Οι εικόνες από τη Γάζα και το Ισραήλ σε βυθίζουν στη θλίψη.
Νεκροί από τη μια μεριά. Νεκροί και από την άλλη.
Κατά κύριο λόγο άμαχοι.
Μεταξύ τους και παιδιά.
Σε έναν πόλεμο που -όπως όλοι οι πόλεμοι και αυτό είναι κρίσιμο να το κατανοήσουμε- στο τέλος παράγει μόνο θύματα και όχι νικητές.
Γιατί αυτό που φαντάζει πράξη αντίστασης, καταλήγει απλώς να αυξάνει τα αθώα θύματα και της πλευράς που αντιστέκεται.
Γιατί αυτό που φαντάζει ανταπόδοση, στο τέλος απλώς συντηρεί τον φαύλο κύκλο της βίας.
Γι’ αυτό και όντως το αίτημα για αυτοσυγκράτηση και κατάπαυση του πυρός δεν μπορεί παρά να απευθύνεται και στις δύο πλευρές.
Όπως και σε όλες τις πλευρές που θα ήθελαν να τροφοδοτήσουν αυτή την ανάφλεξη για άλλους λόγους.
Δεν το λέω αυτό γιατί θέλω να υποτιμήσω την ευθύνη που έχει η Χαμάς που αποφάσισε μια πολεμική επιχείρηση που θα είχε θύματα αμάχους και θα προκαλούσε αντίποινα που θα είχαν και αυτά θύματα αμάχους.
Αλλά γιατί το Παλαιστινιακό δεν είναι ένα πρόβλημα που γεννήθηκε σήμερα.
Κρατάει πολλές δεκαετίες και έχει χυθεί πολύ αίμα. «Μα είναι νόμος, το αίμα που εχύθη στη γη νέον αίμα να θέλει·» προειδοποιούσε ο Αισχύλος.
Και στον πυρήνα του – αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε – έχει μια ιστορική αδικία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Που δικαιούται να έχει τη δική του πατρίδα.
Σε μια λύση δύο κρατών, όπως ορίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και οι συμφωνίες που το ίδιο το Ισραήλ έχει συνυπογράψει.
Μια λύση που θα δίνει εγγυήσεις ασφάλειας στο Ισραήλ, πραγματική κρατική κυριαρχία στους Παλαιστινίους, και επιτέλους ειρήνη σε μια ευρύτερη περιοχή.
Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι προτιμότερο από το φόβο για διαρκείς αναφλέξεις και τον επίσης διαρκή πειρασμό της κλιμάκωσης.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να δείξει ότι μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί.
Να πιέσει για την κατάπαυση του πυρός αλλά και για να κάτσουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Προσφέροντας όλες τις διεθνείς εγγυήσεις που μια τέτοια διαδικασία απαιτεί.
Διαφορετικά οι οθόνες μας θα συνεχίσουν να γεμίζουν αίμα, τρόμο και πόνο.
Latest News
Το «αγαπημένο» να μισούμε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το νέο μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα προκαλέσει πάλι εντάσεις.
Προσδοκώντας την Ανάσταση σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο σκοτάδι
Το ουσιαστικό μήνυμα της Ανάστασης, είναι ότι η νίκη του Κακού δεν είναι ποτέ οριστική
Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς θέλουμε το μέλλον της χώρας
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία