Η επανεκλογή Μακρόν για μια νέα πενταετία στην προεδρία της Γαλλίας έχει πολλαπλή σημασία για την Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η σταθερότητα, η ενότητα και η προοπτική της Ευρώπης ταυτίζονται σήμερα με την ηγεσία Μακρόν. Η ευρωπαϊκή παράλυση σε μια κρίσιμη στιγμή αποφεύχθηκε. Για τρίτη φορά η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν απέτυχε να καταλάβει το Ελιζέ και να αποσαθρώσει/αποσταθεροποιήσει την Ενωση. Αν και έπαψε να υποστηρίζει το Frexit (όπως έκανε το 2017), στόχο είχε ωστόσο να υπονομεύσει, να συρρικνώσει την ΕΕ «από τα μέσα» (η «Ευρώπη των Εθνών» που επαγγέλεται λειτουργεί ως κωδικός διάλυσης της ΕΕ).
Η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς τη Βρετανία, όπως και ευδοκιμεί. Δεν μπορεί όμως χωρίς τη Γαλλία, χωρίς την ενεργό σύμπραξη του Παρισιού στις ενοποιητικές διαδικασίες. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι δημιούργημα της Γαλλίας, η οποία και παραμένει η πολιτική υπερδύναμή της. Αλλά η ήττα Λεπέν αποτελεί και ήττα Πούτιν στην καρδιά της Ευρώπης. Η Μ. Λεπέν ακόμη και τώρα, μετά τον βάρβαρο πόλεμο και τις θηριωδίες που διαπράττονται, εμφανίστηκε εντέχνως με τον λόγο της να υποστηρίζει τη λογική Πούτιν.
Και βέβαια μπήκε ένα φρένο στην επέλαση του ακροδεξιού λαϊκισμού. Μετά τις εκλογές στην Ουγγαρία και την επανεκλογή με ισχυρή πλειοψηφία του Β. Ορμπαν (αλλά και στη Σερβία), οι λαϊκιστικές, ακροδεξιές, αντιευρωπαϊκές δυνάμεις εμφάνισαν νέα επικίνδυνη δυναμική. Ανακόπηκε.Το μαρτυρεί και το εκλογικό αποτέλεσμα στη Σλοβενία, όπου ηττήθηκαν ο πρωθυπουργός Γιάνεζ Γιάνσα και το κόμμα του, που είχαν πάρει τον λαϊκιστικό, αυταρχικό δρόμο της Ουγγαρίας και του Β. Ορμπαν.
Ωστόσο, σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, η νέα πενταετία Μακρόν θα είναι διαφορετική από την πρώτη. Οπωσδήποτε θα συνεχίσει τη φιλο-ενοποιητική, ευρωπαϊκή του πολιτική ως στρατηγική προτεραιότητα και βαθύτατο ιδεολογικό του «πιστεύω». Αλλά τα δεδομένα είναι πλέον εντελώς διαφορετικά και λόγω των συνεπειών του πολέμου αλλά και των πολιτικών τάσεων εντός της Γαλλίας. Η Γαλλία – που μετακινήθηκε πολιτικά δεξιότερα με την Ακροδεξιά να εδραιώνεται – αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ως βαθύτατα ευρωσκεπτικιστική χώρα της Ενωσης.
Μόνο ένα 32% των Γάλλων εμπιστεύεται την Ενωση, σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, το χαμηλότερο ποσοστό ανάμεσα σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Η χώρα δεν έχει μόνο μια βαθύτατα αντιευρωπαϊκή Ακροδεξιά (Συναγερμός, Μ. Λεπέν κ.λπ.) αλλά και μια εξίσου ευρωσκεπτικιστική ριζοσπαστική Αριστερά (Ανυπάκουη Γαλλία του Ζ.-Λ. Μελανσόν). Από κοινού συγκέντρωσαν το 58% των ψήφων στον πρώτο γύρο των εκλογών. Και το γεγονός αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει ο νεοεκλεγείς Εμ. Μακρόν.
Στην Ευρώπη για τον Εμ. Μακρόν ακυρώθηκαν επίσης δύο τουλάχιστον βασικές του υποθέσεις: πρώτον, ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένας βαθμός συνεννόησης με τη Ρωσία του προέδρου Πούτιν σ’ ένα ευρύτερο πανευρωπαϊκό πλαίσιο ασφάλειας και, δεύτερον, ότι ήταν εφικτή η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης ανεξάρτητα από το ΝΑΤΟ (το οποίο είχε άλλωστε περιγράψει ως «εγκεφαλικά νεκρό»). Ο πόλεμος και η επιθετικότητα της Ρωσίας πιστοποίησαν ότι το ΝΑΤΟ παραμένει αναντικατάστατο για την ασφάλεια της Ευρώπης. Επομένως και η στρατηγική αυτονομία θα πρέπει να εννοιολογηθεί τώρα από διαφορετική οπτική γωνία. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι ο πρόεδρος Μακρόν θα δουλέψει σε δύο επίπεδα τώρα – στην ενίσχυση της αυτονομίας της ΕΕ εντός ΝΑΤΟ αλλά και στην ενεργοποίηση του ειρηνοποιητικού ρόλου της για τον τερματισμό του πολέμου. Με τη στενότερη συνεργασία της Γερμανίας και του καγκελάριου Ολαφ Σολτς.
Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Tελευταίο του βιβλίο: «Επιτεύγματα και στρατηγικά λάθη της εξωτερικής πολιτικής της Μεταπολίτευσης» (εκδ Θεμέλιο).
Latest News
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται