Όλοι μιλούν για πυρηνικό πόλεμο – Κάτι ξέρουν ή απλώς μας προετοιμάζουν;

Οι δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν είναι ο πιο πρόσφατος – και σίγουρα όχι ο τελευταίος – κρίκος στην αλυσίδα των προειδοποιήσεων ότι πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την απειλή του για χρήση πυρηνικών όπλων.

«Δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την απειλή του Αρμαγεδδώνα από την εποχή του Κένεντι και της Κρίσης των Πυραύλων στην Κούβα», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Για πρώτη φορά (από τότε) έχουμε μια ευθεία απειλή για χρήση πυρηνικών όπλων, εάν τ6α πράγματα συνεχίσουν να εκτυλίσσονται με τον ίδιο τρόπο», πρόσθεσε.

Διαβάστε επίσης: Θα έχουμε επανάληψη της Κρίσης των Πυραύλων της Κούβας; 

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν άκουσε και δεν διάβασε τόσα πολλά για το συγκεκριμένο σενάριο. Πρακτικά, δηλαδή, για το ενδεχόμενο ανά πάσα στιγμή να σταματήσει να υπάρχει με τον τρόπο που τον γνωρίζουμε, μιας και αυτό θα είναι το αποτέλεσμα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Ούτε 1945, ούτε 1962…

Το 1945, άλλωστε, το συγκεκριμένο όπλο ήταν άγνωστο στην ανθρωπότητα και η ρίψη του στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι έγινε χωρίς να το περιμένει κανείς. Αρκετοί, μάλιστα, δεν δίστασαν τότε να πουν ότι η στιγμιαία φρίκη ήταν αναγκαία για να τελειώσει οριστικά εκείνη που βίωνε η ανθρωπότητα εξαιτίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Διαβάστε επίσης: Ποια πυρηνικά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Πούτιν; 

Το 1962, επίσης, στη διάρκεια της Κρίσης των Πυραύλων στην Κούβα, αν και πολλοί προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στη διάρκεια εκείνων των 35 ημερών, αναρωτόμενοι με τρόμο εάν και πότε ο Τζον Κένεντι ή ο Νικήτα Χρουστσόφ θα πατούσαν το «κουμπί», τα διαθέσιμα ενημερωτικά μέσα ήταν πολύ πιο περιορισμένα και σαφώς λιγότερο διαδεδομένα σε σύγκριση με σήμερα. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η τηλεόραση είχε ήδη «κατακτήσει» τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες.

«Αγκαλιά» με τον τρόμο

Στην εποχή μας, όμως, στην οποία κυριαρχούν το Διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες, τα γεγονότα στη μία άκρη του πλανήτη κυκλοφορούν αστραπιαία και στην άλλη. Τα κινητά, οι υπολογιστές και τα tablet, σε συνδυασμό με την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, «αναμεταδίδουν» ζωντανά ή σε μηδενικό χρόνο όσα συμβαίνουν, λέγονται και γράφονται.

Αυτό, προφανώς, ισχύει και με τα σενάρια για τη χρήση πυρηνικών όπλων. Όσα είπε ο Μπάιντεν έγιναν αμέσως πρώτο θέμα τα tweets και τις ιστοσελίδες, όπως και όσα λέει ο Πούτιν. Το ίδιο και όσα λένε και γράφουν άλλοι ηγέτες και διαπρεπείς αναλυτές. Και όχι απλώς δεν είναι δεν είναι λίγα, αλλά προέρχονται από τα πιο επίσημα χείλη – κάτι που σημαίνει ότι σιγά-σιγά, το σενάριο του πυρηνικού ολέθρου αποκτά θέση στην καθημερινότητά μας.

Οι ΗΠΑ «παίρνουν απολύτως στα σοβαρά» τις δηλώσεις και τις απειλές του Πούτιν, είχε πει πρόσφατα ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, Τζέικ Σάλιβαν, τονίζοντας ότι εξετάζονται όλα τα σενάρια και οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν εάν η Μόσχα ακολουθήσει αυτό τον «σκοτεινό δρόμο».

Όταν μιλούν οι ειδικοί

«Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το σύνολο των ηγετών της Δύσης, τουλάχιστον με βάση τους ανθρώπους που γνωρίζω και όσα ακούω, παίρνουν πολύ σοβαρά τις απειλές», είπε στο CBS και ο πρώην σταθμάρχης της CIA στη Μόσχα, Ραλφ Μόουατ-Λάρσεν.

«Θα πρέπει να πάρουμε τα λόγια του στα σοβαρά», είπε και η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, η οποία γνωρίζει τον Ρώσο πρόεδρο όσο ελάχιστοι – προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά απόδειξη «πολιτικής σοφίας».

Ο ίδιος ο Πούτιν, άλλωστε, όπως πολλοί από τους έμπιστούς του, έχουν επανειλημμένως διαμηνύσει ότι εννοούν όσα λένε και πως «δεν πρόκειται για μπλόφα». «Όταν οι άνθρωποι λένε πως δεν είναι μπλόφα, οφείλεις να τους παίρνεις στα σοβαρά», ήταν το σχόλιο του υπεύθυνου για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ.

«Η πυρηνική απειλή του Πούτιν είναι πραγματική. Η διαμάχη δεν αφορά μόνο την Ουκρανία. Διεξάγει ένα παγκόσμιο πόλεμο κατά της τάξης πραγμάτων της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ», σημείωνε πριν μερικές άρθρο στην Wall Street Journal.

Η «τελευταία ζαριά»

«Ο Πούτιν είναι στριμωγμένος. Είναι, επίσης, ανήθικος και αδίστακτος. Η χρήση ενός πυρηνικού όπλου δεν αποτελεί σίγουρα την πρώτη του επιλογή. Όμως, μπορεί κάλλιστα να είναι η τελευταία του ζαριά – εάν η εναλλακτική βρίσκεται στην ταπείνωση και την ήττα», έγραψε στους Financial Times ο πολυπράγμων Γκίντεον Ράχμαν.

Πες-πες, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι κάτι θα μείνει στο τέλος, όπως έχει διδάξει και ο Γκέμπελς. Το ζητούμενο, βεβαίως, είναι να μην γίνει και κάτι, το οποίο θα μας στερήσει την πολυτέλεια να διαπιστώσουμε τι έχει ακριβώς μείνει από τον καταιγισμό των προβλέψεων και αναλύσεων περί ενός επικείμενου πυρηνικού πολέμου.