Ένα από τα προβλήματα στην πολιτική είναι να μεγεθύνεις ένα πρόβλημα, ελπίζοντας ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί πιο θετικά η λύση που θα προσφέρεις.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η λεγόμενη «ανομία» στα Πανεπιστήμια.
Δεν αμφισβητώ ότι στα Πανεπιστήμια υπήρχαν πολλά προβλήματα και ότι όντως υπήρχαν ομάδες που μπέρδευαν τη διαμαρτυρία με τον τσαμπουκά.
Όμως, υπήρχε μεγάλη υπερβολή στην εικόνα που παρουσιαζόταν.
Αποτέλεσμα αυτής της υπερβολής το σχέδιο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Ένα σχέδιο κακό εξαρχής. Που ισοδυναμούσε με το να ρίξει κάποιος λάδι στη φωτιά. Που ταυτόχρονα θα προκαλούσε διαρκείς συγκρούσεις μέσα στα Πανεπιστήμια και θα εξέθετε διαρκώς σε κίνδυνο τους αστυνομικούς. Και που βέβαια, στο τέλος, δεν θα έκανε πιο ασφαλή τα Πανεπιστήμια.
Αυτό φάνηκε και από τον τρόπο που η Πανεπιστημιακή Αστυνομία προκάλεσε ένα πραγματικό κίνημα στα Πανεπιστήμια, με φοιτητές και διδάσκοντες να μαζεύονται στις πύλες για να μην έρθουν οι αστυνομικοί.
Την ίδια ώρα οι πανεπιστημιακοί διαρκώς επαναλάμβαναν ότι άλλα μέτρα χρειάζονταν για να γίνουν τα Πανεπιστήμια καλύτερα και πιο ασφαλή.
Κάποια στιγμή πρυτάνευσε η κοινή λογική.
Έγινε σαφές ότι δεν θα προχωρούσε το μέτρο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Αυτό επέτρεψε τα πράγματα στα Πανεπιστήμια κάπως να ηρεμήσουν.
Πλησίασε, άλλωστε, η προεκλογική περίοδος και λογικό ήταν να θέλει η κυβέρνηση να μην έχει ανοιχτά μέτωπα.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναμενόμενο ήταν ένα μέτρο που ήταν αποτυχημένο και σε τελική ανάλυση επικίνδυνο να μην εφαρμόζεται.
Και επίσης λογικό είναι σε προεκλογική περίοδο ένα μέτρο να μην καταργείται, γιατί αυτό θα φαινόταν ως παλινωδία και άρα επικοινωνιακά θα ήταν κακό.
Το καλύτερο, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι τέτοια μέτρα να καταργούνται μετά τις εκλογές, όταν δεν υπάρχει κάποια έννοια πολιτικού κόστους.
Προς στιγμή φάνηκε ότι αυτή ήταν η κυβερνητική επιλογή.
Μπορεί να συνδυάστηκε με τη φαεινή ιδέα για την έφιππη αστυνομία, αλλά καθαυτή η επιλογή να μην υπάρξει Πανεπιστημιακή Αστυνομία ήταν ορθολογική.
Για να ακολουθήσει μετά νέα κυβερνητική τοποθέτηση ότι «όχι, δεν καταργείται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία».
Αφήνω στην άκρη την εικόνα παλινωδίας που αυτό συνεπάγεται.
Και στέκομαι στην ουσία: και αυτή είναι ότι η Πανεπιστημιακή Αστυνομία είναι μια κακή ιδέα και αυτό φάνηκε στην πράξη.
Τα Πανεπιστήμια χρειάζονται πολλά. Σίγουρα το μόνο που δεν χρειάζονται είναι άλλη μια εστία έντασης.
Latest News
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια