Οι ταινίες της εβδομάδας: Τρέχοντας στο κενό

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Full time» (A plein temps», Γαλλία, 2021) του Ερίκ Γκραβέλ

«A plains temps» σημαίνει «Πλήρης απασχόληση» αλλά για την Ελλάδα μεταφράστηκε στα… αγγλικά ως «Full time» που σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Τι πιο φυσιολογικό όμως από το να μεταφράσεις στα αγγλικά μια γαλλική ταινία που διανέμεται στην …Ελλάδα ε;

Ανεξαρτήτως τίτλου, η ταινία είναι μια εμπεριστατωμένη άποψη για την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα στην Γαλλία (και βεβαίως όχι μόνον εκεί), όπου πολλοί εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να υποβάλλουν τον εαυτό τους καθημερινά σε κυριολεκτικό αγώνα δρόμου προκειμένου να είναι συνεπείς στο εργασιακό τους ωράριο. Κάτοικος προαστίων, η σαραντάρα και Ζιλί τρέχει και δεν φτάνει για να είναι στην ώρα της στο ξενοδοχείο στο κέντρο του Παρισιού όπου εργάζεται ως καμαριέρα.

Βασικός «αντίπαλός» της είναι οι απεργίες που μαστίζουν την χώρα και έχουν ακινητοποιήσει τα πάντα. Το άγχος τής βγαίνει από τη μύτη όμως είναι γυναίκα αποφασιστική, δυναμική και περήφανη. Όχι απλώς δεν θα επιτρέψει το αυτί της να ιδρώσει (παρά τις προειδοποιήσεις που δέχεται διαρκώς) αλλά θα κάνει το παν για να εκπληρώσει τα φιλόδοξα δημιουργικά της σχέδια σε άλλο επαγγελματικό τομέα. Επίσης, είναι μητέρα δύο παιδιών και τα μεγαλώνει μόνη, οπότε η οποιαδήποτε πολυτέλεια στην ζωή της είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Με μια αεικίνητη κάμερα, ο σκηνοθέτης Ερίκ Γκραβέλ την παρακολουθεί ορεξατα και με αγάπη, ζητώντας από τον θεατή να την κατανοήσει κι εκείνος – και αυτό ακριβώς γίνεται. Μεγάλη σημασία όχι τόσο στην πλοκή αλλά στην γενική ατμόσφαιρα της ταινίας έχουν κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα, ο αθέμιτος ανταγωνισμός και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση μεταξύ συναδέλφων · απόρροια ενός κοινωνικού συστήματος στο οποίο η έννοια της συναδελφοσύνης είναι πλέον δυσεύρετη, θυσιασμένη στον βωμό της επιβίωσης.

Έξοχο «εργαλείο» στην διάθεσή του σκηνοθέτη, η Λορ Καλαμί κυριολεκτικά διαπρέπει στον ρόλο της Ζιλί διανύοντας εκτός άλλων ολόκληρα χιλιόμετρα με την ψυχή στο στόμα. Σε κάθε περίπτωση μια όχι ακριβώς ψυχαγωγική αλλά σίγουρα σημαντική ταινία, ακτινογραφεί με πληρότητα το θέμα της και στο τέλος σε αφήνει προβληματισμένο και με έναν κόμπο στο λαιμό.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΦΛΕΡΥ – ΙΝΤΕΑΛ – ΔΙΑΝΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ –

ΤΡΙΑΝΟΝ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ κ.α

—————————————————

«Δωμάτιο 108» (L’ennemi, Γαλλία, 2021) του Στεφάν Στρεκέρ

Σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, το «Δωμάτιο 108» είναι το χρονικό ενός παρανοϊκού έρωτα, με σημείο εκκίνησης το πτώμα μιας γυναίκας (Αλμα Χοντορόφσκι) στο ξενοδοχείο μιας ειδυλλιακής τοποθεσίας του Βελγίου. Ο μόνος άνθρωπος που βρισκόταν κοντά της πριν πεθάνει, είναι ο σύζυγός της (Ζερεμί Ρενιέ) επιφανής πολιτικός της Γαλλίας, ο οποίος δηλώνει ότι η γυναίκα αυτοκτόνησε. Είναι όμως όντως έτσι;

Ο σκηνοθέτης Στεφάν Στρεκέρ προσπαθεί μέσω μιας «αστυνομικής ίντριγκας» (και με την σκέψη του στραμμένη προς τον «Δεσμώτη του ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ) να κτίσει τις καταστάσεις που οδήγησαν στον θάνατο της γυναίκας. Και αυτό σημαίνει μια βουτιά στα ανθρώπινα πάθη, στην ερωτική εξάρτηση και στις αυτοκαταστροφικές τάσεις που πολύς κόσμος έχει χωρίς καν να το γνωρίζει.

Οι καλλιτεχνικά φωτογραφημένες σκηνές έντονης σεξουαλικότητας από τον φακό του Λεό Λεφέβρ, συνάδουν με το γενικότερο κλίμα της ταινίας και ως ένα βαθμό ερμηνεύουν την ψυχική κατάσταση των δύο κεντρικών ηρώων, την ώρα που το αστυνομικό κομμάτι έχει επίσης ενδιαφέρον αν και επισκιάζεται από το ερωτικό (να σημειωθεί η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο μοντάζ της ταινίας από τους Ολιβιέ Ονιό και Τομά Ντονό).

