Η επανάληψη του έργου Μακρόν εναντίον Λε Πεν αποκαλύπτει έναν βαθύτερο διχασμό στη γαλλική κοινωνία

Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία μοιάζουν σαν μια επανάληψη του έργου που είδαμε πριν από πέντε χρόνια. Ωστόσο, ο πρώτος γύρος της Κυριακής, ο οποίος είδε τον νυν Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να αποκρούει μια άνοδο της τελευταίας στιγμής της ακροδεξιάς ανταγωνίστριας του Μαρίν Λεπέν, αποκάλυψε μια χώρα που είναι πιο πολωμένη από πριν. Όποιος «αλώσει» το Μέγαρο των Ηλυσίων θα δυσκολευτεί να κυβερνήσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Οι πρώτες εκτιμήσεις έδωσαν στον Μακρόν περίπου 28% των ψήφων, τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες από το 2017. Αλλά και η Λεπέν αναβαθμίστηκε, κερδίζοντας την υποστήριξη των 24%, έναντι 21% τότε. Ο υποψήφιος της άκρας αριστεράς Ζαν-Λικ Μελενσόν έλαβε λίγο περισσότερο από 20%, λίγο παραπάνω από ό,τι πριν από πέντε χρόνια.

Τέτοια παρόμοια αποτελέσματα για τους ίδιους τρεις υποψηφίους πέντε χρόνια αφότου ο κόσμος βίωσε παγκόσμια πανδημία, μεγάλες οικονομικές αναταραχές και πόλεμο στην Ευρώπη μπορεί να φαίνονται σαν ένδειξη της προτίμησης των Γάλλων για συνέχεια με σύνεση. Αλλά στην πραγματικότητα η Γαλλία έχει μεταμορφωθεί σε μια χώρα βαθιά διχασμένη μεταξύ ενός μετριοπαθούς κεντρισμού που ενσαρκώνεται από τον αντιδημοφιλή Μακρόν και του συνδυασμού ακροδεξιού και ακροαριστερού λαϊκισμού που υπερασπίζεται από τους δύο κύριους εκλογικούς αντιπάλους του.

Περισσότερο από το ένα τρίτο των Γάλλων ψηφοφόρων πήγε στην άκρα δεξιά, εάν οι ψήφοι της Λεπέν προστεθούν σε αυτές δύο άλλων υποψηφίων σε αυτό το άκρο του πολιτικού φάσματος. Πάνω από το 20% πήγε στην άκρα αριστερά. Και τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν στη δημόσια ζωή της Γαλλίας τις έξι δεκαετίες πριν ο Μακρόν γίνει πρόεδρος –η κυρίαρχη τάση των συντηρητικών και το Σοσιαλιστικό κόμμα– δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν αθροιστικά το 7% των ψήφων.

Μπορεί να βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεκτονική αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της Γαλλίας. Η πλατφόρμα της Λεπέν αφορούσε το κύριο θέμα της, την καταπολέμηση της μετανάστευσης, και έχει από καιρό εγκαταλείψει την ιδέα της να αποχωρήσει η Γαλλία από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τουλάχιστον από το ευρώ. Αντίθετα, εστίασε στις οικονομικές δυσκολίες που προκάλεσε η πανδημία και ο υψηλός πληθωρισμός. Αλλά το πρόγραμμά της είναι ένας «αχταρμάς» εμμονών με τον παρεμβατισμό και τον οικονομικό εθνικισμό που θα την απομακρύνει σταδιακά από την ευρωπαϊκή συναίνεση.

Ο Μακρόν, από την άλλη πλευρά, θα δυσκολευτεί, εάν εκλεγεί, να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που πιστεύει ότι χρειάζεται η Γαλλία, περί των οποίων έχει ξεχάσει να ρωτήσει τους Γάλλους. Μπορεί να κερδίσει μια δεύτερη θητεία μόνο επειδή πολλοί ψηφοφόροι αν και δεν τον συμπαθούν βρίσκουν τη Λεπέν απεχθή. Αυτό δύσκολα μπορεί να είναι μια ισχυρή εντολή για αλλαγή.

REUTERS BREAKINGVIEWS