Σε μια ιστορικής σημασίας ημέρα, η μεγάλη ισοτιμία όχι μόνο κατέγραψε την ισοδυναμία των δύο νομισμάτων, αλλά και φλάταρε επιδεικτικά πάνω της για 32 (!) ώρες (σσ: μέχρι τη συγγραφή του παρόντος), με τους επενδυτές να δείχνουν να απολαμβάνουν το σπάνιο αυτό θέαμα, μην θέλοντας να το χαλάσουν με κάποια σημαντική κίνηση ανεξαρτήτου κατεύθυνσης.
Τεχνικά, δεν εξέπληξε σε καμία περίπτωση η κατάρρευση του ευρώ, καθώς διατρέχουμε μια 14μηνη πτωτική τάση, με το ευρωδόλαρο να έχει χάσει το 20% της τιμής του, ενώ και η ήττα των αγοραστών στη 10ήμερη μάχη στα βουνά του 1,08 όχι μόνο έδωσε καθαρό σήμα πώλησης, αλλά και υπερθεμάτισε για την επέλευση της ισοδυναμίας, ως το κάτω όριο της επιβεβαιωμένης πτωτικής τάσης.
Αναγνωρίζοντας την ψυχολογική σημασία του τρέχοντος επιπέδου, είναι δυνατόν να υπάρξει μια αντίδραση που θα δικαιολογείτο και τεχνικά, ωστόσο ακριβολογώντας, ο σχηματισμός κλείνει πέριξ των 0,9940, οπότε ίσως εμφανιστεί και κάποια απόκλιση ταλάντωσης που θα δώσει κάποιο ισχυρό σήμα ανοδικής αντίδρασης με πρώτη αντίσταση τα 1,0210, ανάλογα και το κλίμα που θα επικρατήσει από τα επικείμενα αποτελέσματα στον ΔΤΚ των ΗΠΑ, που με τη σειρά τους θα αξιολογηθούν προς την προσέγγιση της Fed στο θέμα της νομισματικής πολιτικής. Πάντως, όποια κι αν είναι η συνέχεια, η 13η του Ιουλίου κέρδισε επάξια μια θέση στη σύγχρονη χρηματιστηριακή ιστορία.