ΗΠΑ: Η άνοδος των εκατομμυριούχων ενοικιαστών

Από τους εκατομμυριούχους που ζούσαν στην πόλη του Τζέρσεϊ, το 2015, κανένας δεν ήταν ενοικιαστής. Και γιατί να είναι; Η μέση τιμή για μια μονοκατοικία σε μια γειτονιά της πόλης, όπως το Μπέργκεν-Λαφαγιέτ, όπου τα βικτωριανά σπίτια του 19ου αιώνα αναμειγνύονται με παραδοσιακές πέτρινες κατοικίες και συγκλονιστική θέα προς το Μανχάταν, ήταν περίπου 230.000 δολάρια. Ενα προσιτό ποσό για τους πλούσιους, ακόμα και για ένα σπίτι που χρειαζόταν ανακαίνιση.

Συγκριτικά, σύμφωνα με αναφορές εκείνης της εποχής, το κόστος για ένα διαμέρισμα στο κέντρο του Τζέρσεϊ Σίτι ήταν υψηλότερο, περίπου τρεις φορές το κόστος, αλλά και πάλι, δεν απασχολούσε ιδιαίτερα έναν εκατομμυριούχο.

Αγορά κατοικίας: 13 χρόνια χρειάζονται οι Νεοϋορκέζοι μόνο για την.. προκαταβολή

Πέντε χρόνια αργότερα, ωστόσο, 104 εκατομμυριούχοι νοίκιαζαν σπίτια τους στο Τζέρσεϊ Σίτι, σύμφωνα με ανάλυση των δεδομένων του Γραφείου Απογραφής των ΗΠΑ. Και όχι μόνο στο Νιου Τζέρσεϊ: Στην Ουάσιγκτον, ο αριθμός των εκατομμυριούχων ενοικιαστών τριπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της πενταετίας, από 41 σε 121. Για το Σαν Φρανσίσκο, η αύξηση ανήλθε στο εκπληκτικό 1.629%.

Πλέον, ο συνολικός αριθμός των εκατομμυριούχων ενοικιαστών δεν είναι τεράστιος: Η αύξηση στο  Σαν Φρανσίσκο μεταφράζεται σε μόνο 294 μισθώσεις στο Σαν Φρανσίσκο. Αλλά η «αναγέννηση» των πλούσιων ενοικιαστών και στις δύο ακτές των ΗΠΑ αυτή την περίοδο είναι σημαντική, επειδή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο αριθμός των εύπορων νοικοκυριών στις ΗΠΑ που αποφάσισαν να νοικιάσουν αντί να αγοράσουν εκτινάχθηκε. Σε μεγάλες πόλεις – Βοστώνη, Σικάγο και Σιάτλ – ο αριθμός των νοικοκυριών που κερδίζουν περισσότερα από 150.000 δολ. ετησίως υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ 2015 και 2020. Στην πραγματικότητα, σε εθνικό επίπεδο, ο αριθμός των ενοικιαστών με υψηλά εισοδήματα αυξήθηκε κατά 82%, σύμφωνα με το RentCafe. Αυτό καθιστά τα εύπορα νοικοκυριά που νοικιάζουν την ταχύτερα αναπτυσσόμενη κατηγορία ενοικιαστών στη χώρα.

Γιατί συμβαίνει αυτό

Τι εξηγεί λοιπόν αυτή την ανοδο; Σύμφωνα με τον Doug Ressler, διευθυντή της Yardi Matrix, η οποία παρέχει υπηρεσίες δεδομένων για διαχειριστές ακινήτων, είναι θέμα προτιμήσεων των καταναλωτών. Η άνεση και η ασφάλεια οδηγούν τους ανθρώπους στο να θέλουν να ζήσουν σε πολυώροφα κτίρια με υπηρεσίες θυρωρείου. Οι ευκατάστατοι ενοικιαστές είναι αφοσιωμένοι στη ζωή στην πόλη, επομένως δεν είναι πρόθυμοι να «χτυπήσουν» σπίτια που είναι πιο μακριά από τα κέντρα των πόλεων. Η ενοικίαση ενός διαμερίσματος «δίνει επίσης ευελιξία, σε αντίθεση με την αγορά και τη σταθεροποίηση σε ένα διαμέρισμα που περιορίζει την ελευθερία κινήσεων», λέει ο ίδιος.

Φυσικά, πολλοί από αυτούς τους ενοικιαστές θα αγόραζαν αν είχαν την επιλογή. Αλλά η κατασκευή κατοικιών απλά δεν συμβαδίζει με τη ζήτηση για σπίτια σχεδόν πουθενά. Αυτό σημαίνει ότι οι millenniers ενοικιαστές που είδαν τους μισθούς τους να αυξάνονται ή που σχημάτισαν νοικοκυριά δύο εισοδημάτων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέχισαν να νοικιάζουν ακόμη και αφού βρήκαν την οικονομική βάση για να αγοράσουν. Επιπλέον, η περιορισμένη προσφορά κατοικιών οδήγησε σε υψηλότερες τιμές για τα σπίτια και πιο ανταγωνιστικές προσφορές.

Ίσως το πιο αξιοσημείωτο σχετικά με την άνοδο των εκατομμυριούχων ενοικιαστών είναι αυτό που συνέβη στο άλλο άκρο του εισοδηματικού φάσματος: η κατάρρευση στη ζώνη των χαμηλών εισοδημάτων των ενοικιαστών. Το μερίδιο των ενοικιαστών που κέρδιζαν λιγότερα από 50.000 δολάρια μειώθηκε κατά 11%, καθώς οι φτωχότεροι ενοικιαστές μετακόμισαν με άλλα μέλη της οικογένειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος εξαφανίστηκαν εντελώς. Οι φτωχότεροι ενοικιαστές βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση, καθώς πρέπει τώρα να ανταγωνίζονται με πιο ευκατάστατους ενοικιαστές για διαμερίσματα στις πιο παραγωγικές περιοχές (μέρη με τις καλύτερες θέσεις εργασίας, τοποθεσία και ανέσεις).