Εκεί που η ταινία χάνει κάπως τον προσανατολισμό της είναι στην φυλακή όπου ο πολιτικός έρχεται σε επαφή με έναν κατάδικο (Φελίξ Μαριτόντ) οπότε το ουσιαστικό δράμα του μπαίνει χωρίς ιδιαίτερο λόγο σε δεύτερη μοίρα.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΑΙΓΛΗ – ΑΕΛΛΩ κ.α.

—————————————————

«Ο πύργος του Downton 2 – Μια νέα εποχή» (Downton Abbey 2, Αγγλία, 2022) του Σάιμον Κέρτις

Κάτω από τον τίτλο της ταινίας «Ο πύργος του Downton 2» διαβάζεις την φράση «Μια νέα εποχή» και πράγματι, αυτή είναι η ψυχή του έργου που με διασκεδαστικό τρόπο συνδέει την είσοδο του κινηματογράφου στην πάμπλουτη, old school οικογένεια Ντάουντον, τα μέλη της οποίας, όπως και το προσωπικό, βοηθούν στην δημιουργία μιας ταινίας που ενώ άρχισε να γυρίζεται βωβή στον πύργο θα πρέπει να ολοκληρωθεί ομιλούσα (η ιστορία τοποθετείται την μεταβατική χρονιά του 1928 όταν ο ήχος γύριζε σελίδα στο σινεμά).

Αυτός είναι ο ένας πόλος της ταινίας και σίγουρα ο πιο «ζουμερός» και ψυχαγωγικός. Ο άλλος αφορά την βίλα που κληρονομεί η Κοντέσα του Γκράντθαμ Βάιολετ Κόουλι (η υπέροχη Μάγκι Σμιθ), για λογαριασμό της οποίας ο γιός της (Χιου Μπόνβιλ) θα πρέπει να ταξιδέψει στη Νότιο Γαλλία και να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες που ίσως, εν τέλει να αφορούν και τον ίδιο.

Πλούσια παραγωγή, υπέροχα σκηνικά, φλεγματικό χιούμορ και άψογοι όλοι οι ηθοποιοί που ασφαλώς γνωρίζουν τους ρόλους τους απ’ έξω κι ανακατωτά λόγω του τηλεοπτικού θριάμβου που προηγείται. Ένα καλοφτιαγμένο κατασκεύασμα το οποίο βέβαια δεν μπορεί να αποβάλλει τον τηλεοπτικό αέρα που εκ των πραγμάτων έχει.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ODEON ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – ΑΕΛΛΩ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – VILLAGE PΕΝΤΗ – ΝΑΝΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ κ.α.

—————————————————

«Doctor Strange in the Multiverse of Madness» (ΗΠΑ, 2022) του Σαμ Ράιμι

Στην τελευταία περιπέτεια του αλλόκοτου ήρωα της Marvel Comics Dr. Strange (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς), ο τελευταίος θα βρεθεί στον πυρήνα ενός πολυσυμπαντικού παραμυθιού, όχι τόσο μαγείας αλλά, όπως ακούμε μαγγανείας – ότι κι αν αυτό σημαίνει. Τα όνειρα και η πραγματικότητα θα προσπαθήσουν ματαίως να συνδυαστούν, η Σκοτεινή Βίβλος, τα ραδιενεργά μαγνητικά αποτυπώματα και οι Illuminati/ Πεφωτισμένοι ματαίως θα προσπαθήσουν να τρυπώσουν πειστικά στο σενάριο και οι μη μυημένοι σε αυτού του τύπου τις ταινίες, θα νιώσουν ότι βρίσκονται εν μέσω «ταξιδιού με παραισθησιογόνα».

Οπως έχω κατ’ επανάληψη σημειώσει αναφερόμενος στις ταινίες της Marvel, πολλά πράγματα δεν βγάζουν νόημα σε θεατές που δεν έχουν ιδιαίτερες επαφές με τον κόσμο της · έναν κόσμο του οποίου αποδέκτες είναι αποκλειστικά οι φαν του. Οι υπόλοιποι μπορούν απλώς να χαζέψουν τα …τερατώδη οπτικοακουστικά εφέ από τα οποία προσωπικά αναρωτιέμαι τι τελικά συγκράτησα; Την παραλίγο ολοκληρωτική καταστροφή του Μανχάταν από ένα τεράστιο χταπόδι ή κάτι σβόλους μπιζελιών που κάνουν βόλτες σε ένα πιάτο;

Βαθμολογία: 1

(προβάλλεται σε περισσότερες από 180 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα)

—————————————————

ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ

Στο ελληνικό ντοκιμαντέρ «Πικροδάφνες» (2022) της Πάολας Ρεβενιώτη, τρεις τραβεστί που ξεκίνησαν την «καριέρα» τους πριν δεκαετίες (ανάμεσά τους και η ίδια) αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους σε μια Συγγρού που έχει τόσο πολύ αλλάξει και που υποθέτω ότι αφορά τόσο λίγους. Στα μεταγλωτισμένα κινούμενα σχέδια «100 % λύκος» των Φιν Έντκουιστ, Άλεξ Στάντερμαν ένας όχι και τόσο συνηθισμένος έφηβος θα δει την ζωή του να αλλάζει όταν «βρίσκει» τον …σκυλίσιο εαυτό του. Τέλος, στο Στούντιο προβάλλεται σε δυο μέρη η κλασική ταινία του σοβιετικού κινηματογράφου «Η νέα φρουρά» («Molodaya gvardiya», 1948) στην οποία ο Σεργκέι Γκερασίμοφ με οδηγό το ομότιτλο μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Φαντέγιεφ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή), υμνεί τον ηρωικό αγώνα της οργάνωσης Νέα Φρουρά του Κρασνοντόν κατά των Γερμανο-φασιστών κατακτητών.