Επιτόκια: Ρωγμές στον συγχρονισμό κεντρικών τραπεζών παγκοσμίως

Ύστερα από τέσσερα χρόνια συγχρονισμού μεταξύ των κεντρικών τραπεζών του ανεπτυγμένου κόσμου, διαπλέπεται μια ενδεχόμενη αποδυνάμωση, καθώς εγχώριες πιέσεις -και όχι οι παγκόσμιες τάσεις- καθορίζουν πλέον τις προοπτικές των τιμών.

Πρωτοπόρος στη στόχευση για τον πληθωρισμό στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Νέα Ζηλανδία μπορεί να σπάσει την ομοιομορφία πολιτικής, με τους traders να σχεδιάζουν για την πιθανότητα μιας αύξησης επιτοκίων που οι οικονομολόγοι της ANZ Bank λένε ότι θα μπορούσε να έρθει μόλις στις 28 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Bloomberg.

ΕΚΤ: Γεράκια vs περιστέρια – Πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί για τα επιτόκια

Υπάρχει πιθανότητα αυτή η τάση σύγκλισης να διαρραγεί και αλλού. Στις ΗΠΑ, η απόδειξη ότι ο πληθωρισμός παραμένει σταθερός και η αγορά εργασίας έχει θετικό πρόσημο, δεν φαίνεται να οδηγούν σε βραχυπρόθεσμη χαλάρωση.

Στη ευρωζώνη, πάλι, οι πιέσεις στις τιμές υποχωρούν ταχύτερα από το αναμενόμενο, υποστηρίζοντας τα επιχειρήματα όσων πιέζουν για περικοπές επιτοκίων νωρίτερα.

Οι traders στοιχηματίζουν ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας θα μειώσει τα επιτόκια από τον επόμενο μήνα. Και το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να υποφέρει από οικονομία σε ύφεση και υψηλό πληθωρισμό, αφήνοντας πιθανώς την Τράπεζα της Αγγλίας στο πιο δύσκολο σημείο.

Ο τελευταίος γύρος προβλέψεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υπογραμμίζει την απόκλιση αυτή: βελτιωμένη προοπτική για ΗΠΑ, χειρότερες προοπτικές για την ευρωζώνη και άθλια στοιχεία για το Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι αναλυτές στρατηγικής της JPMorgan συμβουλεύουν τους πελάτες τους να εκμεταλλευτούν το χάσμα ανάπτυξης ΗΠΑ-Ευρώπης,  ενώ αναμένουν επίσης να παραμείνουν πιο επιθετικές τόσο η Bank of Canada όσο και η Reserve Bank of Australia.

Υπογραμμίζοντας τη διαφορετική πορεία πολιτικής, η διοικητής της RBA, Μισέλ Μπούλοκ, στην πρώτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου φέτος στις 6 Φεβρουαρίου, είπε ότι «δεν μπορεί να αποκλειστεί περαιτέρω αύξηση των επιτοκίων».

Εν τω μεταξύ, η Ιαπωνία μπορεί να αποκλίνει από την ακραία προσπάθεια της να νικήσει τον αποπληθωρισμό αντίστροφα με την πρώτη αύξηση επιτοκίων από το 2007 τους επόμενους μήνες.

Φόβοι αναστροφής

Οι αναλυτές στρατηγικής της Citigroup Inc. λένε ότι οι έμποροι πρέπει να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο ενός πολύ σύντομου κύκλου χαλάρωσης της Fed που μπορεί να ακολουθηθεί από αυξήσεις επιτοκίων λίγο αργότερα – σε ένα σενάριο που προσπαθούν να αποφύγουν οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Πιέρ-Ολιβιέ Γκουρινσά, συνιστά οι κεντρικές τράπεζες να αποφύγουν πρόωρη χαλάρωση που θα αναιρούσε την αξιοπιστία που αποκτήθηκε με κόπο και θα οδηγούσε σε ανάκαμψη του πληθωρισμού, αλλά και να μην καθυστερήσουν υπερβολικά τις περικοπές, θέτοντας σε κίνδυνο την ανάπτυξη και κινδυνεύοντας να πέσει ο πληθωρισμός κάτω από τον στόχο.

Τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Fed και της ΕΚΤ τον Ιανουάριο που θα δημοσιευτούν την Τετάρτη και την Πέμπτη θα εξεταστούν για πληροφορίες σχετικά με την κατεύθυνση και τον ρυθμό πολιτικής.

Τοπικές πιέσεις

Η αλλαγή των παραγόντων του πληθωρισμού καθιστά μια ακριβή ανάλυση των υφιστάμενων τάσεων πολύπλοκη για όλους. Οι πιέσεις στις τιμές οδηγούνται ολοένα και περισσότερο από τις υπηρεσίες, με τους μισθούς να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο από ό,τι στη μεταποίηση.

Τέτοιες τοπικές πιέσεις είναι εξ ορισμού πιο ιδιοσυγκρασιακές, πράγμα που σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να αντιδράσουν σε αυτές με τον δικό τους τρόπο.

Στην περίπτωση της Νέας Ζηλανδίας, ο υποκείμενος πληθωρισμός του τέταρτου τριμήνου ήταν υψηλότερος από το αναμενόμενο, παρόλο που η επιβράδυνση των τιμών βοήθησε το επίπεδο του δείκτη τιμών καταναλωτή να μετριαστεί.

Τι λέει το Bloomberg Economics

«Η χαλάρωση του πληθωρισμού και της ανάπτυξης ενίσχυσαν τις προσδοκίες ότι οι υπεύθυνοι χάραξης νομισματικής πολιτικής θα κάνουν αναστροφή και θα χαλαρώνουν την πολιτική φέτος. Ενώ υπήρχε αλληλεγγύη για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, οι ακραίες τιμές είναι αναπόφευκτες καθώς η παλίρροια αλλάζει. Οι συνθήκες σε επιμέρους χώρες θα διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στη στροφή σε μειώσεις επιτοκίων, τουλάχιστον αρχικά. Στην περίπτωση της Νέας Ζηλανδίας, η εστίαση του RBNZ στην πιθανή πληθωριστική ώθηση από τη σημερινή υψηλή μετανάστευση τροφοδοτεί τον κίνδυνο τα ποσοστά να είναι υψηλότερα για λίγο ακόμη».

Μεταβαλλόμενη ισορροπία

Μια στροφή σε πιο ποικίλες πολιτικές της κεντρικής τράπεζας θα αποτελούσε και μια επιστροφή στον κανόνα εκτός των περιόδων κρίσης.

Αλλά ακόμη και τότε, οι ευρείες τάσεις στην τεχνολογία, την ενέργεια και τα εμπορεύματα που επηρεάζουν όλες τις οικονομίες πιθανότατα θα διατηρήσουν κάποιο βαθμό συνέπειας στην κατεύθυνση της πολιτικής. Η δυναμική των συναλλαγματικών ισοτιμιών – όπου όσοι έχουν σχετικά υψηλότερα επιτόκια πολιτικής θα περίμεναν ανατίμηση του νομίσματος, μειώνοντας τελικά τις πιέσεις των τιμών – υποδηλώνουν επίσης ότι κάποια συμπεριφορά της αγέλης θα διατηρηθεί.

Μακροπρόθεσμα όμως, οι κεντρικές τράπεζες σε Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Νότιο Ειρηνικό πρέπει να αντιμετωπίσουν πολύ διαφορετικά διαρθρωτικά ζητήματα. Και αυτό καθιστά σχεδόν αναπόφευκτο ότι η ομοιομορφία που παρατηρείται από τα μέσα του 2020, θα υποχωρήσει.