Το τέλος της σικ αντιμετώπισης

Το δεδομένο είναι ότι με καγκελάριο τον Ολαφ Σολτς η Γερμανία δείχνει να έχει απομακρυνθεί από την Ελλάδα και την κυβέρνησή της. Το γιατί συνέβη είναι ένα θέμα που πρέπει να το διερευνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι επιπτώσεις ωστόσο αυτής της κατάστασης είναι ένα θέμα που φαίνεται ότι θα το βρούμε μπροστά μας.

Η αλήθεια είναι ότι κάτι υποψιαζόμασταν με διάφορες αφορμές. Απλώς δεν φανταζόμασταν ότι είχε δημιουργηθεί τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών. Τα όσα είπε χτες ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ, περίπου δέκα μέρες πριν από τις εκλογές, θύμισαν περισσότερο Σόιμπλε, προς τις εκλογές του 2012. Με την ίδια άκομψη διάθεση παρέμβασης στα εσωτερικά μας. Γιατί όταν λες όσα είπε, χωρίς να έχεις θεσμικό ρόλο και χωρίς να υποχρεούσαι να το κάνεις, τότε εμφανώς το κάνεις επί τούτου.

Εχουμε και λέμε. Για την επενδυτική βαθμίδα και την πιθανή ανάκτησή της από την Ελλάδα, ο κ. Λίντνερ απάντησε ότι δεν μπορεί να… σχολιάσει τις αποφάσεις των οίκων αξιολόγησης, δηλώνοντας απλά ότι εκτιμώνται οι προσπάθειες της κυβέρνησης και την ενθαρρύνουμε να συνεχίσει.

Για το ελληνικό αίτημα εξαίρεσης των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κανόνες, το απέκλεισε και μάλιστα κατηγορηματικά, καθώς οι κανόνες, όπως τόνισε, πρέπει να τηρούνται.

Για το αν η Γερμανία παραμένει σταθερή στο αίτημά της για ετήσια μείωση του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ για τις υπερχρεωμένες χώρες (προφανώς και για την Ελλάδα) ή σηκώνει διαπραγμάτευση προς το καλύτερο, δηλαδή προς τα κάτω, είπε το αμίμητο, ότι το 1% είναι λίγο και πρέπει να αυξηθεί στις τελικές αποφάσεις! Δεν είναι, είπε, υπερβολικά φιλόδοξο το 1% σε κανονικές εποχές και χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο.

Για να μη δημιουργούνται μάλιστα παρερμηνείες έδωσε και το στίγμα των διαπραγματεύσεων του φθινοπώρου για τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες. Είμαστε έτοιμοι, είπε, να διαπραγματευτούμε «νύχτες, ημέρες, Σαββατοκύριακα και αργίες, αν χρειαστεί», θυμίζοντας άλλες εποχές και νύχτες μεγάλων διαπραγματεύσεων. Αυτές ονειρεύονται ξανά οι Γερμανοί, οι οποίοι με πρόσχημα τη μείωση του πληθωρισμού επιθυμούν πλήρη δημοσιονομική σύσφιγξη με μάζεμα όλων των παροχών της προηγούμενης τριετίας.

Είναι ξεκάθαρο, οπότε, ότι το νέο μεγάλο μέτωπο που θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές δεν θα είναι ούτε η πανδημία, ούτε το ενεργειακό, ούτε η διαχείριση του… πλούτου μας και η αναδιανομή του. Θα είναι ξανά οι ευρωπαϊκές συζητήσεις με έναν δύσκολο σύμμαχο, τη Γερμανία.

Κοντολογίς, όποιος δεν το κατάλαβε ας το καταλάβει. Η εποχή της ευρωπαϊκής σικ αντιμετώπισης της Ελλάδας έλαβε τέλος. Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι ατσαλωμένη στο εσωτερικό της και πολύ δυνατή και με επιχειρήματα στις ευρωπαϊκές της επαφές. Δεν θα είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα οι διαπραγματεύσεις που έρχονται. Στην καμπούρα της Ελλάδας θα αναζητηθούν ξανά συμμαχίες και συναινέσεις μεταξύ των υπολοίπων χωρών. Εμείς πρέπει να μείνουμε αυτή τη φορά στο παιχνίδι, με όπλο τις καλές μας επιδόσεις. Οποιοδήποτε κενό θα πληρωθεί. Ούτε λόγος λοιπόν για την ανάγκη εκλογής μιας ισχυρής κυβέρνησης.