Μαθήματα και διδάγματα (για την Ελλάδα) από την τωρινή ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία

Είναι πιθανόν να επανέλθουν κοινωνικές εντάσεις λόγω της ανέχειας και να επιστρέψουμε σε καταστάσεις κρίσης, λόγω των τιμών στην ενέργεια, της ακρίβειας και του πληθωρισμού και των τραπεζικών επιτοκίων.

Ιδανικό περιβάλλον για λαϊκισμό, ψεύδη, επικοινωνιακές φιέστες και επιταγές δίχως αντίκρυσμα που χαϊδεύουν αυτιά.

Και όσο πλησιάζουν οι κάλπες όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θα είναι πιο έντονα για να ικανοποιηθεί και κυρίως για να αυξηθεί η εκλογική πελατεία ή και για νέες τερατογενέσεις τύπου Χρυσής Αυγής, όπως και κομμάτων «μιας χρήσης».

Οι Έλληνες πολίτες έχουν απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα να επιλέξουν οποιοδήποτε κόμμα επιθυμούν να τους κυβερνήσει ή/ και να τους εκπροσωπήσει. Εδώ ένας αστερίσκος για φασιστικού τύπου μορφώματα. Και φυσικά, έχουν και την απόλυτη ευθύνη για τις επιλογές τους.

Οι Έλληνες δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ούτε οι μόνοι που έχουν ευήκοα ώτα στο λαϊκισμό. Τα παραδείγματα της σύγχρονης ιστορίας είναι πολλά. Από την εκλογή Τραμπ έως το πρόσφατο παράδειγμα της Βρετανίας που πληρώνει τώρα αδρά ένα προεκλογικό  σύνθημα του Κάμερον για το Brexit. Ξέπεσε στα χέρια του Τζόνσον, της Τρας και τώρα ο Σούνακ – ένας πάμπλουτος – καλείται να σώσει την παρτίδα.

Έως τώρα, πολιτικό και οικονομικό χάος, αναλώσιμοι ηγέτες και πιθανώς σε λίγο κόμματα -Συντηρητικοί – Εργατικοί-, χωρίς διεθνές κύρος, με τις αγορές να δείχνουν τα δόντια τους, το μόνο που κρατά αυτή τη στιγμή τη Βρετανία είναι η ιστορία της, η παράδοσή της και πως είναι «ακόμη» μεγάλη οικονομική δύναμη και μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα. Αν ήταν αλλιώς,  μια «Ελλαδίτσα», το ΔΝΤ μπορεί να χτύπαγε σύντομα την πόρτα της.

Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον, πέρασε σε δεύτερη μοίρα η επιλογή των Ιταλών με την εκλογή Μελόνι, ότι στρώνεται ο δρόμος για τη Λεπέν – η οποία «φτιασιδώνει» τις ακραίες της θέσεις-  στη Γαλλία, ότι υπάρχει ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, ότι υπήρξε ο ακροδεξιός Κούρτς στην Αυστρία, κ.ο.κ.

Οι ηγετικές φυσιογνωμίες στην Ευρώπη τελείωσαν; «Έσπασε το καλούπι»; Ή απογοήτευσαν και δεν αντιλήφθηκαν τα παραδοσιακά κόμματα τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο κόσμο και μένουν πίσω;

Προφανώς, οι ηγεσίες δεν έχουν απαντήσεις για τις λύσεις που απαιτούνται ή κρύβουν τις αλήθειες.

Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης θολώνει και δείχνει η ηγεσία της, κατώτερη των περιστάσεων.

Όμως, αυτό είναι διαφορετικό από την επιλογή των λαϊκιστών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο «γκρεμό».

Αν στην Ελλάδα κάναμε το μάθημά μας στο παρελθόν ή θα το ξανακάνουμε θα φανεί στο άμεσο μέλλον.