Η εμφάνιση του εργατικού κινήματος, ήδη από τον 19ο αιώνα, έφερε στο προσκήνιο μια μεγάλη και κρίσιμη πρόκληση: τι μπορεί να σημαίνει μια πολιτική που εκπροσωπούσε αυτούς που ήταν «από κάτω», σε ένα πολιτικό σύστημα όπου η τυπική αναγνώριση σηματοδοτούσε συνάμα τον φενακισμό των μεγάλων κοινωνικών διαιρέσεων και συγκρούσεων.
Με μία έννοια, αυτό που ιστορικά ονομάσαμε Αριστερά διεκδίκησε να είναι όχι απλώς τμήμα μιας δεδομένης πολιτικής συνθήκης, αλλά πολύ περισσότερο μια δυναμική που ερχόταν «εκτός πλαισίου» και ορίζοντα και είχε τον ριζικό μετασχηματισμό: των κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας και παραγωγής, αλλά και του ίδιου του τρόπου με τον οποίο ασκείται η πολιτική.
Αυτό αποτυπώθηκε ακόμη και σε εκφράσεις, που αργότερα μάλλον κακόπαθαν, όπως το «ήθος της Αριστεράς», με την ιδιαίτερη βαρύτητα μιας ιστορίας πραγματικών αγώνων και συχνά μεγάλων πραγματικών θυσιών.
Παρότι μπορεί κανείς να δει διαφορετικούς αριστερούς σχηματισμούς σε άλλες περιόδους να υποκύπτουν στις σειρήνες της προσαρμογής στους κανόνες του «αστικού πολιτικού παιχνιδιού», μια ορισμένη αίσθηση και πρακτική μιας ανταγωνιστικής μορφής πολιτικής παρέμεινε ενεργή. Αυτό αποτυπώθηκε ακόμη και σε εκφράσεις, που αργότερα μάλλον κακόπαθαν, όπως το «ήθος της Αριστεράς», με την ιδιαίτερη βαρύτητα μιας ιστορίας πραγματικών αγώνων και συχνά μεγάλων πραγματικών θυσιών.
Μόνο που αυτό κάποια στιγμή μετασχηματίστηκε σε μια απλή «ταυτότητα», ένα είδος πολιτισμικής αναφοράς, χωρίς να μεταφράζεται σε διαφορετική πρακτική. Και αυτό έγινε ακόμη πιο έντονο όταν θεωρήθηκε ότι μια σειρά από επιλογές, από τη συμπόρευση με ακροδεξιούς πολιτικούς μέχρι την υλοποίηση ενός νεοφιλελεύθερου μνημονίου, μπορούσαν να δικαιολογηθούν απλώς και μόνο επειδή αυτοί που ασκούσαν την κυβερνητική εξουσία έχουν και την αντίστοιχη ταυτότητα.
Μόνο που τέτοιες «ταυτότητες», όταν δεν ανατροφοδοτούνται από μια ανάλογη πράξη, στο τέλος καταλήγουν απλά κελύφη, χωρίς πραγματική μετάφραση σε πολιτικό σχέδιο. Και είναι σε αυτό το έδαφος της απεμπόλησης στην πράξη κάθε ανταγωνιστικής εκδοχής της πολιτικής που μπορούν πολύ πιο εύκολα να γίνουν οι μεγάλες μετατοπίσεις προς την ντε φάκτο υπέρβαση (και απάρνηση…) της ίδιας της έννοιας της Αριστεράς, στο όνομα μάλιστα και της γενικής αντιπολιτευτικής αποτελεσματικότητας.
Latest News
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»