Ο παλαιός κανόνας ήταν ότι από την πολιτική πρέπει να αποχωρήσεις φτωχότερος σε σχέση με αυτό που ήσουν πριν αποφασίσεις να ασχοληθείς ενεργά.
Και ήταν ένας κανόνας που είχε τη λογική του, καθώς παρέπεμπε στην αναγκαία ακεραιότητα που πρέπει να έχουν οι πολιτικοί για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους με στοιχειώδη αξιοπιστία.
Και θα ήταν άδικο εάν δεν επισημαίναμε ότι πολλοί πολιτικοί αυτόν τον κανόνα τον υπηρέτησαν.
Όμως, την ίδια στιγμή ο πειρασμός της διαφθοράς είναι πολύ πιο ισχυρός παρά ποτέ.
Διαβάστε επίσης – Όταν πίσω από την εικόνα καραδοκεί η διαφθορά
Οι λόγοι είναι προφανείς: γύρω από πολιτικές αποφάσεις παίζονται τεράστια συμφέροντα. Συχνά μάλιστα γύρω από λεπτομέρειες ρυθμίσεων και κανονισμών, που ενίοτε δεν απασχολούν τη δημοσιότητα.
Όμως, γιατί μπορεί σήμερα πολιτικοί να θέλουν να παραβιάσουν τις «κόκκινες γραμμές» που επιβάλλει μια στοιχειώδης πολιτική ηθική;
Πιστεύω ότι οι λόγοι έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον τρόπο που εξελίσσονται οι δημοκρατίες και τα πολιτικά συστήματα.
Έχουμε αφήσει πίσω μας, δυστυχώς, την εποχή των μεγάλων πρωτοβουλιών, των οραμάτων, των πολιτικών σχεδίων.
Τα περισσότερα κόμματα απλώς προτείνουν παραλλαγές διαχείρισης του υπάρχοντος.
Δηλαδή, διαχείρισης ενός επιθετικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που θεωρεί ότι όλα τα ζητήματα τα λύνει η αγορά.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου τελικά όλα αγοράζονται και πωλούνται, το έδαφος για «επενδύσεις» και σε πολιτικούς είναι πολύ πιο ευνοϊκό.
Και από τις δύο πλευρές της συναλλαγής.
Έπειτα είναι ο τρόπος που προβάλλεται η ενασχόληση με την πολιτική.
Σε μεγάλο βαθμό δεν θεωρείται πια μια «υπαρξιακή» επιλογή, που απαιτεί τη θυσία άλλων φιλοδοξιών.
Για αρκετούς πολιτικούς, ιδίως νεότερους, είναι ακόμη μια παραλλαγή «καριέρας». Και γι’ αυτό θεωρούν ότι πρέπει να ανταμειφθούν αναλόγως.
Προσθέστε στην εξίσωση το κόστος των προεκλογικών εκστρατειών και έχετε μια εικόνα της κατάστασης.
Γι’ αυτόν τον λόγο και πρέπει να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα, αλλά να σκεφτούμε τι μπορεί να γίνει.
Και δεν εννοώ όλο το κλασικό συνταγολόγιο για διαφάνεια, δεοντολογία, κανόνες κ.λπ.
Μιλώ για το ουσιώδες.
Και αυτό είναι ότι για να σταματήσουν κάποιοι πολιτικοί να αντιμετωπίζουν την πολιτική ως «μπίζνα», θα πρέπει όντως η πολιτική να μην παραπέμπει σε «μπίζνα», δηλαδή σε διαχείριση συμφερόντων.
Ή θα επιστρέψουν τα σχέδια, τα προγράμματα, οι ιδεολογίες, ή απλώς θα μετράμε πτώσεις από τα σύννεφα.
Latest News
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό