Λιγνίτης και ακρίβεια

Εχουμε φθάσει σε ένα σημείο που τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή έχουν αρχίσει να προκαλούν απίστευτη αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μια γενικότερη ακρίβεια στα καταναλωτικά προϊόντα. Είναι φανερό πως οι επιστημονικές αδυναμίες στην εκτίμηση των πραγματικών διακυμάνσεων στο κλίμα συνοδεύονται από τραγικά λάθη στη μελέτη των οικονομικών δεδομένων για τις επιπτώσεις των μέτρων καταπολέμησης των ρύπων στην οικονομία. Η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), στο φυσικό αέριο (που κι αυτό όμως είναι ορυκτό και ρυπογόνο) και στην κατάργηση του άνθρακα και του λιγνίτη έγινε χωρίς κάποια σοβαρή οικονομική εκτίμηση των συνεπειών. Το αποτέλεσμα γίνεται απελπιστικά καταστροφικό με τις κυβερνήσεις να σηκώνουν τα χέρια και να ομιλούν για διεθνή, δηλαδή εισαγόμενη, κρίση.

Όμως οι αποφάσεις για κατάργηση του λιγνίτη, που η Ελλάδα έχει σημαντικά δικά της αποθέματα, και εξαγορά ρύπων από άνθρακα, που από 6-7 ευρώ τον τόνο κοντεύει τα 100 ευρώ, προκλήθηκαν από την ΕΕ στην οποία συμμετέχουμε και συμπράξαμε. Μάλιστα κάποιες χώρες, λ.χ. η Γερμανία, κατοχύρωσαν το δικαίωμα να καίνε λιγνίτη μέχρι το 2040, ενώ εμείς προχωρήσαμε ήδη στην ουσιαστική του κατάργηση! Αλλα κράτη μάλιστα, εκτός ΕΕ, χρησιμοποιούν ακόμη άνθρακα κι άλλα ρυπογόνα ορυκτά (Κίνα, Ρωσία, Αυστραλία).

Πληροφορήθηκα πως στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης υπάρχει πρόταση άμεσης επένδυσης 220 εκατ. ευρώ για την κατασκευή εργοστασίου στη Μεγαλόπολη για παραγωγή ενέργειας με νέα τεχνολογία που μπορεί άμεσα να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ακρίβεια. Από την εταιρεία Clean Energy Resources Europe (CERE). Αυτή η επένδυση σκοπό έχει την αγορά λιγνίτη από τη ΔΕΗ, που τώρα πλέον δεν χρησιμοποιείται, και μέσω νέας τεχνολογίας χωρίς καθόλου ρύπους να παράγει υδρογόνο και ηλεκτρική ενέργεια σε τιμές πολύ χαμηλότερες από τις σημερινές. Για πρώτη φορά δηλαδή η πράσινη μετάβαση μπορεί να προκαλέσει ανάπτυξη κι όχι χρεοκοπία.

Η τεχνική που χρησιμοποιείται βασίζεται στον συνδυασμό συστήματος αεριοποίησης, αναμόρφωσης του μεθανίου με ατμό (SMR-steam methane reforming) και αυτοθερμικής – ξηρής αναμόρφωσης (Auto – Τhermal Reforming ATR – dry reforming). Παράγει επίσης, από λιγνίτη χωρίς ρύπους, και «πράσινο» υδρογόνο (H2) που μέσω αεροστροβίλων μπορεί σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διατεθεί σε περιοχές της Πελοποννήσου, κι αλλού, σε πολύ χαμηλές τιμές. Με τον τρόπο αυτόν ένα γηγενές προϊόν, ο λιγνίτης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να υπάγεται στις απαγορεύσεις, αφού δεν θα υπάρχουν ρύποι, σε κόστος πολύ χαμηλότερο από κάθε άλλη μέθοδο.

Πέραν της καθαρά οικονομικής ουσίας του εγχειρήματος, τα 220 δισ. ευρώ δηλαδή της επένδυσης από δικά τους κεφάλαια, υπάρχει το τρομερό όφελος της μείωσης του κόστους της ενέργειας, του ηλεκτρικού ρεύματος δηλαδή, και συνακόλουθα μιας σειράς καταναλωτικών προϊόντων. Επίσης πολλοί εργαζόμενοι της ΔΕΗ που χάνουν τη δουλειά τους στον λιγνίτη, θα απασχοληθούν στο υπό κατασκευή εργοστάσιο. Το ζήτημα είναι η τελική έγκριση της σχετικής επένδυσης ώστε να μην πάει κάπου αλλού (το διεκδικούν Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία) και να γίνει στην Ελλάδα το ευρωπαϊκό κέντρο χρήσης αυτής της τεχνολογίας. Ελπίζω η σχετική πρωτοβουλία να μην ανακοπεί και η οικονομία μας τελικά να ωφεληθεί.

ΥΓ1: Η κρίση στην Ουκρανία εκτονώνεται σε συμφωνία ΗΠΑ – Ρωσίας, με απώτερο στόχο την απομόνωση της Κίνας, όπως είχα προ ημερών προβλέψει. Eίχα δημοσιεύσει παλαιότερα ένα κείμενο στο Strategic Culture για την «τεχνική της πολιτικής πρόβλεψης». Κοιτάξτε το εδώ: https://www.strategic-culture.org/news/2018/07/06/art-political-forecast/