Σκοτεινές ώρες για την Ευρώπη

Παρατηρώ καμιά φορά τις αντιδράσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ειδικά στην Ελλάδα έχουμε φτάσει να έχουμε μια σχεδόν «οπαδική» αντιμετώπισή του.

Όσοι πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ είναι με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» πανηγυρίζουν όποτε υπάρχει μια πετυχημένη αντεπίθεση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.

Όσοι βλέπουν στη Μόσχα τη «νέα ΕΣΣΔ» ή το αντίβαρο στον «ιμπεριαλισμό» συγκινούνται στη σκέψη ότι η Ρωσία θα κλιμακώσει ακόμη περισσότερο τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Διαβάστε επίσης: Κυρώσεις ή άλλα μέτρα; 

Μόνο που όλοι τους ξεχνάνε ότι κάθε μέρα που συνεχίζεται ο πόλεμος άνθρωποι σκοτώνονται, είτε στα πεδία των μαχών είτε από τους βομβαρδισμούς σε βάρος αμάχων, υποδομές καταστρέφονται, σπίτια και εργοστάσια γκρεμίζονται.

Ο πόλεμος δεν είναι βιντεοπαιχνίδι.

Θάνατος και καταστροφή είναι.

Και φτώχεια και κοινωνική καταστροφή, εάν αναλογιστούμε ότι ήδη έχουμε την ενεργειακή κρίση, αλλά και τεράστια αναστατώσεις στην παγκόσμια οικονομία, καθώς οι κυρώσεις θα ενταθούν και θα παγιωθούν.

Ουσιαστικά η παγκοσμιοποίηση όπως τη γνωρίσαμε θα έχει τελειώσει.

Όμως, αυτή τη στιγμή ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο πόλεμος να γενικευτεί.

Ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι εάν απειληθεί η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, δηλαδή ακόμη και τα πυρηνικά.

Την ίδια ώρα η Δύση δεν σταματά να στέλνει οπλισμό στην Ουκρανία.

Για πρώτη φορά μετά από αρκετές δεκαετίες το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη επιστρέφει.

Και τότε ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θα υπάρξουν ούτε νικητές ούτε νικημένοι.

Πιο σωστά τότε θα είμαστε όλοι εξίσου χαμένοι, εάν έχουμε επιβιώσει.

Εάν υπάρχει ακόμη επίγνωση της κατάστασης και τι σημαίνει ειδικά για την Ευρώπη, τότε αυτό που χρειάζεται είναι έστω και τώρα μια προσπάθεια για κατάπαυση του πυρός και επιστροφή κάποιας διαπραγμάτευσης.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο και ότι οι γέφυρες έχουν πέσει και οι δίαυλοι επικοινωνίας έχουν κοπεί.

Όμως, εάν περιμένουμε απλώς να δούμε ποιος θα κερδίσει, τότε απλώς θα παρατηρήσουμε όλη την Ευρώπη να γίνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέρος του πολέμου.

Και τότε απλώς θα μετράμε θύματα και κόστη.

Και έναν πόλεμο που δεν θα μπορεί πια να σταματήσει.