Γερμανία: Ο πολιτικός κατακερματισμός είναι «τρομακτικά παρόμοιος» με τη δεκαετία του ’30

Το πολιτικό τοπίο της Γερμανίας είναι «τρομακτικά παρόμοιο» με τη δεκαετία του 1930, προειδοποιεί μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων της χώρας, καθώς οι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν τα κυρίαρχα κόμματα και συρρέουν σε περιθωριακά και ριζοσπαστικά κινήματα.

Σε ανάλυση του Ινστιτούτου Forsa, την οποία παραθέτουν οι Financial Times, αναφέρεται ότι ενώ οι σύγχρονοι γερμανικοί συνταγματικοί κανόνες εγγυώνται κάποιο βαθμό σταθερότητας στη σύνθεση του κοινοβουλίου, συγκαλύπτουν μια αυξανόμενη κατάσταση πολιτικού διχασμού στη χώρα.

Χωρίς ένα όριο 5% για τα κόμματα που θα εισέλθουν στην Bundestag, οι εκλογές θα παρήγαγαν ένα κοινοβούλιο που θα ήταν εξίσου πολιτικά παράλυτο όπως ήταν τις παραμονές της κατάληψης της εξουσίας από τους Ναζί. «Με όλη τη δέουσα προσοχή που δίνεται στις συγκρίσεις με τη Βαϊμάρη, η έκταση του κατακερματισμού του σημερινού γερμανικού κομματικού τοπίου μοιάζει τρομακτικά με τον κατακερματισμό στις εκλογές του Ράιχσταγκ [τη δεκαετία] του 1930», έγραψε η Forsa.

Εκστρατεία υπέρ του… Dexit υπόσχεται η ακροδεξιά AfD εάν πάρει την κυβερνητική εξουσία

Το σύγχρονο σύνταγμα της Γερμανίας περιέχει τη ρήτρα του 5% ως άμεσο μάθημα από την κρίση της εποχής της Βαϊμάρης ως μια δικλείδα ασφαλείας έναντι της επανάληψης μιας τέτοιας πολιτικής κρίσης.

Εάν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο όριο, οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις της Forsa, δείχνουν μία Bundestag εννέα κομμάτων, και αρκετών ανεξάρτητων βουλευτών.

Το 1930, όταν οι Ναζί πέτυχαν την πρώτη τους εκλογική επιτυχία, 11 κόμματα μπήκαν στο κοινοβούλιο. Οι Ναζί συνέχισαν να καταλαμβάνουν την εξουσία στις αρχές του 1933 μετά από δύο χρόνια πολιτικού αδιεξόδου και αυξανόμενης κοινωνικο-οικονομικής πίεσης.

Σύμφωνα με το Forsa, σχεδόν ένας στους πέντε Γερμανούς λέει ότι θα ψηφίσει τώρα για ένα περιθωριακό κόμμα, σε σύγκριση με έναν στους οκτώ στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021.

Νέα κόμματα

Τους τελευταίους μήνες έχουν δημιουργηθεί πολλά νέα κόμματα, όπως η Συμμαχία Sahra Wagenknecht , μια ομάδα που αποσχίσθηκε από το αριστερό κόμμα Linke, και η Ένωση Αξιών – της οποίας ο αρχηγός Hans-Georg Maassen κατηγορείται για εξτρεμισμό — ως αποσχισμένος από τους Χριστιανοδημοκράτες. Μαζί με ακόμη μικρότερες ομάδες όπως το Κόμμα των Πειρατών, οι Γκρίζοι Πάνθηρες και το Κόμμα των Ανθρωπιστών, αυξάνουν σταθερά τη δύναμή τους.

Το αυξανόμενο μερίδιό τους στις ψήφους έρχεται παράλληλα με την επιτυχία της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία, η οποία έχει εδραιώσει τη θέση της στην πολιτική σκηνή, παρόλο που την αντιμετωπίζουν ως παρία άλλοι εκλεγμένοι πολιτικοί.

Το AfD κέρδισε λίγο περισσότερο από το 10% των ψήφων το 2021, αλλά επί του παρόντος βρίσκεται στο 17% και έφτασε στο 22% μόλις πριν από δύο μήνες, πριν συγκλονιστεί από ένα πολιτικό σκάνδαλο.

Μαζικές διαδηλώσεις κατά του AfD πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη Γερμανία τις τελευταίες εβδομάδες μετά από μια αμφιλεγόμενη συνάντηση μεταξύ στελεχών του κόμματος και εθνικιστών, στην οποία συζητήθηκαν οι μαζικές απελάσεις.

Παρά τις αντιδράσεις, η βασική βάση υποστήριξης του AfD παραμένει ισχυρή — ιδιαίτερα στα κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας, όπου περισσότεροι από ένας στους τρεις εξακολουθούν να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν υπέρ του κόμματος.

Περιφερειακές μάχες

Στις επικείμενες πολιτειακές εκλογές στο Βραδεμβούργο, τη Σαξονία και τη Θουριγγία αυτό το φθινόπωρο, το κόμμα αναμένεται να έρθει πρώτο, θέτοντας το σε θέση να ηγηθεί μιας περιφερειακής κυβέρνησης.

«Λόγω της δυσαρέσκειας με την ισχύουσα ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία πιθανότατα θα συνεχιστεί μέχρι το 2025, ο κατακερματισμός του γερμανικού κομματικού συστήματος είναι πιθανό να συνεχιστεί», ανέφερε η Forsa στην ανάλυσή της.

Τα τρία κόμματα του συνασπισμού του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς – οι δικοί του Σοσιαλδημοκράτες, μαζί με τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες – υποστηρίζονται από μόλις το 34% των ψηφοφόρων επί του παρόντος, σημείωσε η δημοσκοπική εταιρεία.

Μια σειρά αλληλένδετων κρίσεων – που κυμαίνονται από την υποτονική οικονομική ανάπτυξη έως μια συνταγματική κρίση σχετικά με τις κρατικές δαπάνες – έχουν τροφοδοτήσει τη δυσαρέσκεια με το Βερολίνο και δεν δείχνουν σημάδια επίλυσης.