Paul Sobel: Οι τρεις μεγαλύτερες απειλές για τις ελληνικές επιχειρήσεις

Οι αλλεπάλληλες κρίσεις και οι αυξημένοι κίνδυνοι αναδεικνύουν τον σημαντικό ρόλο των τμημάτων εσωτερικού ελέγχου και διαχείρισης ρίσκου των επιχειρήσεων για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους στο σύγχρονο περιβάλλον. Αυτό ήταν το μήνυμα από το 20ο ετήσιο συνέδριο του Ινστιτούτου Εσωτερικών Ελεγκτών Ελλάδας -ΙΑΑ Greece-, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Εκεί συναντήσαμε τον πρόεδρο του διεθνούς οργάνου για τον εσωτερικό έλεγχο των επιχειρήσεων Paul Sobel.

Ως πρόεδρος της παγκόσμιας επιτροπής COSO μάς ανέλυσε τον ρόλο των εσωτερικών ελεγκτών, τους κινδύνους των ελληνικών επιχειρήσεων, τις προκλήσεις, αλλά και τις ευκαιρίες για μεγαλύτερη ανάπτυξη μέσα από τη σωστή ισορροπία μεταξύ θεσμικών πλαισίων (ρύθμιση) και γραφειοκρατίας.

Το διπλό στοίχημα για τις επιχειρήσεις

Πώς μπορούν οι ελεγκτές να συμβάλουν στη μείωση της γραφειοκρατίας, στην αύξηση της διαφάνειας και στη βιώσιμη ανάπτυξη των επιχειρήσεων;

Εστιάζοντας στη βελτίωση της διακυβέρνησης, της διαχείρισης κινδύνων και των συστημάτων ελέγχου, οι εσωτερικοί ελεγκτές μπορούν να εντοπίσουν καταστάσεις στις οποίες υπάρχει γραφειοκρατία και οι οποίες παρεμποδίζουν την ορθή λήψη αποφάσεων. Η κοινή αντίληψη είναι ότι οι εσωτερικοί ελεγκτές επικεντρώνονται κυρίως στους εσωτερικούς ελέγχους, οι οποίοι βοηθούν έναν οργανισμό να προστατεύσει την υπάρχουσα αξία.

Ωστόσο, οι σύγχρονοι εσωτερικοί ελεγκτές διαθέτουν μοναδική εμπειρία και δεξιότητες που μπορούν επίσης να βοηθήσουν έναν οργανισμό να δημιουργήσει μελλοντική αξία, μέσα από τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Ποιος είναι ο σημαντικότερος κίνδυνος για τις ελληνικές επιχειρήσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα;

Αν και δεν είναι μοναδικό για τις ελληνικές εταιρείες, πιστεύω ότι οι μεγαλύτεροι σημερινοί κίνδυνοι είναι:

Πρώτον, η αντιμετώπιση της παγκόσμιας πολιτικής αστάθειας, η οποία μπορεί να υπονομεύσει τις οικονομίες και την παγκόσμια εμπιστοσύνη.

Δεύτερον, τα γεγονότα στον κυβερνοχώρο που μπορεί να εκθέσουν εμπιστευτικά δεδομένα πληροφοριών και να υπονομεύσουν «πνευματικό κεφάλαιο» και περιουσιακά στοιχεία.

Τρίτον, οι κίνδυνοι της κλιματικής αλλαγής μπορεί να φαίνεται ότι βρίσκονται πολύ μακριά στο μέλλον, αλλά ήδη βλέπουμε τον αντίκτυπο του μεταβαλλόμενου κλίματος στις προμήθειες νερού και στις πηγές τροφίμων. Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις πρέπει να συνεργαστούν για να εντοπίσουν μακροπρόθεσμες λύσεις και να αρχίσουν να επενδύουν σήμερα σε αυτές τις λύσεις.

Θεωρείται η Ευρωπαϊκή Ενωση περισσότερο ρυθμιζόμενη από τις ΗΠΑ; Δημιουργεί αυτό ανταγωνιστικά εμπόδια για τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις της ΕΕ;

Η ρύθμιση αποτελεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της προσπάθειας να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των πολιτών και της διατήρησης μιας ζωντανής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Από πολλές απόψεις πιστεύω ότι η ΕΕ κάνει καλύτερη δουλειά στο να εστιάζει στις ανάγκες των πολιτών της από ό,τι οι ΗΠΑ, αλλά εις βάρος μιας ισχυρής, βιώσιμης οικονομίας.

Ετσι, η πρόκληση για την ΕΕ είναι να επικεντρωθεί σε ρυθμίσεις που βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών της, διατηρώντας παράλληλα την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα. Αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά οι πολίτες στις χώρες της ΕΕ πρέπει να υπενθυμίζουν συνεχώς σε αυτούς που εκλέγουν τη σημασία της εξισορρόπησης αυτών των δύο στόχων.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»