Η ζοφερή πραγματικότητα

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Οσοι παγιδεύτηκαν από το καλό κλίμα στην προ δύο εβδομάδων συνάντηση μετά γεύματος του Πρωθυπουργού Κυριάκου με τον πρόεδρο Ερντογάν και πίστεψαν ότι τελειώνουν τα έργα στο Αιγαίο με τα τουρκικά αεροπλάνα και τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, φαντάζομαι ότι επανήλθαν στη ζοφερή πραγματικότητα έπειτα από λίγες ημέρες. Οι υπερπτήσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, αν και λιγότερες επί του παρόντος σε αριθμό και σε «ποιότητα» προκλήσεων. Αλλά συνεχίζονται. Και θα συνεχιστούν, επ΄αυτού να μην έχουμε καμία αυταπάτη. Για τους Τούρκους δεν είναι απλά ζωτικός λόγος να το κάνουν, είναι και μια έμπρακτη απόδειξη ότι ανεξάρτητα από το τι λέμε στα τραπέζια η στόχευσή μας είναι σταθερή και μόνιμη – να αμφισβητηθεί η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο…

Κάνω τον πρόλογο διότι ορισμένοι στην Αθήνα έχουν αρχίσει να επενδύουν πολλά σε εκείνο το γεύμα με θέα τον αγαπημένο Βόσπορο. Τόσο πολλά δε, που είναι απαραίτητο κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι υπάρχει πίσω μας ένα παρελθόν στις σχέσεις των δύο χωρών, το οποίο δεν επιτρέπει – αν και θα έπρεπε… – μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας…

Τέσσερα αγκάθια

Επιπρόσθετα, θα ήθελα να αναφέρω ότι ύστερα από ενδελεχές ρεπορτάζ στις πηγές είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι κατά τη συνάντηση των δύο ανδρών ο πρόεδρος Ερντογάν έθεσε και τα τέσσερα, μείζονος σημασίας για την Τουρκία, ζητήματα στον έλληνα Πρωθυπουργό. Τα απαριθμώ ένα προς ένα, όχι κατ’ ανάγκην με τη σειρά που τέθηκαν: Αιγαίο, Κυπριακό, ΑΟΖ, μειονότητα. Κατά τις πηγές μου, σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, τέθηκε το θέμα με την (πιθανή) επέκταση των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων στα 12 μίλια, αλλά ο τούρκος πρόεδρος δεν έθεσε – καθόλου δε – το θέμα της λεγόμενης αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Για τις ΑΟΖ, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο, και τα κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί δεσμεύτηκα να μην αναφέρω τίποτε. Θα αναφέρω απλώς ότι όλο το θέμα αναλύθηκε επισταμένως υπό το φως των δυσοίωνων, για τα ενεργειακά, εξελίξεων και για τις δύο χώρες, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, και τονίστηκε επιτακτικά ότι πρέπει να βρεθεί μια ανεκτή και για τις δύο χώρες «διέξοδος» στο πρόβλημα, ώστε να μην πληγούν από τις επιπτώσεις. Οσον αφορά δε τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, ο πρόεδρος Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία λαμβάνει πληροφορίες για εξακολουθητική δυσμενή αντιμετώπισή της από την ελληνική πολιτεία και ζήτησε να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα που θα βελτίωναν την κατάστασή της.

Μη με ρωτήσετε ποιες ήταν οι θέσεις του Πρωθυπουργού επί όλων αυτών που έθεσε ο πρόεδρος Ερντογάν – είναι γνωστές. Δεν αναγνωρίζουμε τίποτε πέραν της αναγκαιότητας να εξευρεθεί κοινώς αποδεκτή λύση στο θέμα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε απόπειρα αναθεωρητισμού της υφιστάμενης κατάστασης στην περιοχή. Και πρέπει να αρθούν τα casus belli, τα οποία ναρκοθετούν οποιαδήποτε προσπάθεια για την ειρηνική συνύπαρξη των δύο χωρών.

