Καθώς η ουκρανική κρίση εισέρχεται στην πιο κρίσιμη φάση της, καλό είναι να εξετάσουμε τα δεδομένα που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε εκτόνωση της.
Πρέπει σε κάθε περίπτωση να κρατάμε μικρό καλάθι. Η ιστορία διδάσκει ότι υπάρχουν δυο στρατηγικές επιλογές στη διεξαγωγή πολέμου: ο αιφνιδιασμός και η εξάντληση του αντιπάλου. Ο ρώσος ηγέτης είναι εμφανές ότι έχει επιλέξει τη δεύτερη. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υποχωρήσει πριν αποσπάσει τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα. Η απειλή εισβολής, στρατιωτικών επιχειρήσεων και κατάληψης εδαφών θα παραμένουν στο τραπέζι μέχρις ότου επιτευχθούν οι στόχοι της Ρωσίας που πρέπει να τονίσουμε δεν είναι γνωστοί στην ολότητα τους.
Η Μόσχα δημοσιοποίησε στην αρχή της κρίσης την περίφημη επιστολή που απέστειλε στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ με μαξιμαλιστικούς στόχους που γνώριζε ότι δεν θα γίνουν αποδεκτοί.
Επίσης, κράτησε τους διπλωματικούς διαύλους ανοικτούς προκειμένου να μην κατηγορηθεί ως επιτιθέμενη πλευρά. Αυτό κάνει μέχρι τώρα και ιδανικά θα ήθελε να προκαλέσει επιθετική κίνηση εκ μέρους της Ουκρανίας. Αυτό λογικά δεν θα γίνει λόγω της ανισορροπίας δυνάμεων όποτε παραμένει το αδιέξοδο. Μέχρι ποτέ; Όσο χρειαστεί. Ο Πούτιν όπως είπαμε έχει επιλέξει την εξόντωση του αντιπάλου ακολουθώντας τη στρατηγική επιφανών Ρωμαίων στρατηγών.
Με αυτό το δεδομένο θα διεξαχθεί ο διάλογος με τον Μπαιντεν και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες. Ο Μακρον, ο ευφυέστερος μεταξύ αυτών, έχει διαβλέψει σωστά το στρατηγικό διακύβευμα για τον Πούτιν: ο πρόεδρος της Ρωσίας επιθυμεί ρόλο στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας που με τα σημερινά δεδομένα ορίζεται από έναν και μόνο οργανισμό, το ΝΑΤΟ. Καθώς η Ρωσία βλέπει το ΝΑΤΟ ως στρατηγικό αντίπαλο, αποκλείεται να δεχθεί λύση που θα προέρχεται απ’ αυτό. Ο Μακρον έχει προφανώς επεξεργασθεί ένα σχέδιο εναλλακτικής αρχιτεκτονικής που λογικά θα πρέπει να ενισχύει το ρόλο της ΕΕ.
Ταιριάζει αυτό το σχήμα με τις ιδέες του για στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Εάν αυτή η πρόταση πάρει σάρκα και οστά θα οδηγήσει όπως έχει δηλώσει η γαλλική προεδρία σε μια διεθνή διάσκεψη με συμμετοχή πολυμερή: ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία. Είναι πιθανόν και να αποφασισθεί και η δημιουργία ενός οργανισμού που να μπορεί να εκφράζει αυτό το πολυμερές σχήμα η να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη). Ο ΟΑΣΕ ήταν προϊόν της μεταψυχροπολεμική περιόδου αλλά δεν απέκτησε ποτέ βαρύνοντα ρόλο. Ίσως τώρα αναδειχθεί στο κέντρο των διεργασιών για τη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ίσως πάλι να υπάρξει ανάγκη θα κάτι καινούργιο. Στις διεθνείς σχέσεις η φαντασία των διπλωματών μπορεί να επιφέρει καλά αποτελέσματα.
Αυτό πάντως είναι το αισιόδοξο σενάριο και θα πάρει πολύ χρόνο να υλοποιηθεί με την απειλή ένοπλης σύγκρουσης να παραμένει στο τραπέζι.
Latest News
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό