Αν νομίζει κάποιος ότι την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές την περιμένουν 4 χρόνια «πολιτικού περίπατου», είναι μακριά νυχτωμένος. Δεν ξέρει τι του γίνεται. Για να μην ξυπνάμε μνήμες, ούτε νέα μνημόνια μας απειλούν, ούτε εκβιασμοί από το εξωτερικό. Αν δεν συμβεί κάτι έκτακτο, ούτε πρόβλημα με την επάρκεια των χρημάτων του δημόσιου ταμείου θα υπάρχει. Ολα τα μεγάλα, τα δύσκολα, που πρέπει να γίνουν μετά τις εκλογές, αφορούν μόνο τα δικά μας προβλήματα. Αυτά που δεν έχουμε ακουμπήσει, άλλοτε από φοβία και άλλοτε από καιροσκοπισμό και αν δεν τα κάνουμε, πολύ απλά σύντομα θα ξανακυλήσουμε στη στασιμότητα.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, θα έχει μια ακόμα – πιθανότατα τελευταία για τη γενιά μας – ευκαιρία να κάνει αλλαγές στους τομείς που αφορούν την ποιότητα ζωής, από την υγεία και την παιδεία μέχρι τη δικαιοσύνη και τον δημόσιο τομέα. Παραδοσιακοί τομείς όπου εκδηλώνεται έντονη αντίσταση σε κάθε αλλαγή. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι ακόμα και η ισχυρή κυβέρνηση Μητσοτάκη, της περιόδου που τώρα ολοκληρώνεται, η οποία πίστευε τις μεταρρυθμίσεις, ελάχιστα προχώρησε αυτούς τους τομείς. Οσα έγιναν ήταν, άλλα εξ’ ανάγκης (πανδημία στην υγεία) άλλα από «μακριά» (ηλεκτρονικές συναλλαγές στο Δημόσιο) και άλλες με πολλά μπρος πίσω (στην παιδεία). Στη δικαιοσύνη τίποτα. Προφανώς κρίθηκε ότι δεν χρειάζεται.
Η νέα κυβέρνηση κυρίως πρέπει να δει ξανά πώς η Ελλάδα θα γίνει ένα μέρος στο οποίο θα θέλει κανείς να έρθει ή να παραμείνει (εφόσον έχει γεννηθεί εδώ), για να ζήσει και να δημιουργήσει εισοδήματα. Δεν πρόκειται για κάποιο παραμύθι ή κάποιο παιχνίδι κινήτρων. Πρόκειται για ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης. Σε μια κοινωνία ανοιχτή. Σε μια οικονομία ανταγωνιστική που θα δημιουργεί πλούτο. Που κανείς δεν θα ασχολείται αν είναι πολλές ή λίγες οι εισαγωγές, γιατί απλά οι εξαγωγές θα είναι περισσότερες.
Πώς γίνεται ανταγωνιστική; Μελετώντας όλους τους συντελεστές του κόστους παραγωγής, σε προϊόντα και υπηρεσίες με συγκριτικό πλεονέκτημα, με στόχο τις διεθνείς αγορές. Μειώνοντας την παραοικονομία και το «μαύρο χρήμα». Πριν απ’ τα μνημόνια η παραγωγή ήταν υψηλή οι εξαγωγές λίγες. Ολοι προτιμούσαν τις «μαύρες» εγχώριες συναλλαγές από τις «κάτασπρες» διεθνείς. Αυτή η τάση περιορίστηκε την προηγούμενη δεκαετία. Τώρα δείχνει να ενισχύεται ξανά. Παρά τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και την ψηφιοποίηση των πάντων. Οποιος αναζητά εγχειρίδιο λύσεων επί του θέματος, ας ανοίξει ξανά την έκθεση Πισσαρίδη. Ολα, αναλυτικά, περιέχονται σε αυτήν.
Στη νέα αντίληψη δεν μπορεί να λείπει η επιδίωξη μιας ανοιχτής οικονομίας. Το είπε εξαιρετικά στο podcast Βαβέλ ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Νίκος Βέττας, μιλώντας για μια οικονομία που θα επικοινωνεί με τον φυσικό της ζωτικό χώρο. Τα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία (ναι και αυτήν) και φυσικά την Κύπρο και το Ισραήλ. Σε αυτή την κατεύθυνση, δεν μπορούμε να έχουμε «κλειστούς φράχτες». Τουλάχιστον όχι στην οικονομία. Είμαστε μια πολύ μικρή αγορά για να νομίζουμε ότι μόνοι μας μπορούμε. Δεν μπορούμε μόνοι μας. Χρειάζονται μαζί με τα ανοιχτά οικονομικά σύνορα, ανοιχτά μυαλά, πολλή δουλειά και πολλές μεταρρυθμίσεις…
Latest News
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας