Περιφερειάρχες…

Εκτιμώ πως δεν έχει αναλυθεί σωστά και σε βάθος η διαίρεση της χώρας σε διοικητικές περιφέρειες και ο σωστός καταμερισμός αρμοδιοτήτων στους εκλεγμένους επικεφαλής τους. Με βάση όσα μέχρι σήμερα ισχύουν τα αφεντικά των περιφερειών έχουν πολύ λιγότερες εξουσίες από τους δημάρχους και σαφώς υποδεέστερες των αρμοδίων υπουργών / υφυπουργών και των εκπροσώπων τους (γραμματείς Περιφέρειας).

Στην πραγματικότητα οι περιφερειάρχες, επενδυμένοι με τη νομιμοποίηση της λαϊκής ψήφου, θα έπρεπε να χειρίζονται σχεδόν όλα τα θέματα καθημερινότητας των πολιτών. Και να αφήνουν στην κεντρική κυβέρνηση μόνο τα υψηλά ζητήματα πολιτικής και αλλαγής πολιτικο-ιδεολογικού προσανατολισμού. Ο περιφερειάρχης Αττικής λ.χ. δεν θα πρέπει απλά να διαχειρίζεται χρήματα που του διαθέτει η κεντρική κυβέρνηση, να κάνει τις κατανομές στους δήμους και να εγκρίνει κάποια έργα. Εχοντας την ευθύνη για τις τύχες της μεγαλύτερης συγκέντρωσης πολιτών στη χώρα οφείλει να αποφασίζει τελεσίδικα για τα περισσότερα ζητήματα της καθημερινότητάς τους και για την πορεία της ζωής τους.

Στην περίπτωση μάλιστα της εκλογής του έμπειρου Νίκου Χαρδαλιά στη θέση αυτή, τα δεδομένα προσθέτουν κάποιες νέες πραγματικότητες. Με εμπειρία από την Τοπική Αυτοδιοίκηση (για χρόνια δήμαρχος Βύρωνα) ο Νίκος Χαρδαλιάς έχει δείξει και ως υπεύθυνος πολιτικής προστασίας (αντιμετώπιση κορωνοϊού, πυρκαγιών και πλημμυρών) πως μπορεί να χειρισθεί με επιτυχία πολυσύνθετες και πολυεπίπεδες κρίσεις. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως επί των ημερών του ο ρόλος του περιφερειάρχη θα πρέπει να αποκτήσει διευρυμένο περιεχόμενο. Σαν ξεκίνημα, μεγάλο μέρος της μέσης εκπαίδευσης (σχολικά προγράμματα με συμμετοχή οργανώσεων γονέων και κηδεμόνων) θα πρέπει να περάσουν στην ευθύνη των περιφερειών.

Κάτι ανάλογο θα πρέπει να γίνει στον τομέα της διαχείρισης και οικονομικής αυτοτέλειας όλων των σχολικών μονάδων αλλά και των νοσοκομείων. Οπως γίνεται λ.χ. στην Ιταλία, οι περιφέρειες έχουν τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζουν για τον εφοδιασμό των γονέων με κουπόνια, σε αναλογία με τον φόρο που πληρώνουν, ώστε να διαλέγουν δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία και ποια νοσοκομεία να χρηματοδοτηθούν. Με τον τρόπο αυτό οι περιφέρεις θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη διαχείριση της καθημερινότητας και στη διαφορά που θα μπορέσουν να κάνουν σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι περιφέρειες θα καταστούν αυτόνομες πολιτικές / διοικητικές μονάδες ικανές να διαμορφώνουν δική τους πολιτική με ιδιαίτερα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Αυτό θα δώσει και νόημα στις σχετικές εκλογικές αναμετρήσεις. Ούτως ώστε οι πολιτικές των περιφερειαρχών να προσδώσουν ιδιαίτερο πολιτικό περιεχόμενο και σφραγίδα στον ρόλο τους αλλά και στην εν γένει παρουσία τους στον πολιτικό στίβο. Με την ευκαιρία της υποψηφιότητας του Νίκου Χαρδαλιά στην Αττική μια τέτοια καινούργια εκκίνηση μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και να δώσει μια καινούργια σφραγίδα στη μεταρρυθμιστική ορμή του φιλελεύθερου χώρου.