Δεν μπορώ να πω ότι βρήκα πολύ αισιόδοξες για τη συνέχεια επί των ελληνοτουρκικών τις πηγές μου – με αυτό θα κλείσω…

Σιωπητήριο

Πέφτει σιγά σιγά η σκόνη που είχε σηκωθεί το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή τις φημολογούμενες αλλαγές στον εκλογικό νόμο, επί τη βάσει του οποίου θα πραγματοποιηθούν οι μεθεπόμενες εθνικές εκλογές. Από τη στιγμή που εκ των πραγμάτων απομακρύνεται το ενδεχόμενο άμεσων εκλογών (εντός του Μαΐου), λόγω κυρίως της παράτασης του πολέμου στην Ουκρανία, το Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε να κηρύξει σιωπητήριο στα στελέχη του, υπουργούς και κομματικά στελέχη, προκειμένου να μη δίνεται βήμα στην αντιπολίτευση να σπεκουλάρει επί της βασικής αλλαγής, που (θα) είναι η πρόσθεση άλλων 10 εδρών στο bonus του πρώτου κόμματος. Θα γίνουν δηλαδή από 40, 50.

Θεωρώ λογική την προσπάθεια να σταματήσει η σχετική συζήτηση. Διότι πρώτον αυξάνει την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ ότι όλο αυτό δεν γίνεται για να αποκτήσει μια σταθερότητα η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, αλλά επειδή ο Κυριάκος φοβάται ότι θα τις χάσει. Και δεύτερον γιατί είναι αλφαβήτα στην πολιτική. Πολιτικές πρωτοβουλίες αυτού του είδους, που στέλνουν αμφίσημα μηνύματα, τις κάνεις αιφνιδιαστικά, μία κι έξω, και δεν αφήνεις κανένα περιθώριο για συζητήσεις και πολιτική εκμετάλλευση. Μία κι έξω. Για να το πω πιο απλά, δεν είναι οικονομικό μέτρο, που το «σπέρνεις» στην κοινωνία να ζυμωθεί και μετά, αφού μετρήσεις τις αντιδράσεις, αποφασίζεις τι θα κάνεις, αν το εφαρμόσεις ή όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με εκλογές, δεν είναι παίξε – γέλασε η υπόθεση…

Αλλα λέει, άλλα πιστεύει

Ευκαιρίας δοθείσης, έχω να σημειώσω ότι μην ακούτε τον «Λεγάμενο» που επιμένει ότι ο Μητσοτάκης θα προκηρύξει πολύ σύντομα πρόωρες εκλογές, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία (και να του χρεώσει, όπως πιστεύει, την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση). Αυτά τα υποστηρίζει δημοσίως και για ευνόητους, φαντάζομαι, λόγους. Κατ’ ιδίαν, άλλα λέει στους συνομιλητές του που τον ρωτούν τι πιστεύει. Ή τι αναμένει.

Η άποψή του λοιπόν είναι ότι οι εκλογές δεν θα πραγματοποιηθούν ούτε το φθινόπωρο (αφού δεν μπορούν να γίνουν τώρα που συνεχίζεται ο πόλεμος), όπως πολλοί και διάφοροι πιστεύουν. Αλλά τον Μάρτιο του 2023 για να μη συμπέσουν χρονικά με τις εκλογές στην Τουρκία. Ενημερωτικά αναφέρω ότι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία έχει ήδη ανακοινωθεί ότι θα πραγματοποιηθούν στις 14 Ιουνίου του 2023.

Και προσθέτει, μου λένε, συνήθως ότι αυτό τον συμφέρει, διότι θα υπάρξει περαιτέρω φθορά της κυβέρνησης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει οργανωθεί καλύτερα και ότι θα έχει «ξεφουσκώσει» και το ΚΙΝΑΛ του Ανδρουλάκη.

Τι λέω εγώ; Οτι ποτέ κανείς δεν πέθανε από ελπίδα…

Εκτός λίστας

Εξ αφορμής των όσων ανέφερα προ ημερών για την παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδος προς τις διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών, προκειμένου να διερευνήσουν, και σε περίπτωση που εντοπίσουν κεφάλαια ρώσων ολιγαρχών μεταξύ των διακινουμένων σε αυτές, να τα δεσμεύσουν, μια πηγή μου μού ανέφερε χθες ότι στην ΤτΕ «δεν έχει διαβιβαστεί τίποτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση που να αφορά τον κύριο Ιβάν Σαββίδη και μέλη της οικογενείας του».

Συγκεκριμένα, μου ανέφερε αυτή η πηγή ότι ο κ. Σαββίδης δεν βρίσκεται στον κατάλογο των 850 ατόμων εις βάρος των οποίων η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ζητήσει από τις αρμόδιες τραπεζικές και εισαγγελικές Αρχές των 27 χωρών – μελών της να επιβάλουν δεσμεύσεις περιουσιών, στο πλαίσιο των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Το προσθέτω και αυτό στα όσα πρότινος είχα καταγράψει εδώ, και σημειώνω απλώς ότι οι έρευνες των τραπεζικών Αρχών συνεχίζονται…