Η πασαρέλα της ΔΕΘ ολοκληρώθηκε με ανάμεικτες επιδόσεις των διαγωνιζομένων και η πολιτική μπήκε για τα καλά στη νέα σεζόν.
Πώς; Οπως είχε ολοκληρώσει την προηγούμενη.
Το κατέγραψαν έξι διαφορετικές εταιρείες (GPO, Interview, Opinion Poll, Alco, MRB, Pulse) σε οκτώ διαφορετικές έρευνες το διάστημα από τις 30 Αυγούστου έως τις 22 Σεπτεμβρίου.
Ακόμη κι αν δεν το λένε όλες με τον ίδιο τρόπο, όλες καταγράφουν το ίδιο συμπέρασμα: τη διάψευση του θερινού αφηγήματος της αντιπολίτευσης.
Τι έλεγε αυτό; Οτι η χώρα καταστρέφεται, ότι η κοινωνία βράζει από οργή, ότι ο Μητσοτάκης υβρίζεται κι αποδοκιμάζεται σε κάθε του βήμα κι ότι η κυβέρνηση είναι σε αποδρομή επειδή καταρρέει.
Τι κατέγραψε μια ολόκληρη φουρνιά δημοσκοπήσεων; Οτι τίποτα από αυτά δεν ισχύει.
Ακόμη κι αν το καλοκαίρι ήταν δύσκολο, ακόμη κι αν υπήρξε έντονη κριτική για τις πυρκαγιές ή τον ανασχηματισμό, το πολιτικό κεφάλαιο του Πρωθυπουργού παραμένει ισχυρό, η σύγκριση με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης συντριπτική και το εκλογικό προβάδισμα της ΝΔ πεντακάθαρο.
Κατά μέσο όρο πάνω από 11 μονάδες στην πρόθεση ψήφου και συνεπώς κάτι περισσότερο σε εκλογική προβολή.
Η γενική εικόνα είναι σίγουρα ασυνήθιστη κι ενδεχομένως πρωτοφανής για τα ελληνικά πράγματα. Το έχουμε ξαναπεί: σαν μια παγωμένη εικόνα κυριαρχίας της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού.
Η κυριαρχία αυτή έχει ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους, ενδεχομένως να έχει και πολλές ερμηνείες. Το ουσιαστικό ερώτημα όμως είναι για ποιον λόγο αποδεικνύεται τόσο συχνά εκτός πραγματικότητας το αφήγημα της αντιπολίτευσης.
Νομίζω ότι πάσχει σε δύο επίπεδα.
Πρώτον, στο επίπεδο της ερμηνείας των γεγονότων. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν περίμενε ότι μια ισχυρή πολιτική πλειοψηφία θα κλονιστεί από πυρκαγιές ή επειδή δεν υπουργοποιήθηκε ο ναύαρχος Αποστολάκης.
Και κανένας κανονικός συνάνθρωπός του δεν θα μετέφραζε τα υβρεολόγια πέντε-δέκα αληταράδων ως κοινωνική αποδοκιμασία του Πρωθυπουργού.
Δεύτερον, στο επίπεδο της ερμηνείας της κυβέρνησης. Είναι καταφανές ότι είκοσι επτά μήνες μετά τις εκλογές η αντιπολίτευση αδυνατεί ακόμη να ερμηνεύσει την κυριαρχία του Μητσοτάκη και κυρίως την αντοχή της.
Της είναι ενδεχομένως τόσο ξένος και τόσο απεχθής σαν πρότυπο που δεν μπορεί να καταλάβει πώς και γιατί η πλειονότητα τον αξιολογεί διαφορετικά.
Ετσι είτε έχει εφεύρει τον ανόητο μύθο των «εξαγορασμένων ΜΜΕ» που «τον προστατεύουν».
Είτε βυθίζεται σε έναν νοσηρό φανατισμό που δεν της επιτρέπει να κατανοήσει ψύχραιμα την πραγματικότητα.
Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν η αντιπολίτευση παρεξήγησε τα πράγματα, εξήγηση δεν δόθηκε.
Αλλά αν δεν διαγνώσεις σωστά μια διαμορφωμένη κατάσταση (διαμορφωμένη μάλιστα εδώ και καιρό…) πολύ δύσκολα θα την αλλάξεις.
Τόσο τους κόβει, θα μου πείτε. Δεν είναι έτσι.
Διότι μπορεί η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας να εξαρτάται πρωτίστως από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και ο αντίλογος στην κυβέρνηση είναι συστατικό της ίδιας εύρυθμης λειτουργίας.
Διαφορετικά, η αδυναμία της αντιπολίτευσης καταντάει αδυναμία της δημοκρατίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνο που έμεινε από τη ΔΕΘ είναι «το θεώρημα της γαλοπούλας» που διατύπωσε ο Μητσοτάκης.
Και το οποίο έρχεται λίγες μέρες αργότερα να επιβεβαιωθεί δημοσκοπικά: το 52,9% θεωρεί πως όποτε γίνουν εκλογές θα τις κερδίσει η ΝΔ και μόνο το 13,8% ότι θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ (MRB, 22/9).
Σαράντα μονάδες διαφορά!
Παραξενιές
Παράξενα πράγματα. Το ΚΙΝΑΛ ούτε απάντησε ούτε καν σχολίασε τη διαρκείας τρεισήμισι ωρών συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ την περασμένη Κυριακή.
Την προηγουμένη μόνο έστειλε ένα tweet για να επισημάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κλέβει» συνθήματα του ΠαΣοΚ.
Αντιθέτως τη μεθεπομένη, ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ απάντησε σε δηλώσεις του… Ανδρέα Λοβέρδου.
Εξ όσων γνωρίζουμε ο Τσίπρας δεν είναι ΚΙΝΑΛ αλλά ΣΥΡΙΖΑ. Σε αντίθεση με τον Λοβέρδο που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά ΚΙΝΑΛ.
Τώρα για ποιον λόγο το ΚΙΝΑΛ αποφάσισε να απαντήσει στο ΚΙΝΑΛ και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ανεξιχνίαστο.
Μπερδεύτηκαν ή προσπαθούν να μας μπερδέψουν;
Latest News
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται
Ορφανές υποδομές
Τι αποκαλύπτει η περίπτωση του Flyover
De Imbecillitate: Ο Μέγας Κίνδυνος
Η ανησυχητική επικαιρότητα ενός σημαντικού άρθρου του Ευάγγελου Λεμπέση, που γράφτηκε το 1941.
Η επόμενη μέρα του ιρανικού χτυπήματος στο Ισραήλ
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει εάν θα υπάρξει ανταπάντηση στην επίθεση του Ιράν και πέρασμα σε περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Δεν θα μας τα λύσει η Λαγκάρντ
Προφανώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε για να πούμε ότι η τραπεζική πίστη συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας
Τι γεννά τη βία;
Η συζήτηση για τα υπαρκτά προβλήματα βίαιων συμπεριφορών και μορφών εκφοβισμού μέσα στα σχολεία κινδυνεύει να μείνει μια συζήτηση που εντοπίζει μορφές παραβατικότητας
Ο υποψιασμένος Χατζηδάκης
Η οικονομική ιστορία έχει δείξει όμως ότι η μείωση των τιμών των τροφίμων επιτυγχάνεται μόνο με οικονομική ύφεση
Ολοι στον ίδιο «κουβά»
Το χειρότερο όλων και το πιο άδικο είναι ότι έριχναν όλους τους δανειολήπτες στον ίδιο «κουβά»
Εκλογές σε Τουρκία και Ελλάδα
Μέσα σε 3 μήνες διεξάγονται κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα και την Τουρκία