Αδικίες και προεκλογικές δεσμεύσεις

Φορολογικές διατάξεις έρχονται, φορολογικές διατάξεις μένουν. Είναι ορισμένες όμως που εδώ και πάρα πολλά χρόνια παρά την όποια εξέλιξη υπάρχει στα συστήματα των ελέγχων, τις ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, τον εντοπισμό με σύγχρονα εργαλεία της ροής του χρήματος και της απόκτησης περιουσιακών στοιχείων παραμένουν στοιχειωμένες να επιβάλουν επί δικαίων και αδίκων φόρους που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Αναφερόμαστε στα τεκμήρια δαπανών διαβίωσης που ουσιαστικά καθορίζουν το εισόδημα ενός φορολογούμενο ανεξάρτητα αν αυτά που δηλώνει στην εφορία είναι πραγματικά ή όχι. Βασίζονται σε αυθαίρετους υπολογισμούς που έχουν καθοριστεί εδώ και αρκετά χρόνια και αδυνατούν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα και να ακολουθήσουν τις εξελίξεις.

Μάλιστα έχουμε φθάσει στο σημείο κάποιος που είχε την «ατυχία» να κληρονομήσει ένα περιουσιακό στοιχεία από τους γονείς του να κινδυνεύει να φορολογηθεί για ένα πλασματικό εισόδημα και όχι για το πραγματικό του γιατί θεωρεί το κράτος ότι για ένα ακίνητο για παράδειγμα θα πρέπει ο φορολογούμενος να δηλώνει ένα ελάχιστο εισόδημα που να δικαιολογεί τη συντήρηση και χρήση του. Όμως το ελάχιστο – τεκμαρτό εισόδημα που έχει καθορίσει όχι μόνο είναι αυθαίρετο αλλά και σε πάρα πολλές περιπτώσεις παράλογο. Το ίδιο ισχύει και για ένα ΙΧ αυτοκίνητο που μπορεί κάποιος να το έχει κληρονομήσει. Η χρήση του οχήματος ουσιαστικά αποτελεί τεκμήριο το οποίο οδηγεί σε αρκετές περιπτώσεις σε πρόσθετη φορολογία.

Για παράδειγμα, αν κάποιος διαθέτει ένα όχημα 2.000 κυβικών εκατοστών ηλικίας έως 5 ετών, το υπουργείο Οικονομικών κρίνει ότι ο ιδιοκτήτης του για το συγκεκριμένο όχημα πρέπει να ξοδεύει σε ετήσια βάση κατ΄ ελάχιστο 8.800 ευρώ που το ποσό αυτό αντιστοιχεί στην λεγόμενη τεκμαρτή δαπάνη διαβίωσης. Από την άλλη, όσο πιο παλιό είναι το αυτοκίνητο το κράτος αντί να αυξάνει τα κόστη χρήσης και συντήρησης (που θα ήταν και το λογικό αν ήθελε να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι ένα όχημα όσο πιο παλιό είναι τόσο πιο πολλά «ζητάει» σε σέρβις, κατανάλωση κτλ.) τα μειώνει σύμφωνα με τους υπολογισμούς της τεκμαρτής δαπάνης. Αυτό και αν είναι παράλογο.

Τα παραδείγματα πολλά και φυσικά δεν περιορίζονται μόνο στην περίπτωση των ΙΧ καθώς τα τεκμήρια διαβίωσης αφορούν ακόμη και αν κάποιος είναι παντρεμένος ή ανύπαντρος, αν έχει πρώτη, δευτερεύουσα ή εξοχική κατοικία, σκάφος αναψυχής καθώς και άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Όλα τα παραπάνω ίσως είχαν νόημα την περασμένη δεκαετία όπου τα συστήματα ελέγχων δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά και οι ηλεκτρονικές συναλλαγές ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας όπως συμβαίνει σήμερα.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Ο.Τ. στα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνονται η πρόθεση αν όχι για κατάργηση τουλάχιστον για εξορθολογισμό των τεκμηρίων δαπανών διαβίωσης. Πλέον με την καθιέρωση του συστήματος MyData στην πλήρη του μορφή και την καταγραφή ηλεκτρονικά σχεδόν όλων των συναλλαγών δεν θα μπορεί κάποιος να ξεφύγει από τις δαγκάνες της εφορίας και άρα θα μπορεί σταδιακά το υπουργείο Οικονομικών αν απαγκιστρωθεί από τα τεκμήρια διαβίωσης που τις περισσότερες φορές εφαρμόζονται άδικα και τιμωρητικά.

Είναι ευκαιρία μέσα στην ερχόμενη τετραετία η όποια κυβέρνηση προκύψει να διαγράψει αναχρονιστικές διατάξεις του φορολογικού συστήματος και να πείσει τους φορολογούμενους ότι οι νόμοι βασίζονται σε πραγματικά και όχι σε πλασματικά δεδομένα.