Ενα από τα χαρακτηριστικότερα σημάδια της δομικής κρίσης ηγεμονίας στις κοινωνίες του «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού», ιδίως στην Ευρώπη, είναι ότι ολοένα και περισσότερο οι εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία στηρίζονται στην αποδοκιμασία αυτών που άσκησαν εξουσία την προηγούμενη περίοδο, παρά σε κάποια ιδιαίτερη απήχηση της πολιτικής πρότασης των κομμάτων που κερδίζουν τις εκλογές.
Συνεισφέρει σε αυτό και το εντυπωσιακό στένεμα του προγραμματικού ορίζοντα των κομμάτων εξουσίας, όπου εάν κανείς παραμερίσει τη ρητορική ή την πολιτική αισθητική, θα διαπιστώσει βαθύτερη σύγκλιση σε μια πολιτική που ορίζεται από τις ιδιωτικοποιήσεις, τη δημοσιονομική σταθερότητα (δηλαδή λιτότητα), τον περιορισμό του δικαιώματος στη μετανάστευση και το άσυλο, την αυταρχική θωράκιση και – εάν μιλάμε για την Ευρώπη – τον ατλαντισμό.
Την ίδια στιγμή σημαντικές πλευρές αυτών των πολιτικών αποτελούν τη βασική αιτία της διαρκούς τρώσης της νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος και είτε πυροδοτούν κοινωνικές εκρήξεις είτε τροφοδοτούν μια έρπουσα δυσαρέσκεια που καταλήγει σε «αναπάντεχες» πολιτικές μετατοπίσεις και σε ρευστοποίηση των σχέσεων εκπροσώπησης. Παρενέργεια αυτής της συνθήκης και ο τρόπος που ως πιο ασφαλής στρατηγική για την εξουσία φαντάζει αυτή του «ώριμου φρούτου», δηλαδή η συστηματική επένδυση ότι η δυσαρέσκεια για την πολιτική που ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση αποτελεί το βασικό προεκλογικό όπλο για την εκάστοτε αντιπολίτευση.
Ομως, αυτό που παραβλέπει μια τέτοια στρατηγική, που ως ένα βαθμό μπορούμε να τη διαπιστώσουμε να ξεδιπλώνεται και στις ελληνικές εκλογές, είναι ότι ένα κλίμα αυξημένης δυσαρέσκειας και μειωμένης νομιμοποίησης δεν λειτουργεί «αυτόματα» ως δυναμική πολιτικής αλλαγής.
Εάν απουσιάζουν οι προγραμματικές κατευθύνσεις ή υποκαθίστανται από τη «δημιουργική ασάφεια» της επικοινωνίας, εάν δεν γίνονται συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, εάν δεν αποσαφηνίζεται ότι υπάρχουν όντως εναλλακτικές πολιτικές που να παραπέμπουν σε διαφορετικούς δρόμους για την κοινωνία, η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση, και η κρίση νομιμοποίησης θα εγκλωβιστούν σε μια ταλάντευση ανάμεσα στη διάσπαρτη «ψήφο διαμαρτυρίας» και την πολιτική απάθεια, ευνοώντας τελικά όσους ήδη βρίσκονται στην κυβέρνηση.
Latest News
Το «μπαξίσι» της Χαλκίδας
Πρέπει να υπάρξει αποφασιστική δράση
Περίοδος της «κουτσής πάπιας»
Το κλίμα είναι ήδη αμήχανο στην ΕΕ, αλλά τα δεδομένα προμηνύουν ακόμα πιο απρόβλεπτες εξελίξεις
Ο βρεγμένος, τη βροχή….
Πρωθυπουργοί έρχονται και φεύγουν, αλλά ο Λάρι μένει
Πληθωρισμός τροφίμων ή ελαιολάδου;
Mαθαίνουμε από ανάλυση του ΙΟΒΕ ότι αν αφαιρούσαμε ένα και μόνο προϊόν, το ελαιόλαδο, ο πληθωρισμός των τροφίμων τον Απρίλιο θα ήταν μόλις 2,8%!
Με «καπέλο» ελεύθερης αγοράς
Τη λογική, ότι η αγορά είναι ελεύθερη, έρχεται να εκμεταλλευτεί η λογική των πολυεθνικών
Νόμισμα και πολιτική πελατεία
Το πολιτικό πελατειακό σύστημα είναι αυτό που, ως καθεστώς, για να παραμείνει στην εξουσία αγοράζει ψήφους από τους ψηφοφόρους
Αριθμοί και φορολογικές αλήθειες
Mισθωτοί και συνταξιούχοι δηλώνουν κατά μέσο όρο υψηλότερα εισοδήματα σε σύγκριση με τα κέρδη που δηλώνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και εισοδηματίες
Ο μεγάλος πονοκέφαλος των ελληνικών νοικοκυριών
Το πρόβλημα γίνεται εκρηκτικό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, όπου η ιδιοκατοίκηση υποχωρεί και η αναγκαστική ενοικίαση αποτελεί μονόδρομο για τα περισσότερα νοικοκυριά
«Βρυχάται» η κυβέρνηση
Ο πρωθυπουργός με επιστολή του στην πρόεδρο της Κομισιόν ζητάει «να μπει μπροστά» η Ευρώπη στις καταχρηστικές πρακτικές των πολυεθνικών
Το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ
Αν και τυπικά τα χρίσματα για τις εκλογές δεν έχουν δοθεί ακόμη, εν τούτοις ελάχιστοι αμφιβάλλουν για το ποιοι τελικά θα διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα