Η Κλιματική Αλλαγή… χτυπά την πόρτα του Ερντογάν

Στους 58 έχει ανέβει ο θλιβερός απολογισμός των νεκρών από τις πλημμύρες που έπληξαν πολλές τουρκικές πόλεις στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Ανείπωτη είναι η καταστροφή και των εκτεταμένων πυρκαγιών που «σάρωσαν» τα νότια της χώρας και τα παράλια, με τις αρχές να μιλούν για άνευ προηγουμένου κατάσταση σε συνθήκες ακραίου καύσωνα.

Η αγανάκτηση των κατοίκων κατά της κυβέρνησης είναι εύλογη, παρά την προσπάθεια της να ρίξει την ευθύνη, ειδικά για τις φωτιές σε εμπρηστές και ξένες δυνάμεις. Όμως, πέρα από την συζήτηση που έχει ανοίξει για το επιχειρησιακό κομμάτι, την αντίδραση και ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, αναπόφευκτα μετά και το δεύτερο πλήγμα από τις πλημμύρες στην κοινωνία και τα μέσα ενημέρωσης έχει αναβαθμιστεί και το θέμα της Κλιματικής Αλλαγής. Άλλωστε, αν η Κλιματική Αλλαγή έχει σημαντικό βάρος ευθύνης για τα ολοένα αυξανόμενα ακραία φαινόμενα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, και η Μεσόγειος ευρύτερα, ποια είναι η θέση της Άγκυρας και τι κάνει γι’αυτό;

Η απάντηση, δυστυχώς για τον σουλτάνο, δεν είναι διόλου κολακευτική, εντείνοντας την πίεση που δέχεται. «Τώρα θα αλλάξουν άποψη, διότι θα αναγκαστούν να το κάνουν» τονίζει επικριτικά ο διευθυντής του ερευνητικού Κέντρου Κλιματικής Αλλαγής στο πανεπιστήμιο Bogazici της Κωνσταντινούπολης. Λεβέντ Κουρνάζ.

Η Τουρκία, όπως συνειδητοποίησε εσχάτως και η εγχώρια κοινή γνώμη, είναι η μία από τις μόλις έξι χώρες του ΟΟΣΑ που έχουν αρνηθεί να επικυρώσουν τη Συνθήκη του Παρισιού για το Κλίμα, στον πυρήνα της οποίας υπάρχει η παγκόσμια δέσμευση για τη μείωση των ρύπων ώστε να ανακοπεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας.

Η απόφαση της Άγκυρας επισήμως έχει να κάνει με τη δυσφορία της επειδή -άδικα, όπως ισχυρίζεται- μπήκε στην κατηγορία των «ανεπτυγμένων οικονομιών», κάτι που σύμφωνα με τα πρωτόκολλα της Συνθήκης της αφαιρεί το δικαίωμα να διεκδικήσει σημαντική χρηματοδότηση για την μείωση των ρύπων, όπως αυτή που έχουν λάβει χώρες όπως η Βραζιλία, η Κίνα και η Σαουδική Αραβία. Έτσι, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ξεκαθαρίσει πως δεν θα υπογράψει τη Συνθήκη, αν δεν αλλάξουν κατηγορία στην Τουρκία.

Αντ’ αυτού υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έχει προωθήσει τα δικά της σχέδια δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής, με στόχο την μείωση των ρύπων κατά τουλάχιστον 21% μέχρι το 2030, στο πλαίσιο του οποίου θα προωθηθούν project πράσινης ενέργειας. Όμως, ακτιβιστές επισημαίνουν πως ο στόχος αυτός είναι ανεπαρκής και πως τα βήματα προόδου είναι με… ρυθμό χελώνας.

Σύμφωνα με το Climate Transparency, το 87% της ενέργειας της χώρας, το 2018, βασιζόταν σε ορυκτά καύσιμα και μέσα στην τελευταία τριετία το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί ελάχιστα.

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή βάση δεδομένων εκπομπών ρύπων του Global Atmospheric Research, το 2019, η Τουρκία ευθυνόταν για το 1,9% των παγκόσμιων ρύπων άνθρακα. Το ποσοστό αυτό παραμένει σχεδόν το ίδιο, παρά και τη μείωση της παραγωγής κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς η χώρα και η τουρκική κυβέρνηση εξακολουθεί να επενδύει σε έργα ορυχείων και λιγνίτη.

«Πρέπει να ξεκινήσουμε να προετοιμάζουμε τη χώρα μας για νέες κρίσεις που θα προέλθουν από την κλιματική αλλαγή. Η χώρα μας είναι στο μέσον της κλιματικής κρίσης και της κρίσης στα αποθέματα νερού» σχολίασε χαρακτηριστικά ο ηγέτης της αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, πιέζοντας τον Ερντογάν για ένα νέο εθνικό σχέδιο δράσης, μετά και τις τελευταίες καταστροφές.

Σύμφωνα με Τούρκους επιστήμονες, οι νότιες επαρχίες της χώρας αναμένεται μέχρι το 2100 να έχουν κλιματικές συνθήκες ανάλογες με το Κάιρο και τη Βασόρα του Ιράκ, ήτοι δηλαδή συνθήκες ερήμου, κάτι για το οποίο ειδικά τα τουριστικά παράλια θα πρέπει να προετοιμαστούν. Την φετινή άνοιξη, τα στοιχεία έδειξαν ότι η μέση θερμοκρασία ήταν κατά 1,2 βαθμούς πάνω από τον μέσο όρο της χρονικής περίοδου από το 1981 έως το 2010 και δυστυχώς το θερμόμετρο θα συνεχίσει να ανεβαίνει…