Η Ρόδος φλέγεται, ζητούνται Ελπίς και απόδοση ευθυνών

Κάποιες φορές τα λόγια περιττεύουν. Ειδικά όταν οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.

Όπως στην περίπτωση της Ρόδου, όπου η φωτιά που καίει στο νησί για έκτη συνεχόμενη ημέρα (!) έχει προκαλέσει ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Την οποία οι κάτοικοι θα πληρώνουν ακριβά για πολλά χρόνια.

Η αποκατάσταση του δασικού οικοσυστήματος άλλωστε θα πάρει τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.

Η οργή της τοπικής κοινωνίας για τον τρόπο δράσης του κρατικού μηχανισμού -όσο και αν δεν αποτυπώνεται στους τηλεοπτικούς δέκτες- ξεχειλίζει.

Και μεγαλώνει ώρα με την ώρα όσο οι ντόπιοι συνειδητοποιούν το μέγεθος της καταστροφής. (χρειάστηκε να εκκενωθεί μέχρι και η Λίνδος!!!).

Κάποιοι μιλούν για λάθος συντονισμό και ελλιπή προετοιμασία από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, όταν το σύμπαν ολόκληρο βοούσε για υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς.

Άλλοι στρέφουν τα πυρά τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία όπως καταγγέλλουν έλαμψε δια της απουσίας της…

Ανεξάρτητα ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, το σίγουρο είναι πως το αποκαλούμενο και σμαραγδένιο νησί… έγινε στάχτη.

Και η Πολιτεία οφείλει να ξεκινήσει να αναζητά ευθύνες, εδώ και τώρα. Όσο και αν κάποιοι θεωρούν ότι είναι ακόμη νωρίς.

Πράγματι, η κλιματική αλλαγή έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που τις συνέπειες καλούμαστε σήμερα να διαχειριστούμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Προσοχή όμως. Η κλιματική κρίση δεν μπορεί να γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Στο όνομά της δεν πρέπει επ’ ουδενί να κρύψουμε πιθανές ολιγωρίες και την εγκληματική ανεπάρκεια κάποιων κάτω από το χαλί….

Καλό είναι επιτέλους το πάθημα να γίνει μάθημα… Για μια φορά ας κάνουμε τη διαφορά.