Η πολιτική και οι πολιτικοί

Η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα κρύβει πάντα εκπλήξεις. Η μεγαλύτερη που λαμβάνει χώρα αυτές τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου, είναι ότι οι μοναδικές σοβαρές πολιτικές συζητήσεις για το πραγματικό περιεχόμενο των ευρωεκλογών γίνονται από τους ανθρώπους της οικονομίας και όχι από τους πολιτικούς. Από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος σταθερά και μεθοδικά τις τελευταίες εβδομάδες έχει με διάφορες ευκαιρίες αναδείξει ένα ένα όλα τα σοβαρά θέματα της οικονομίας, τα οποία τυγχάνουν ως προς την ευρωπαϊκή τους διάσταση και αντικείμενο των εκλογών. Μέχρι τον Ευάγγελο Μυτιληναίο, ο οποίος σταθερά το τελευταίο διάστημα κάνει καμπάνια σε ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος για την ανάγκη «αλλαγών στην Ευρώπη», προκειμένου να γίνει αυτή πιο ανταγωνιστική.

Σε αυτό το κλίμα προστέθηκαν με δημόσιες παρεμβάσεις τους τα τελευταία 24ωρα οι επικεφαλής της Τράπεζας Πειραιώς Χρήστος Μεγάλου και της Alpha Bank Βασίλης Ψάλτης, οι οποίοι τόνισαν την ανάγκη ενοποίησης των ευρωπαϊκών αγορών κεφαλαίου, με στόχο την κοινή αντιμετώπιση κινδύνων που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή, όπως και ο CEO της Helleniq Energy Ανδρέας Σιάμισιης που τόνισε το πρόβλημα των επενδυτών της ενέργειας που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πλαίσιο που αλλάζει κάθε τρία με τέσσερα χρόνια.

Ούτε λόγος για τον επιχειρηματία Σπύρο Θεοδωρόπουλο, ο οποίος τρέχει τη δική του προεκλογική καμπάνια για την προεδρία του ΣΕΒ, στις εκλογές που γίνονται 10 μέρες μετά τις ευρωεκλογές με θέματα που αγγίζουν την ουσία των προβλημάτων που απασχολούν την ελληνική οικονομία και ειδικά τις επιχειρήσεις. Από την απουσία βιομηχανικής πολιτικής, γεγονός που φαίνεται στο γεγονός ότι δεν έχει προβλεφθεί να υπάρχουν χωροθετημένα βιομηχανικά οικόπεδα και όποιος θέλει να επενδύσει πρέπει να αγοράσει παλιό, μέχρι τα κίνητρα του αναπτυξιακού που απευθύνονται μόνο σε μικρές επιχειρήσεις με ενισχύσεις έως 3 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που λέμε ότι χρειαζόμαστε μεγάλες επιχειρήσεις.

Προφανώς και για την ακρίβεια, η συζήτηση που γίνεται στα οικονομικά πάνελ είναι πολύ περισσότερο στοχευμένη από αυτήν που γίνεται στα πολιτικά πάνελ. Εχει ακούσει κανείς για μια οδηγία που θα ισχύσει από την 1/1/2025, βάσει της οποίας οι πρώτες ύλες για τη βιομηχανία τροφίμων που προέρχονται από χώρες εκτός Ευρώπης θα πρέπει να συνοδεύονται από πιστοποιητικά ότι εφαρμόζουν τα πρότυπα βιώσιμης ανάπτυξης, ότι για παράδειγμα δεν έχουν κοπεί δάση για την παραγωγή τους; Προφανώς και όχι.

Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αυτό δεν θα φέρει μια νέα μεγάλη αναστάτωση στη βιομηχανία τροφίμων και μια νέα αύξηση στις τιμές των πρώτων υλών και συνακόλουθα στις τιμές που πληρώνουμε στο ράφι; Κι όμως, κανείς δεν ασχολείται. Στη δημόσια συζήτηση επικρατεί το πώς θα αυξηθεί η ζήτηση (κατανάλωση) εφαρμόζοντας λύσεις που θα φέρουν μεγαλύτερη ακρίβεια και την ίδια στιγμή αποφεύγουμε να μιλήσουμε για προβλήματα που εμποδίζουν την προσφορά και τα οποία αν τα λύσουμε τότε θα περιοριστεί η ακρίβεια. Και με αυτά τα δεδομένα καλούμαστε να προσέλθουμε στις κάλπες σε λίγες μέρες.