Σαν σήμερα: Ο Τζωρτζ Ουάσιγκτον οραματίζεται να δαμάσει το Μέγα Ζοφερό Ελος

Στις 25 Μαΐου 1763 ιδρύθηκε στο Williamsburg, της Βιρτζίνια η Dismal Swamp Co., μία από τις πρώτες εταιρείες στη Βόρεια Αμερική, εκδίδοντας μία μετοχή σε καθέναν από τους 12 ιδρυτές της για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη και τη μεταπώληση εδαφών στην Βιρτζίνια και τη Βόρεια Καρολίνα. Μεταξύ των δώδεκα μετόχων του καταστατικού είναι ένας νεαρός στρατιωτικός και τοπογράφος που λεγόταν Τζωρτζ Ουάσιγκτον. Παρά τους διακεκριμένους ιδρυτές της, η εταιρεία δεν κερδίζει σχεδόν καθόλου χρήματα μέχρι το 1810 και στη συνέχεια ξεφουσκώνει το 1814.

Η εταιρεία Dismal Swamp ιδρύθηκε το 1763 για να αποστραγγίσει, να δαμάσει και να καταστήσει κερδοφόρο το Great Dismal Swamp (κυριολεκτικά Μέγα Ζοφερό Ελος), έναν υγρότοπο που εκτείνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα μεταξύ του Norfolk, στη Βιρτζίνια και του Edenton, στη Βόρεια Καρολίνα. Οι επενδυτές της εταιρείας περιλάμβαναν πολλά μέλη των ισχυρότερων οικογενειών της Βιρτζίνια.

Ο πιο διάσημος μέτοχος της Dismal Swamp Company ήταν ο Ουάσιγκτον, ο οποίος βοήθησε την σύλληψη της ιδέας και στην ίδρυση της εταιρείας και έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην πρώιμη διοίκησή της. Όπως πολλές άλλες προσπάθειες κερδοσκοπίας γης στα τέλη του 18ου αιώνα, η εταιρεία Dismal Swamp είχε ως στόχο να συγκεντρώσει γη, να περιμένει την άνοδο της αξίας της και να την μεταπωλήσει για ένα σημαντικό κέρδος.

Ο νεαρός τοπογράφος Τζωρτζ Ουάσιγκτον

Η εταιρεία Dismal Swamp ξεχώριζε από άλλες της εποχής για το επιχειρηματικό της σχέδιο, το οποίο απαιτούσε μεγάλες επενδύσεις κεφαλαίου και εργασίας για να μετατρέψει έναν υγρότοπο με πυκνή βλάστηση σε αρόσιμη ακίνητη περιουσία. Αυτό το σχέδιο εξάπτει τις φαντασίες των πλούσιων κατοίκων της Βιρτζίνια. Σε μια εποχή εξάντλησης του εδάφους και λειψυδρίας των παράκτιων περιοχών, το Dismal Swamp – μια από τις τελευταίες και μεγαλύτερες εκτάσεις στην Ανατολική Ακτή που αντιστεκόταν στον εποικισμό – υποσχόταν κέρδη από τη γονιμότητα του εδάφους και την εύκολη πρόσβαση σε πλεύσιμα ύδατα.

Ο Ουάσινγκτον τοποθετήθηκε ως ένας από τους τρεις διευθυντές που ήταν υπεύθυνοι για την εξασφάλιση τίτλου, την έρευνα, τη συγκέντρωση εργατικού δυναμικού εξήντα σκλάβων εργατών και τη μετατροπή της  εταιρίας σε αυτοεξυπηρετούμενη και κερδοφόρα. Επισκέφτηκε το βάλτο τουλάχιστον έξι φορές κατά την επόμενη δεκαετία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1760 και του 70, οι σκλάβοι έσκαψαν τάφρους και παρήγαγαν τάβλες από τους κέδρους του βάλτου, αλλά η Εταιρεία απέτυχε στο να στραγγίσει το βάλτο και ούτε μπόρεσε να καλλιεργήσει κάνναβη για εξαγωγή. Ο πόλεμος για την ανεξαρτησία κατανάλωσε μεγάλο μέρος της προσοχής των εταίρων, και μέχρι το 1784 είχαν περάσει εννέα χρόνια από τότε που ο Ουάσινγκτον «άκουσε το παραμικρό για την εταιρεία»

Ο Ουάσιγκτον βοήθησε να επανασυνδέσει τους ιδιοκτήτες το 1785, όταν αποφάσισαν να εισαγάγουν 300 Ολλανδούς εργάτες περισσότερο “εξοικειωμένους με την αποστράγγιση και άλλους κλάδους της γεωργίας” από τους υποδουλωμένους. Αυτό το σχέδιο απέτυχε τελικά, αλλά η νέα ζωή εισπνεύστηκε στις κερδοσκοπικές ελπίδες της εταιρείας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1780 και του 90. Εν μέσω εκκολαπτόμενου εθνικιστικού ενδιαφέροντος για την εσωτερική ναυσιπλοΐα, ο Ουάσιγκτον, ο Πάτρικ Χένρι και άλλοι σχεδίαζαν ένα κανάλι μέσω του βάλτου Dismal για τη σύνδεση των κόλπων Chesapeake και του Albemarle Sound. Η εταιρεία Dismal Swamp Canal άρχισε να σκάβει το 1793 και ολοκλήρωσε ένα κανάλι το 1805.

Μέχρι το 1793, ωστόσο, ο Ουάσιγκτον είχε απογοητευτεί με την εταιρεία Dismal Swamp. Αν και εξακολούθησε να είναι σίγουρος για τα «πλεονεκτήματα της γης έναντι σχεδόν οποιασδήποτε άλλης γης ίσης επιφάνειας στις [τότε] Ηνωμένες Πολιτείες», ο Ουάσινγκτον χρειαζόταν μετρητά και το 1795 πούλησε τις μετοχές του στον Χένρι Λη. Στα τέλη του 1790, η εταιρεία εγκατέλειψε τα σχέδια για το τέλμα. Ο ίδιος ο Λη αποδείχτηκε ανίκανος να πληρώσει και οι μετοχές επανήλθαν στην περιουσία Ουάσιγκτον το 1809. Η εταιρεία τελικά έβγαλε κέρδος το 1810 από την ξυλεία και το 1814 επανατάχθηκε ως Dismal Swamp Land Company.