Ήρθε η ώρα της Ιταλίας! – Οι εκλογές, η Μελόνι και η Ευρώπη

Λιγότερες από δέκα ημέρες απομένουν για την αναμέτρηση η οποία ενδέχεται να αποδειχθεί σημείο καμπής για την Ευρωπαϊκή Ένωση: Τις εκλογές στην Ιταλία, οι οποίες είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλέσουν ένα πολιτικό σεισμό, δοκιμάζοντας τις αντοχές – και την ελαστικότητα – του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

• Διαβάστε επίσης: Ο πικρός καφές του «σούπερ Μάριο»

Είναι απολύτως λογικό. Οι πολιτικές εξελίξεις και, πολύ περισσότερο, η διαφαινόμενη πολιτική ανατροπή στην τρίτη μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ δεν είναι κάτι που μπορεί να αφήνει αδιάφορες ούτε τις Βρυξέλλες ούτε τους εταίρους της.

Μύθος…

Η ίδια η Τζόρτζια Μελόνι, άλλωστε, η επικεφαλής του – ακροδεξιού, παρά το «ρεκτιφιέ» που έχει υποστεί – κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας και μεγάλο φαβορί για την πρωτιά και για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, έσπευσε να ενισχύσει τα ερωτήματα και την ανησυχία που εδώ και καιρό νιώθουν κάποιοι.

«Εάν κερδίσω, τότε η διασκέδαση για την Ευρώπη θα λάβει τέλος», είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στους οπαδούς της, στην Πιάτσα Ντουόμο του Μιλάνο. «Μην επιτρέψετε στις Βρυξέλλες να αναλάβουν την ευθύνη για ό,τι η Ρώμη μπορεί να κάνει καλύτερα και μην αφήσετε τη Ρώμη να διαχειριστεί μόνη της ό,τι δεν είναι σε θέση να λύσει από μόνη της», πρόσθεσε.

• Διαβάστε επίσης: Ο ιταλικός εφιάλτης με το αγγελικό πρόσωπο

Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν την άμεση αντίδραση του Ενρίκο Λέτα, ηγέτη των Δημοκρατικών, που όλα δείχνουν πως θα έρθουν δεύτεροι και θα αναλάβουν τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Πρόκειται για πολύ ενοχλητικές φράσεις (…) Στην περίπτωση που κυβερνήσει η Κεντροδεξιά, τότε φοβάμαι πως αυτό θα τελειώσει θα είναι η Ιταλία», σχολίασε, σε εμφανώς κινδυνολογικούς τόνους.

… και πραγματικότητα

Η αλήθεια είναι πως η Μελόνι έχει κάνει αρκετά προκειμένου να στείλει το μήνυμα, τόσο προς τους Ευρωπαίους όσο και προς την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας της ότι οι αλλαγές που θα φέρει εάν γίνει πρωθυπουργός δεν θα είναι δραματικές.

Γι’ αυτό ξεκαθάρισε πως δεν αμφισβητεί τη συμμετοχή της Ιταλίας στην ΕΕ και την ευρωζώνη, ενώ πήρε σαφή θέση κατά της Ρωσίας, με το δικό της ιδιαίτερο «ανήκομεν εις την Δύσιν». Για τον ίδιο λόγο απορρίπτει, τουλάχιστον για την ώρα, την πρόταση κάποιων συμμάχων της να ανοίξουν άνευ όρων τα κρατικά ταμεία προκειμένου να ενισχυθούν οι πιο αδύναμοι Ιταλοί, δείχνοντας προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία.

Παρ’ όλα αυτά, ουδείς μπορεί και δικαιούται να ισχυριστεί πως όλα θα είναι όπως πριν μετά από μια επικράτηση του συνασπισμού της Μελόνι με τη Λίγκα του Βορρά, του Ματέο Σαλβίνι και την μπερλουσκονική Φόρτσα Ιτάλια.

Νέα πολιτική αρχιτεκτονική

Με την Μελόνι στην κυβέρνηση, πολύ απλά, η πολιτική αρχιτεκτονική της Ευρώπης θα αλλάξει σημαντικά. Το κέντρο βάρους θα μετατοπιστεί σαφώς προς το εθνικό και θα απομακρυνθεί από το ευρωπαϊκό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με πιο πιθανή πλέον μιας νέας πολιτικής ομάδας, από τη συγχώνευση ήδη υπαρχόντων, που θα ενώνει από τη Μελόνι και την Λεπέν μέχρι τον Ορμπάν και το πολωνικό PiS.

Πράγματι, η Μελόνι ως πρωθυπουργός δεν θα ζητήσει να διαλυθεί η ΕΕ ούτε θα θέσει θέμα Italexit, προκηρύσσοντας και το ανάλογο δημοψήφισμα (όπως απειλούσε παλαιότερα ο Σαλβίνι). Θα απαιτήσει, όμως, η χώρα της να λάβει αυτά που η ίδια θεωρεί ότι δικαιούται στον ευρωπαϊκό καταμερισμό, αμφισβητώντας την πρωτοκαθεδρία του Βερολίνου και του Βορρά στη χάραξη πολιτικής (κυρίως οικονομικής).

Η κυβερνώσα Ακροδεξιά

Επίσης, στην περίπτωση που κατορθώσει να εδραιωθεί και να μακροημερεύσει (κάτι εξαιρετικά αμφίβολο, πάντως, με βάση την ιταλική εμπειρία), τότε είναι φανερό ότι θα δώσει το σήμα και προς άλλες χώρες ότι η Ακροδεξιά μπορεί να γίνει αποδεκτή για να κυβερνήσει.

«Στην Ιταλία, παρατηρούμε αυτό που φαίνεται παντού. Η λαϊκή βούληση κατευθύνεται προς την ίδια κατεύθυνση και δεν υπάρχει τίποτα το ακραίο σε αυτό. Είναι κάτι απολύτως δημοκρατικό», δήλωσε χαρακτηριστικά στο Euractiv ο Γάλλος ευρωβουλευτής και επικεφαλής του κόμματος της Λεπέν, Ζαν-Πολ Γκαρό, επικαλούμενος και τα αποτελέσματα των πρόσφατων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στη χώρα του.

Κάτι ανάλογο μπορεί να ισχυριστεί και το ισπανικό Vox, που επίσης ετοιμάζει τις βαλίτσες του για να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το Λαϊκό Κόμμα, μετά τις επόμενες εκλογές. Και φυσικά, οι Σουηδοί και λοιποί Σκανδιναβοί ακροδεξιοί, που έχουν μακρά κυβερνητική εμπειρία.

Ο βασιλιάς θα μείνει γυμνός;

Για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι τα ταμπού είναι για να πέφτουν. Ίσως ορισμένοι να θεωρούν τραγωδία ότι αυτό θα πέσει με τον συγκεκριμένο τρόπο. Ίσως, όμως, να είναι και ένας αποτελεσματικός τρόπος για να διαπιστώσουν οι λαοί της Ευρώπης εάν είχαν δίκιο να πιστεύουν πως η Ακροδεξιά μπορεί να τους οδηγήσει σε καλύτερες μέρες ή αν απλώς θα απογυμνωθεί όντας στην κυβέρνηση.

Όσο για την Αριστερά, καλό θα είναι να πάψει να διαμαρτύρεται και να κλαίγεται. Αν ήθελε να αποτρέψει τέτοιου είδους εξελίξεις, θα όφειλε να ακολουθήσει διαφορετικές πολιτικές. Πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντα των κοινωνιών.