Scope Ratings: Βελτιωμένη η εικόνα του ελληνικού χρέους, αλλά οι προκλήσεις παραμένουν

Η βελτιωμένη εικόνα σε ό,τι αφορά το χρέος της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, η ευελιξία στη διενέργεια αγορών περιουσιακών στοιχείων από την ΕΚΤ και η καλύτερη πορεία σε ό,τι αφορά στην δημοσιονομική ολοκλήρωση στη ζώνη του ευρώ, θα περιορίσουν την τελική αύξηση των ασφαλίστρων κινδύνου, αλλά και τις σχετικές επιπτώσεις στη βιωσιμότητα του χρέους.

Αυτό αναφέρει η Scope Ratings σε έκθεσή της με τίτλο «Η ισχυρότερη αρχιτεκτονική της ΕΕ και τα προφίλ χρέους θωρακίζουν την ζώνη του ευρώ από τον χρηματοοικονομικό κατακερματισμό»

Τα κρατικά ομόλογα

«Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων των περιφερειακών χωρών της ζώνης του ευρώ αυξήθηκαν απότομα από τα πολύ χαμηλά επίπεδα τον Φεβρουάριο, αντανακλώντας μια ευρύτερη άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων της ζώνης του ευρώ και προεξοφλώντας σε μεγάλο βαθμό την αύξηση των επιτοκίων πριν από το τέλος του έτους. Ωστόσο, ο κίνδυνος σοβαρού χρηματοοικονομικού κατακερματισμού στη ζώνη του ευρώ παραμένει χαμηλός», λέει ο Τζέικομπ Σουβάλσκι, διευθυντής της Scope Ratings.

Όπως αναφέρει η έκθεση, τα ασφάλιστρα κινδύνου σε περιφερειακές χώρες της ζώνης του ευρώ – Ελλάδα (BB+/Stable), Ιταλία (BBB+/Stable), Πορτογαλία (BBB+/Stable), Ισπανία (A-/Stable) – προεξοφλούν αυστηρότερη μελλοντική νομισματική πολιτική, ιδιαίτερα μετά την επιβεβαίωση από την ΕΚΤ τον Φεβρουάριο ότι θα τερματίσει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων στο πλαίσιο του Πανδημικού Προγράμματος Έκτακτης Αγοράς (PEPP) έως τον Μάρτιο του 2022.

Η ευελιξία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Η κεντρική τράπεζα επίσης, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αύξησης των επιτοκίων πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.

«Αναγνωρίζουμε ότι οι υπερχρεωμένες κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ βασίζονται συγκριτικά περισσότερο στις αγορές περιουσιακών στοιχείων της κεντρικής τράπεζας για να διατηρήσουν ευνοϊκές συνθήκες αγοράς και είναι πιο ευαίσθητες στο αυξανόμενο κόστος χρηματοδότησης, δεδομένης γενικά της ανάγκης αναχρηματοδότησης μεγάλων όγκων χρέους και της ιστορίας τους στην περιορισμένη πρόσβαση στην αγορά κατά τη διάρκεια της κρίσης δημόσιου χρέους στη ζώνη του ευρώ», λέει ο Σουβάλκσι.

«Οι τέσσερις χώρες έχουν παρατείνει τη μέση ληκτότητα του χρέους τους την τελευταία δεκαετία, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος του νέου χρέους αυξάνεται μόνο σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το μέσο κόστος έκδοσης παραμένει μέτριο σύμφωνα με τα ιστορικά πρότυπα και, για τις περισσότερες χώρες, χαμηλότερο από το κόστος του ανεξόφλητου χρέους, υποστηρίζοντας έτσι τη συνεχιζόμενη μείωση της επιβάρυνσης από τόκους λόγω της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Με υψηλότερο πληθωρισμό, οι πραγματικές αποδόσεις παραμένουν αρνητικές παρά την πρόσφατη αύξηση των ασφαλίστρων κινδύνου», λέει η Τζούλια Μπράντζ, αναλύτρια της Scope.

«Η ευελιξία έχει γίνει επίσης βασικό στοιχείο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ», λέει η Μπραντζ.

Το Ταμείο Ανάκαμψης

Στη έκθεση τονίζεται ότι τα 800 εκατ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης ευνοούν επίσης τις χώρες με ασθενέστερες οικονομίες, υποστηρίζοντας μια ενθαρρυντική μεσοπρόθεσμη οικονομική προοπτική.

«Όλοι οι παράγοντες δείχνουν μεγαλύτερη δέσμευση και σαφέστερη πορεία προς τη μακροπρόθεσμη χρηματοοικονομική ενοποίηση στη ζώνη του ευρώ», λέει η Μπραντζ.

Οι προκλήσεις

Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, προκύπτουν άλλες προκλήσεις όσον αφορά την ικανότητα της κυβέρνησης στην Ελλάδα, την Ιταλία , την Πορτογαλία και την Ισπανία να αντέξουν υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους.

Σε αυτές τις προκλήσεις περιλαμβάνεται η πιθανότητα μελλοντικής πολιτικής αστάθειας, η οποία θα μπορούσε να εμποδίσει τις κυβερνητικές προσπάθειες, να εφαρμόσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, να κάνουν αποτελεσματική χρήση της χρηματοδότησης της ΕΕ για την ανάκαμψη και να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως τις δυσμενείς δημογραφικές τάσεις και το μέτριο έως αδύναμο αναπτυξιακό δυναμικό, που ασκούν διαρθρωτική πίεση στις δημοσιονομικές επιδόσεις τους.

«Χωρίς την εφαρμογή σημαντικών μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικοί παράγοντες εμποδίζουν οποιαδήποτε ουσιαστική μείωση του χρέους, η οποία σε ένα πλαίσιο μελλοντικών αυξήσεων επιτοκίων και ομαλοποίησης των νομισματικών πολιτικών, θα αυξήσει την ευπάθεια αυτών των χωρών σε χρηματοοικονομικούς κλυδωνισμούς», λέει ο Σουβάλσκι.