Pimco: Ο δύσκολος γρίφος της Lagarde και το βάρος των επιτοκίων

Τη δύσκολη εξίσωση της χαμηλής ανάπτυξης, του υψηλού πληθωρισμού και του βάρους των ήδη περιοριστικών επιτοκίων πρέπει να λύσει η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Christine Lagarde, κατά την Pimco, η οποία παρομοιάζει το εγχείρημα με το ότι πρέπει να «περάσει την κλωστή στη βελόνα».

Σε ομιλία της στη Φρανκφούρτη στις 20 Μαρτίου, η πρόεδρος Lagarde επανέλαβε το μήνυμα ότι η ΕΚΤ πιθανότατα θα έχει αρκετές πληροφορίες μέχρι τη συνεδρίασή της τον Ιούνιο για να εξετάσει τη μείωση των επιτοκίων. Η ομιλία της ήταν επίσης αξιοσημείωτη για τη συζήτηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η ΕΚΤ προσπαθεί να εξισορροπήσει τον κίνδυνο να εξετάσει τις περικοπές των επιτοκίων με τον πληθωρισμό να εξακολουθεί να είναι πάνω από το στόχο του 2% φέτος και το μεγαλύτερο μέρος του επόμενου έτους (αν και επιβραδύνθηκε πρόσφατα).

Deutsche Bank: Τα 3+1 σενάρια για το επιτόκιο της ΕΚΤ – Πώς θα επηρεαστούν οι δανειολήπτες [γραφήματα]

Αλλά όπως σχολιάζει η Pimco, στην εξίσωση αυτή πρέπει να αναλογιστούν οι αξιωματούχοι ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος περιορισμού της οικονομίας της ευρωζώνης, στην οποία η ανάπτυξη αναμένεται να παραμείνει υποτονική.

Την ίδια εξίσωση άλλωστε καλείται να λύσει και η Federal Reserve, η οποία έχει αναφέρει ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι είναι πιθανή μια μείωση επιτοκίων αυτό το καλοκαίρι. Στη συνέντευξη Τύπου, ο Πρόεδρος Jerome Powell υποστήριξε ότι όταν η Fed έχει περισσότερες πληροφορίες αργότερα αυτό το έτος, πιθανότατα θα έχει νόημα να μειώσει τα επιτόκια ίσως τρεις φορές έως τον Δεκέμβριο.

Περνώντας την κλωστή στη βελόνα: Μειώσεις επιτοκίων εν μέσω πληθωρισμού

Εάν οι μειώσεις των επιτοκίων ξεκινήσουν αυτό το καλοκαίρι, όπως ανέφεραν τόσο η Lagarde όσο και ο Powell, είναι πιθανό αυτοί οι ηγέτες εκείνη τη στιγμή να μην επιχειρήσουν να δικαιολογήσουν την αλλαγή πολιτικής επειδή είναι ικανοποιημένοι με το “2 πόντους και κάτι” ως προσωρινό πληθωρισμό, αναφέρει η Pimco.

Αντιθέτως, αναμένει ότι θα επαναλάβουν ότι η νομισματική πολιτική είναι ήδη περιοριστική και επομένως οι σταδιακές μειώσεις επιτοκίων σε συνδυασμό με τον φθίνοντα πληθωρισμό είναι απλώς ένα μέσο για να αποτραπεί η περαιτέρω περιοριστική πολιτική, δεδομένου ότι προβλέπουν ότι ο πληθωρισμός θα μειωθεί με την πάροδο του χρόνου στο 2%.

Θα τους διαψεύσει ο πληθωρισμός;

Τι γίνεται όμως αν ο πληθωρισμός σε αυτές τις οικονομίες δεν ακολουθήσει τις προβλέψεις και παγιωθεί στο 2,5%; Σε αυτό το σενάριο, κατά την Pimco, οι κεντρικές τράπεζες πιθανότατα θα σταματήσουν τους κύκλους μείωσης των επιτοκίων τους, αλλά πιθανότατα θα είναι πολύ απρόθυμοι να επανεκκινήσουν τις αυξήσεις των επιτοκίων, βασιζόμενοι στην πεποίθησή τους ότι διατηρώντας την πολιτική περιοριστική για αρκετό καιρό, μπορούν αξιόπιστα να προβλέψουν ότι ο πληθωρισμός θα επιστρέψει (τελικά) στον στόχο του 2%.

Με άλλα λόγια, κατά την άποψη των υπευθύνων χάραξης πολιτικής, τα επιτόκια θα παραμείνουν υψηλά σε σχέση με τις τρέχουσες εκτιμήσεις, δηλαδή σε ένα επίπεδο επιτοκίου πολιτικής που ούτε εμποδίζει ούτε τονώνει την ανάπτυξη, εξαιτίας του ότι ο πληθωρισμός έχει κολλήσει στο «2 πόντους και κάτι», τουλάχιστον μέχρι την επόμενη ύφεση – μια ύφεση που προσπαθούν να αποφύγουν.

Βέβαια, κατά την Pimco, υπάρχει και ο κίνδυνος ο αποπληθωρισμός να είναι συγκυριακός. Σε αυτή την περίπτωση, μια υστέρηση της συνολικής ζήτησης κατά τη διάρκεια μιας μελλοντικής ύφεσης θα μπορούσε να βοηθήσει να επιστρέψει ο πληθωρισμός στον στόχο. Αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες ελπίζουν ότι ο πληθωρισμός δεν θα είναι πολύ επίμονος και ότι τα αρκετά περιοριστικά επιτόκια (και όχι μια μελλοντική ύφεση) μπορούν να τον δαμάσουν ξανά στο 2%.