Είναι η κοινή απόφαση για κοινή προσπάθεια.
Είναι η σκέψη και η γνώση όταν γίνονται πράξη.
Είναι ο διάλογος ως προσπάθεια για συναίνεση.
Είναι τελικά ο αγώνας που δίνουμε μαζί, γιατί μαζί ζούμε και μόνο μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Για να μην αφήσουμε τον φόβο να πάρει το πάνω χέρι και για να νικήσουμε το σκοτάδι.
Latest News
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες