Κέρδη

Καλά πάει του Πούτιν έως τώρα. Μέσα σε πέντε μέρες εισβολής στην Ουκρανία κατάφερε:

– Να δημιουργήσει ένα χάσμα έχθρας με μια σημαντική διπλανή χώρα, το οποίο θα χρειαστεί δεκαετίες να καλυφθεί κι αν καλυφθεί. Είτε νικήσει ο Πούτιν, είτε όχι. Διότι αν νικήσει, θα του έχει κοστίσει ακριβά η νίκη. Αλλά αν δεν νικήσει, θα του κοστίσει ακριβότερα η ήττα.

–  Να προμηθεύσει τον αντίπαλο όχι μόνο με έναν εθνικό εχθρό αλλά και με έναν εθνικό ήρωα. Ποιος θα πει κουβέντα για τον «ηθοποιό» πρόεδρο Ζελένσκι που υπερασπίζεται στην πρώτη γραμμή την πατρίδα του απέναντι στον εισβολέα;

– Να ανοίξει την αγκαλιά της Δύσης και της Ευρώπης στην Ουκρανία – αυτό ακριβώς που ο Πούτιν δεν ήθελε… Εγώ ο ίδιος αναρωτιόμουν εδώ πριν από δεκαπέντε μέρες «τι δουλειά έχει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;». Αντε τώρα να της αρνηθείς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση!

– Να καταστήσει μονόδρομο το ΝΑΤΟ ακόμη και για χώρες που δεν θεωρούσαν τη Ρωσία απαραιτήτως απειλή αλλά τώρα τη θεωρούν, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία.

– Να ενώσει τη δημοκρατική Ευρώπη εναντίον του. Η Ευρωπαϊκή Ενωση αγοράζει αεροπλάνα για την Ουκρανία. Η Γερμανία με την ομιλία Σολτς έκανε μια ιστορική στροφή στην εξωτερική πολιτική της κι εξήγγειλε ένα κολοσσιαίο αμυντικό πρόγραμμα 100 δισ. Η ουδέτερη Σουηδία στέλνει όπλα σε ξένη χώρα για πρώτη φορά από το 1939 (!) ενώ ακόμη και η ουδετερότατη Ελβετία δηλώνει ότι θα εφαρμόσει τις κυρώσεις κατά του Πούτιν.

– Να υποστεί έναν επώδυνο οικονομικό αποκλεισμό, ουσιαστικά την αποκοπή της Ρωσίας από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Εναν αποκλεισμό που θα κοστίσει πανάκριβα στον ρωσικό λαό (και τους ρώσους ολιγάρχες…) κι ακόμη δεν έχουμε καν υπολογίσει το κόστος.

– Να αφυπνίσει το δημοκρατικό λαϊκό αίσθημα, το οποίο εκφράστηκε με ουρανομήκεις δαμαρτυρίες και πολυπληθείς συγκεντρώσεις εναντίον της ρωσικής εισβολής στις περισσότερες πόλεις της Ευρώπης.

– Να ξεφτιλίσει την απανταχού αντι-Νατοϊκή κι αντι-δυτική Αριστερά που έπαθε το σύνδρομο «Αντιπρόεδρος Εδεσσαϊκού» και στέλνει σκιτσάκια με καρδούλες. Λες κι ολόκληρος ο πλανήτης ανέβηκε στα κάγκελα επειδή περιμένει τον Κατρούγκαλο να του αναλύσει «την αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και να του δείξει «τον δρόμο της διπλωματίας»!

– Κυρίως όμως κατάφερε το απροσδόκητο. Να θυμίσει στην Ευρώπη και στις δυτικές δημοκρατίες ότι εμείς είμαστε «η σωστή πλευρά της Ιστορίας». Ούτε οι τζοχατζαραίοι, ούτε οι καγκεμπέδες, ούτε οι κλόουν. Όσο επικίνδυνοι κι αν μπορεί να αποδειχθούν.