Γαλλία: Ο κίνδυνος της «τραμποποίησης» και οι απειλές για το σύγχρονο δυτικό μοντέλο

Πριν δούμε τους κινδύνους «τραμποποίησης» της Γαλλίας αν εκλεγεί η Λεπέν προκύπτουν από το εκλογικό αποτέλεσμα τρία αβίαστα συμπεράσματα:

• Οι Γάλλοι πολίτες είναι βαθιά διαιρεμένοι και εκφράζονται σε τρεις βασικούς πολιτικούς σχηματισμούς: Την συντηρητική- άκρα δεξιά, μέσω της Μαρί Λεπέν, την κεντροδεξιά μέσω του Μακρόν και την Αριστερά μέσω του Μελανσόν. Αν και το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ Λεπέν και Μελανσόν είναι αβυσσαλέο εντούτοις έχουν ως κοινό τον ευρωσκεπτικισμό και την αντίθεση τους στην παγκοσμιοποίηση.

Ο Μακρόν έλαβε 27,6%, η Λεπέν 23,4% και ο Μελανσόν 22%.

• Τα παραδοσιακά – παλιά κόμματα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής εξαϋλώθηκαν: Οι σοσιαλιστές – το κόμμα του προέδρου Ολάντ – που εκπροσωπήθηκε από την Δήμαρχο των Παρισίων Hidalgo έλαβε μόλις 1,7%, οι Ρεπουμπλικάνοι του Σιράκ μέσω της Pécresse 4,8%, ακόμη και οι Πράσινοι έλαβαν κάτω από 5% (4,6%).
• Η άκρα Δεξιά -Λεπέν και Ζεμμούρ (7,%)- αύξησε το ποσοστό της και ξεπέρασε το 30%.

Το γεγονός ότι ο Μακρόν ίδρυσε δικό του κόμμα πριν από λίγα χρόνια και εξελέγη πρόεδρος συνδυαστικά με την κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων δείχνει ότι το γαλλικό πολιτικό τοπίο δεν έχει σταθεροποιηθεί.

Η ουσία είναι ότι υπάρχει διάρρηξη των σχέσεων των πολιτικών ελίτ με τους ψηφοφόρους τους. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το 54% των Γάλλων είχε ψηφίσει εναντίον του Ευρωσυντάγματος. Η ψήφος στη Λεπέν, τον Ζεμμούρ και τον Μελανσόν, που θεωρείται αντισυστημική ξεπέρασε το 51%.

Η Λεπέν «ξεπλύθηκε» στα μάτια των γάλλων ψηφοφόρων από τις πιο ακραίες θέσεις που διετύπωσε ο Ζεμούρ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η ριζοσπαστικοποίηση δεν αποτελεί την κύρια επιλογή της.

Η Λεπέν είναι εναντίον της ανοικτής Γαλλίας, είναι ισλαμοφοβική, έχει ρατσιστικές καταβολές είναι local και όχι global. Η Λεπέν «φλερτάρει» με τον Πούτιν, όπως και ο Τραμπ.

Ουσιαστικά, τουλάχιστον ανήκει στους ευρωσκεπτικιστές, αν όχι στους πολέμιους της Ε.Ε.

Eίναι ένα κακέκτυπο του Τραμπ και έτσι αν εκλεγεί οι ακρογωνιαίοι λίθοι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα υποστούν σοβαρές πιέσεις, αν όχι ρωγμές και μετατοπίσεις.

Ο Μακρόν έχει το πλεονέκτημα αλλά όχι τη βεβαιότητα της εκλογής όπως στις προηγούμενες εκλογές του 2017 όπως έλαβε 66% με αντίπαλο τη Λεπέν στο β’ γύρο.

Ο κρίσιμος παράγοντας είναι οι ψηφοφόροι του Μελανσόν, ο οποίος μπορεί να δήλωσε ότι καμία ψήφος δεν πρέπει να πάει στη Λεπέν αλλά δεν στήριξε ανοικτά τον Μακρόν, όπως οι υπόλοιποι υποψήφιοι των μικρότερων κομμάτων. Έτσι, σύμφωνα με προβλέψεις μετά τον πρώτο γύρο ένας στους τρεις ψηφοφόρους του επιλέγει Μακρόν, ένας στους τρεις Λεπέν και ένας στους τρεις αποχή.

Οι προβλέψεις δείχνουν με βάση τις τοποθετήσεις των ψηφοφόρων για το β’ γύρο πως ο Μακρόν φθάνει 41% και η Λεπέν 36,5%.

Όμως, η Λεπέν έχει δεξαμενή που επεκτείνεται πέραν της άκρας δεξιάς.

Μπορεί ο Μακρόν να έχει το πλεονέκτημα, αλλά η στατιστική είναι εναντίον του. Από το 2002 και μετά κανένας Γάλλος πρόεδρος δεν έχει επανεκλεγεί.

Πολλοί μιλούν για αμφίρροπη μάχη το αποτέλεσμα της οποίας εάν εκλεγεί η Λεπέν θα προκαλέσει σεισμικές αλλαγές στο παγκόσμιο οικοδόμημα.

Θα «φωλιάσει», ένας Τραμπ στην καρδιά της ΕΕ που μαζί με τον Όρμπαν και λοιπούς ομοϊδεάτες τους θα προκαλέσουν το λιγότερο παραλυτικές συμπεριφορές. Πέραν της εγκατάλειψης του τρίπτυχου του Διαφωτισμού, της  δημοκρατικής, ανοικτής, πολυπολιτισμικής ελεύθερης, ευρωπαϊκής Γαλλίας, μεγάλος νικητής θα είναι ο Πούτιν και η δικαίωση της εισβολής της Ρωσίας.