Oι επιστήμονες είχαν πάντα μια θέση στην ελληνική πολιτική ζωή, η δυναμική είσοδός τους όμως έγινε με αφορμή την πανδημία. Ο Πρωθυπουργός παραχώρησε την πρωτοκαθεδρία στον Σωτήρη Τσιόδρα κι εκείνος, με την παροιμιώδη ηπιότητα και γλυκύτητά του, ενημέρωνε, προειδοποιούσε, διαβεβαίωνε, παρηγορούσε. Στην αρχή ο λόγος του ήταν κάτι σαν τη Βίβλο. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να εκφράζονται διαφωνίες, να ακούγονται και διαφορετικές απόψεις, κάποιος λοιμωξιολόγος αμφισβητούσε τη λήψη ενός μέτρου ή την άρση κάποιου άλλου. Η κοινή γνώμη αιφνιδιάστηκε: μα ποιον θα ακούσουμε; Δεν μπορούν επιτέλους αυτοί οι άνθρωποι να μιλούν με μια φωνή;
Oχι, δεν μπορούν. Αν μια πρωτοφανής κρίση σαν κι αυτήν είχε ενιαία αντιμετώπιση, αν όλοι οι επιστήμονες έλεγαν τα ίδια πράγματα, δεν θα ήταν λυτρωτικό, θα ήταν ύποπτο. Η αναγκαιότητα, η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των εμβολίων δεν αμφισβητούνται παρά από τους ψεκασμένους. Για τη διάρκεια μιας καραντίνας, όμως, ή για τη χρήση της μάσκας, μπορεί να υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις.
Ποιο είναι λοιπόν το όριο; Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή; Μπορεί ένας επιστήμονας να λέει ότι έχει χάσει τον ύπνο του επειδή μια περιοχή της χώρας, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στην Αθήνα, έχει μαζέψει πάρα πολλή σεισμική ενέργεια; Ή με τον τρόπο αυτό γίνεται μια «σεισμολογική Ραφαέλα Καρά που βάζει μέσα στο καλάθι του ποτ-πουρί όλα τα επιστημονικά όπλα», όπως κατηγόρησε ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος τον διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών Ακη Τσελέντη;
Ενας ειδικός μπορεί ασφαλώς να θεωρεί χρέος του να μοιράζεται τις ανησυχίες του με τους πολίτες. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Πρώτα πρέπει κάπου να τις βασίσει. Κι ύστερα πρέπει να δώσει λύσεις. Ενας συγγραφέας ή ένας σκηνοθέτης μπορεί να αποτυπώσει τους φόβους του για το τέλος του κόσμου σε ένα βιβλίο ή μια ταινία. Ενας κλιματολόγος όμως οφείλει να συμβουλέψει τις κυβερνήσεις, τις βιομηχανίες και τους πολίτες τι να κάνουν για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Κι αν αυτό δεν γίνεται; Αν το φαινόμενο που φοβίζει τον ειδικό δεν μπορεί να αποτραπεί; Τότε θα πρέπει κι εκείνος να προσέχει πώς εκφράζεται δημοσίως. Διότι αν ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου δηλώνει ότι έχει χάσει τον ύπνο του για τη σεισμική δραστηριότητα στις Αλκυονίδες και περιμένει ισχυρό σεισμό την επόμενη πενταετία, μερικά εκατομμύρια άνθρωποι θα πρέπει το χρονικό αυτό διάστημα να παραμείνουν ξάγρυπνοι, ή έστω να κάνουν βάρδιες, κρατώντας σφιχτά στο ένα χέρι έναν φακό και στο άλλο μια σφυρίχτρα.
Ο μεγάλος Βασίλης Παπαζάχος, που μας αποχαιρέτησε πριν από λίγες εβδομάδες, συνήθιζε να λέει ότι οι σεισμολόγοι φοβούνται λιγότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους γιατί υπερισχύει το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Ας το θυμούνται αυτό οι επίγονοι, όσα καρφιά κι αν έχει η καρέκλα τους.
Πηγή: in.gr
Latest News
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό